Just a Day before...

तू काय विचार करतो आहेस, तुझा निर्णय काय असणारे, काहीच माहित नव्हतं त्यादिवशी. सकाळी उठलेच नाही मी लवकर... पडुन राहिले होते बेडवरच.. मी उठले नाही तर दिवस जसं काही थांबणारच होता माझ्यासाठी... उठुन बसले, समोर मॉनिटरवर आपल्या दोघांचा वॉलपेपर! ’लॉट लाईक लव’ बघुन तसा फोटो काढायचा होता मला.. त्याचा आपण केलेला खरोखर बालिष प्रयत्न.. जेव्हा जेव्हा हा फोटो बघायचो तेव्हा ते फोटो काढतानाचं सगळं आठवुन कमीत कमी ५ मिनीटं तर हसायचोच आपण. आत्ता ही हसले मी हलकंच, कारण नसताना दाढी वाढवत होतास तेव्हा.. एकदा वाटलं मेल करावा हा फोटो तुला.. कदाचित निर्णय बदलेल तुझा.. तु निगेटीव्हच निर्णय घेणार हे माहितच होतं जवळजवळ मला!

दात घासत असताना आरश्यात मागच्या खिडकीत तू दिलेला टॅट्टी टेडी बसलेला दिसला. तो प्रकार मला कायमच द्यनीय वाटत आलेला होता.. जखमी टेडी बिअर कसा क्युट असु शकतो? पण तू दिला होतास म्हणुन त्याला समोरच ठेवलं होतं. रोज रोज बघुन त्याच्यातलं क्युटत्व जाणवायला लागलं होतं मलाही.. मग तशीच जाऊन बसले त्या टेडीसमोर.. त्याला विचारलं, "काय म्हणेल तो? त्याचं काय असेल उत्तर?" त्याला नाही कळलं काही, ढिम्मच राहिला.. तोंडात ब्रश असताना बोललेलं कोणाला कळतंय? भरपुर वेळ बसले मग तिथेच.. तोंड झोंबायला लागलं त्या पेस्टने इतका वेळ होते तिथेच...

सुजलेले लाल डोळे, त्यांवर पाणी मारुन मारुन ते नॉर्मल होतायत का पाहिलं पण नाही झालं काहीच.. दार उघडलं दुधाची पिशवी आत घेण्यासाठी. त्या दुधवाल्याला सातशेवेळा सांगितलं असेल की बाबा दुधाची पिशवी नीट ठेव कठड्यावर.. पडली आजपण खाली.. दारात दुध सगळीकडे. समोर देशपांड्यांकडे पोपट आहेत पाळलेले म्हणुन मांजर पाळायला बंदी इथे.. मांजरं असती तर लादी पुसा-धुवाचे कष्ट नसते पडले.. लोळल्याच असत्या त्या दुधात. आपले किती वाद झालेत ना मांजर पाळायची की नाही.. कुत्रा पाळायचा की नाही त्यावरुन.. माणसांसाठी बांधलेल्या घरात प्राणी का बंद करायचे हे तुझं नेहेमीचं बिनबुडाचं अर्ग्युमेंट... वाद घालण्यात तू एक्सपर्टच आहेस!

समोरच्याला त्याचाच केराचा डबा विकु शकशील तू इतका स्मार्ट वगैरे... कोणीतरी म्हणालं तू एमबीए करणं गरजेचं आहे. इंजिनीअरींगचे ४ वर्ष, २ वर्षाचा टेक्निकल अनुभव इतका पाण्यात ओतुन... एमबीए करुन फायनान्स किंवा मार्केटींगला जाणार.. किती वेडेपणा असतो हा.. मला नाही पटलं कधीच ते... पैसे मिळतील वगैरे ठीकच होतं...पेपर मधल्या जॉबच्या जाहिराती वाचत मी जमिनीवर बसुन होते. पुण्यात १४ सिव्हील ईजिनीअर, १८ डीटीपी ऑपरेटर ह्व्येत आज... माझी आजपण कोणाला गरज नव्हती.. पेपर उडु नये म्हणुन त्यावर मोबाईल ठेवलेला, सारखं त्याकडे लक्ष जात होतं, वाटत होतं आजच सांगशील काय ठरवलं आहेस ते...मधेच वायब्रेट झाला मोबाईल, एअरटेलच्या दिवसाची सुरुवात झाली होती. भजन्स डाऊनलोड करण्यासाठी डायल करा...

टीव्ही लावला मग थोडावेळ..डान्स इंडिया डान्स लागलं होतं.. काय नाचतात ती माणसं.. एकदम भारी! कॉलेजच्या एका फेस्टमधे मी आणि पृथा नाचलो होतो कथक-हिप हॉप फ्युजन वगैरे. तूला आत सोडलं नव्हतं तू दुस-या कॉलेजचा म्हणुन.. मग रात्री ११ वाजता आम्ही दोघी पुन्हा एकदा आपल्या ग्रु्पसाठी नाचलो कॉलेजच्या मागच्या रस्त्यावर... मज्जा आलेली.. आज कोणी फोन करणार नाही त्यातलं मला.. सगळ्यांना माहित्ये मी डोकं खाणार.. तुम्हाला सगळ्यांना मीच चुक दिसते ना कायम... देशपांडे काकुंनी दार वाजवलं.. त्यांच्या कामवाल्या बाईला दारासमोरची लादी धुवायला सांगितली त्यांनी.. चिकट होईल नाहीतर म्हणे.. तेव्हा जाणवलं नाही प्यायलाय चहा-कॉफी काही अजुन.. काय करावं आधी बाहेर जाऊन दुध आणावं? की अंघोळ करावी?

बाल्कनीत येउन उभी राहिलेले, कालचे वाळत घातलेले कपडे पहाटेच्या दवात परत भिजलेले होते. अगदी ओले नाही पण मधलंच काहीतरी. कपडे बदलल्यावर लक्षात आलं इस्त्री करायची गरज आहे. माणसाने घातलेले कपडे का नाही इस्त्री करता येत तसेच्या तसे? आरश्यात पाहिलं.. डोळे नॉर्मल दिसत होते. ओशोच्या चपला घातल्या.. तुला त्या चपला घराबाहेर घातलेल्या आवडत नाहीत.. घरातल्या चपला वाटतात ना..बिल्डींगमधुन उतरताना रवी दादा भेटला, म्हणाला मी दिसत नाही हल्ली जास्त बाहेर.. खरंच रे, जातच नव्हते मी बाहेर कुठे.. उद्या तू सांगशील तुझं काय म्हणणं आहे ते.. मग पडेन बाहेर.. काय ठरवलं असणारेस तू, त्याचा विचारच डोक्यात होता. मधे घारपुरे काका बघुन हसले माझ्याकडे , मी हसले की नाही आठवत नाहीये आता.. दुकानात गेल्यावरही आठवलं नाही काय घ्यायला आले आहे ते.. जरा काही सेकंदांनी आठवलं. पाव लिटर दुध म्हण्टल्यावर तो कुच्कट माणुस विचारतो, "बास? इतकंच पुरतं?" आमच्यात हा डायलॉग इतक्यांदा झालाय. घरी परत येताना आभा होती लिफ्टमधे. तिला आता मेडिकलला जायचं आहे म्हणुन तिने कुठले कुठले क्लास लावल्येत, किती वेळ असतात ते सांगत होती. ग्राऊंडला जात नाही हल्ली!

आपण टीटीला जायचो ते आठवतय का तूला? मी घरी आल्यावर दुध तापत ठेवलं आणि शोधत बसले टेनिसचा बॉल... मिळाला लगेच, आश्चर्यच वाटलं मला जरा... मग दुध वर आलं, गॅसला मिळालं.. पातेल्याची कडा काळी झाली.. कोणाकडे तरी दुध उतू गेलं आहे असं म्हणाले मी.. अन भिंतीवर टॉक-टॉक खेळत राहिले.. वास आपल्या स्वयपाकघरातुनच येतोय हे जाणवलं.. मग पळत जाऊन गॅस बंद केला आ्णि परत सुरु केलं खेळणं.. हल्ली आपलं हे टॉक-टॉक फेसबुक, जीमेलवरच चालतं ना, पिंगचा आवाज एकदम तसाच येतो ना रे... बघु तू उद्या काय ठरवतोय्स.. जायला हवं परत टीटी खेळायला..

दुपारी २ वाजता मी दिवसातला पहिला चहा पित होते. तसंही भुक नव्हतीच.. काय करावं? ऑनलाईन जावं की झोपावं परत? तू असलास ऑनलाईन तर गोंधळायला होईल पण.. काय करावं कळणार नाही...झोपुयाच.. पण झोप कुठे लागणारे? तुच आठवणार.. बेडवर पडले ना की वरती पंख्याला एक लाल कागदाचा तुकडा चिकटलेला दिसतो. माझ्या वाढदिवसाला तुम्ही सरप्राईज दिलं होतं, सगळी रुम डेकोरेट केली होतीत.. त्याची आठवण म्हणुन उरलेला तो कागदाचा तुकडा.. समोर बाथरुमचं दार दिसल्यावर आठवलं अंघोळ नाही केलीये अजुन.. कंटाळा आला होता अंघोळीचा! पण जर तुला एक दिवस आधीच येउन मला काय ठरवलं आहेस ते सांगायचं असेल तर? अश्या अवतारात कुठे येणार तुझ्यासमोर? म्हणुन अंघोळीला गेले. आमचा गिझर गंडला आहे.. जरा जास्तच गरम पाणी होतं, मग ते नॉर्मल करायला गार.. मग जास्त गार झाल्यावर थोडं गरम.. मग परत थोडं गार.. बाहेर आले बाथरुममधुन तेव्हा ४ वाजले होते. अंघोळ केल्यावर जगातली बेस्ट झोप लागते. मग झोपले. ७:३० ला मानसी आली तिने उठवलं.. "तू किती निष्काळजी आहेस, जॉब शोध, ओटा पुस, डब्बा आण, बहिरी आहेस" वगैरे वगैरे मारा सुरु केला.. ते ८:३० ला तिने स्वतः जाऊन डबा आणला आणि मला वाढुन दिलं तेव्हा शांत झाली.

दोडक्याची भाजी आपण करावी असं बायकांना का वाटतं? पण सकाळपासुन काही खाल्लं नव्हतं सो चालली मला ती भाजी आज... प्रेमात किंवा जुदाईमधे वगैरे लोकं भुक-प्यास विसरतात असं म्हणतात.. मला नाही झालं तसं काही रे.. मी दोडक्याची भाजी पण खाल्ली, म्हणजे बघ! मानसी चिडली होती अजुनही.. ती चिडली असेल कोणावर की फ्रेण्ड्स लावते लॅपटॉपवर.. मग मी जाउन बसले तिच्या बाजुला "द वन विथ द लिस्ट".. जमत आलेलं त्यांचं परत तुटतं.. चॅण्डलरच्या लिस्टच्या आयडिआमुळे. आपलं काय होणार? मानसी बघता बघता माझ्या खांद्यावर डोकं ठेवुन झोपली.. दमुन जाते दिवसभर ती.. मग लॅपटॉप बंद केला आणि येउन बसले परत माझ्या बेडवर...

कपडे धुतले.. हल्ली कपडे धुताना रेडिओ लावुन ठेवते मी! रात्री तिथे ते छपरी लव-गुरु असतात.. ते ऐकत होते.. काहीही असतात ब्वा .. असे कसे प्रॉब्लेम असू शकतात? आपल्यातही प्रॉब्लेम अ‍ॅज सच नव्हता ना रे.. ते फक्त तुझं टु बी ऑर नॉट टु बी चा घोळ... कपडे वाळत घालताना नाकावर दोनदा.. खांद्यावर अगणित वेळा पाण्याचे थेंब पडले.. मानसी झोपली होती म्हणुन बरं नाहीतर परत पिळावे लगले असते कपडे.. कपडे धुतल्यावर हात मस्त होतात... मऊ, गुलाबी वगैरे..

येउन झोपले मग बेडवर..झोप नाही आली.. कानात आयपॉडवर कोणीतरी गात होतं.. मी ह्या कुशीवरुन त्या कुशीवर वळत तुझा उद्याचा डिसीजन काय असेल त्याचा विचार करत राहिले.. हे सगळं काय होतं, मी सांगितलं ते? काही नाही... असंच something about " a day before THAT day!!"