The end...the beginning...

काही गोष्टी संपवाव्या लागतात, किंवा अर्ध्यावर सोडुन द्याव्या लागतात. कारण जेव्हा १ गोष्ट संपते तेव्हाच दुस-या गोष्टीला सुरुवात होते. cliche मारायचाच तर "प्रत्येक शेवट, एखाद्या नवीन गोष्टीची सुरुवात असते".

इथे आधी नवीन कहाण्या सुरु झाल्या आणि म्हणुन मग जुन्या गोष्टी... "hutt, I was so childish" म्हणत संपवल्या, संपवल्या म्हणण्यापेक्षा डोक्यातल्या कुठल्यातरी अडगळीच्या खोलीतल्या एका कोप-यातल्या जाड्जुड ट्रंकेत कुलुपबंद केल्या!

तिने तिच्या स्वतःची गोष्ट कधीच बदलली होती, त्याच्याविषयी काहीच माहित नव्हतं, काही दिवसांपुर्वी अचानक दोघे एकमेकांसमोर आले... :) तिने विचार केला होता तसं काहीच नाही झालं, तो प्लॅन अजुन १० वर्षांनंतरचा होता, आत्ताशी कुठे १-२ वर्षच झाली होती.

मुंबई भरपुर मोठी आहे... पण तरीही त्याच्याच उपनगरातल्या एका मॉलच्या बाहेर दुस-याच कोणाचीतरी वाट पाहत असताना तिला तो दिसला... त्याच्याबरोबर रेवा,

"huh, I knew this... हे तर होणारचं होतं, माझ्यानंतर तिच तर "best friend" होती"
best friend म्हणुन ती स्वतःशीच हसली... आपण इतके immature ही होतो कधीतरी!

ती: hey, hi! (मला ओळखतोस का?)

तो: Hellllooo.... तू इथे? कशी काय? कित्ती दिवसांनी... haah..m soo Happy to see u after so many days...

तिला ह्या आधी तो काय बोलतोय आणि त्याच्या मनात काय आहे हे दोन्ही कळायचं. पण आता त्या ultrasonic आवाजाचे बदलेले receivers त्याच्यासोबत होते.

ती: hi रेवा! :) u r looking cute...

तो: as usual

ती: yupp... (च्या मारी, काहीतरी लाज ठेव)... aahhaa.. somebody is blushing n all huh!

रेवा: अगं आत्ता काही दिवसांपुर्वीच आम्ही तुझी आठवण काढली होती...

ती: u want me to believe you babes? काय चालु आहे सध्या?

तो: यार मला वाटलं तू smart आहे, तू guess करू शकली असशील...

ती: हा हा ह... (हा प्रश्न मलाच विचारायचा होता का लेका?)

.......

रेवा: (त्याला) चल ना रे, m hungry! (तिच्याकडे बघुन) हिला पण घेउन चलु, चल ना आमच्यासोबत..

ती: नाही, माझी एक मैत्रिण येत्ये भेटायला, येईलच थोड्या वेळात आणि मला ’कबाब मधे हड्डी’ सारखं काही बनायची इच्छा नाहीये... ( यार निघा की आता... अजुन थोडावेळ तुम्हाला एकत्र नाही बघु शकत...)

तो: चल बे चुपचाप... पता नही नंतर कधी भेटु की नाही... तू तो जा रही है ना कही परदेस....

ती: ठीक आहे, चलो

त्या दोघांच्या पाठीमागे ती चालत होती
(परत कधीच भेटणार नाही? हो आता खरचं परत कधी भेटणार? पण भेटायचं तरी का आहे? २ वर्षांपुर्वी एकही दिवस असा जायचा नाही जेव्हा हा आपल्याशी बोलला नसेल. तेव्हा कोणी सांगितलं असतं की असाही एक दिवस येईल तर आपण त्यावर इतके हसलो असतो. इतक्या पटापट सगळं बदलतं आहे ह्यावर विश्वास नाही बसत...)

तो: hello, कहा खो गई? काय घेणार?

ती: १ कोक.. small ( as usual...)

तो: बास? इतकच? रेवा तुला?

रेवा: मला ना... आधी mcveggie, coke large नंतर बाकी सांगेन

तो: as usual!!

......

ती बसलेली, ती दोघं काहीतरी बोलत होती... १ कोक शेअर करत होती...
(thank god..दोन स्ट्रॉ नाही घालत्येत त्यात... घ्या की २ वेगवेगळे ग्लास, आख्खं जात नाही तर small घ्या की राव)

आता तिने आपला mobile काढला, ISD परवडत नाही पण आता तिने ठरवलचं होतं... (बास झालं, खुप पाहिलं आता.. मी पण काही "तेरे जुदाई मधे आसु वाहावत" नाहीये!)

ती: excuse me huh!

बोलायला सुरुवात केली मोबाईलवर, खरं तरं love u, miss u वगैरे कधी बोलत नाही ती कोणासमोर पण आज बोलली. संपुर्ण वेळात एकदाही त्याचा उल्लेख केला नाही. मग call cut केला आणि रेवाकडे बघुन हसली... मग पुढची १०-१५ मिनीटं रेवाकडे बघुन "अगं माझा हा ना असा आहे, तसा आहे" types काहीतरी बोलली.

ती: खुप पकवलं का मी? (नक्कीच तुमच्यापेक्षा जास्त नाही) मला निघायला हवं आता.. मैत्रिण वाट पाहत असेल माझी! चल मी निघते .. आणि तुम्हाला दोघांना congrats n futureसाठी all the best! :)
.....

ती उठुन चालायला लागली, आधी तिने ठरवलं की मगे वळुन बघायचंच नाही.. पण मग अचानक आठवलं अरे आपण आता ह्यापुढे त्याला आणि तिला कधीच भेटणार नाही. म्हणुन तिने एकदा मागे वळुन पाहिलं दोघांनाही हात केला... त्यांच्यासाठी आत्ता ही सुरुवात होती... त्यांच्या ह्या सुरुवातीने हिच्या डोक्यातली एक ट्रंक कायमची बंद झाली होती...

मुंबईहुन परत येताना बसमध्ये अनेक आठवणी तिने play केल्या. संपलेल्या आठवणी recycle bin मधे टाकल्या!
....

रद्दी टाकायच्या आधी सगळे पेपर पुन्हा एकदा चाळायची माझी सवय नाही जायची कधीच बहुतेक!