tag:blogger.com,1999:blog-60069912383019915822024-03-05T15:45:26.427+05:30जास्वंदाची फुलंJaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.comBlogger82125tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-78767740995008036272017-08-05T15:07:00.000+05:302017-08-07T01:29:25.498+05:30शंभर खिडक्या <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6k7bLl2gAkcmjSnwW2uYektY3ptjsVGMgMLLOarI9FxbgNPT69OsRYy7mr5dBZWfwcOth0FRQP2e7DSw7ZhtgS1kUwqX-Ax3poX565vRxJLARHShSVObWZTN4suixBN_Xcu7R2aTwJwA/s1600/Screenshot_20170806-083915.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1416" data-original-width="1440" height="628" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6k7bLl2gAkcmjSnwW2uYektY3ptjsVGMgMLLOarI9FxbgNPT69OsRYy7mr5dBZWfwcOth0FRQP2e7DSw7ZhtgS1kUwqX-Ax3poX565vRxJLARHShSVObWZTN4suixBN_Xcu7R2aTwJwA/s640/Screenshot_20170806-083915.png" width="640" /></a>ह्या गोल गोल ग्रीलच्या खिडकीतून ती आणि तो दिसतायत...<br />
ती सोफ्यावर लोळत मोबाईलवर काहीतरी मिम्स बघत पडलेली... तो खालच्या कार्पेटवर झोपून इनटू दि वाइल्ड ओएसटी ऐकत सिलिंगकडे एकटक बघत असलेला...<br />
मध्येच ती मोबाईल बाजूला ठेवून,<br />
<br />
"ऐक... मला माहित्ये एक दिवस तू ठरवशील... तू जेव्हा ठरवशील तेव्हा सगळ्यात आधी येऊन मला सांगशील? तू असं ठरवतो आहेस म्हणजे कदाचित त्यावेळी आपण एकमेकांशी बोलतही नसू, मी कुचकट बनले असू शकेन, भांडखोर आणि शिष्टसुद्धा बहुतेक ... पण तरीही मला फक्त इतकं वचन हवं आहे कि तू आधी मला येऊन सांगशील. मी अडवेन किंवा नाहीही... मी मदत करेन किंवा नाही कदाचित पण आय जस्ट वांट टू नो, ओके?"<br />
<br />
तो बघून हसत पडल्या पडल्या वचन द्यायला हात पुढे करतोय आणि ती सोफ्यावरून त्याच्या हातापर्यंत तिचा हात पोचवायचा प्रयत्न करते आहे.<br />
...<br />
<br />
पलीकडच्या हिरव्या फ्रेमच्या खिडकीतून बातम्या ऐकू येत असताना<br />
जाळीच्या पडद्याआडून , पिवळ्या प्रकाशात हलणारी त्याची सावली...<br />
<br />
"ही सिटीझन केन माझी आहे कि तुझी?.. कोणाचीही का असेना, मी नेतोय. तुला एनीवे आवडत नाहीच असले सिनेमे... " समोरच्या खोक्यात सीडी टाकत तो पुढच्या सिड्यान्कडे वळत...<br />
ती तिच्या मिनी माउस शर्ट आणि हाफचड्डीत दाराच्या चौकटीला टेकून उभी. कधीतरी घाईघाईत कपाळावरची चंद्रकोर काढून चौकटीवर लावली होती, त्या टिकलीचा उरलेला चिकटपणा नखाने खरवडत उभी.<br />
"ही उश्यांची कव्हरं... नवीन पंचे मी आणले होते हे खादी भांडारातून... तू काढले असलेस तरी माझे फोटो आहेत हे... ह्या निळ्या प्लेट्स... चहाचं पातेलं... हे स्टूल... ओशो चपला... पिवळी छत्री... ह्या फ्रेम्स माझ्या आहेत... हळद... फर्स्ट एड कीट... ब्रश... प्लास्टिक पिशव्यांची पिशवी... पडदा... बाटलीतलं जहाज... कार्पेट... तो आरसा...हे दिवे, हे बल्ब ... अगं थांबव ना मला...थांबव प्लीज!!"<br />
त्याने बाजूला काढलेल्या स्टूलवर चढत शेजारच्या खोक्यातल्या नवीन पंचाने खोलीतला बल्ब काढून देते आहे.<br />
<br />
...<br />
<br />
एका फ्रेंच खिडकीतला तो उभा आहे खिडकीकडे पाठ करून... पहाटेच्या थंडीत तो आतून उघडा आणि वरून लोकरीची शाल गुंडाळून रेडीओ ट्यून करत उभा असलेला...<br />
एका बाजूला सिगरेटची रांगोळी ... दुसऱ्या बाजूला मिंटच्या चांद्यांच्या बाहुल्या...<br />
डोळे सुजलेले... लाल झालेले... गरम झालेले...<br />
अनोळखी भाषेतल्या स्टेशनला येऊन रेडीओ थांबलाय आता... अनोळखी गाण्यावर डुलत, शाल घट्ट गुंडाळत उभा आहे तो...<br />
...<br />
<br />
बाथरूमच्या मोठ्या खिडकीतल्या टबात पडून ती गाते आहे. गाता गाता पाण्यात डोकं बुडवून बघत्ये पाण्याखाली गाता येतं का बघायला...<br />
"ओके आय विल सिंग अ सायलंट सॉंग नाऊ... तू त्यावर नाच काय.. चालेल?"<br />
तो फ्लश करत उठतो. तिच्याकडे बघत तयार उभा राहतो.<br />
ती तोंड हलवायला लागते, हातांनी ताना पकडायला लागते, मधेच हेडबँगिंगही... तो वेड्यासारखा हातपाय हलवत नाचतोय. हवेत तरंगल्यासारखा नाचतोय, कंटेंपररी नाचतोय मग मधेच गरबा करतोय , मधेच हवेतल्या पार्टनरसोबत वाल्ट्झ करतोय, हवेतला पतंग उडवत मांजाही फिरवतोय...<br />
ती अचानक थांबते. तो मागे वळून तिच्याकडे प्रश्नार्थक बघतो.<br />
"साईड ए संपली.. बी लावत्ये थांब"<br />
...<br />
<br />
एका कडेकोट बंद खिडकी पलीकडे तो पेपर वाचत बसलाय. ती सुडोकू सोडवत त्याच्या पायाला टेकून बसली आहे.<br />
"बाजूला होऊन बस कि गं जरा... पायाला मुंग्या आल्यात. "<br />
ती उठून त्याच्या हातातला पेपर बाजूला करून त्याच्या मांडीवर जाऊन बसते आहे.<br />
...<br />
<br />
भांडी वाळत घातलेल्या खिडकीच्या आत ती ओट्यासमोर उभी राहून नुडल्स खाते आहे.<br />
कुकरची दुसरी शिट्टी वाजते आहे.<br />
कित्येक वर्षात खाल्लं नसेल इतक्या अधाशीपणे ती नुडल्स खात्ये... ओठांच्या कोपऱ्यात लागलेला सेझ्वान झोंबतोय आता तेव्हा मोठ्या बाटलीला तोंड लावून पिताना पाणी सांडतं आहे पण हु केअर्स? ती पुन्हा नुडल्स कोंबते आहे. शेवटचा नुडल खाऊन झाल्यावर पाणी पिऊन ढेकर देत चायनीज टेकऔटचे पुरावे नष्ट करते. तिसऱ्या शिट्टीनंतर वरणभाताचा कुकर बंद करत खिडकीतून तो आलेला दिसतोय का बघते आहे.<br />
...<br />
<br />
घोरण्याचा आवाज येतोय बाजूच्या अर्धवट बंद खिडकीतून...<br />
दोघंही आळीपाळीने घोरत झोपलेत. दोघांच्याही कानात बोळे घातलेले.<br />
ती मधेच चळवळून उठली आहे. त्याच्या नाका-तोंडावर हात ठेवते आहे, त्याला कुशीवर ढकलते आहे.<br />
"झोपू दे यार" दोघं एकत्र म्हणतायत.<br />
...<br />
<br />
"मी ठरवलं आहे"<br />
"ओके! आणि कसं ते?"<br />
"खिडकीतून उडी मारणारे!"<br />
"कोणत्या?"<br />
<br />
दोघं एकमेकांच्या पाठीला टेकून खाली बसतात.. त्यांच्या घरातल्या शंभर खिडक्यांमधून शेवटची खिडकी कोणती निवडावी ह्याचा विचार करत. कुठल्याश्या खिडकीबाहेरच्या रातकिड्यांचा आवाज ऐकत!!<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-76739116646086457842017-02-23T13:18:00.002+05:302017-02-23T13:18:29.959+05:30जिम, <div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
जिमुड्या,</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
आहेस कुठे रे तू? मला तुझी किती प्रचंड आठवण येत्ये माहित्ये का तुला? तुला येते का कधी माझी आठवण? अमोलची? आपल्या घराची? तुझ्या ह्या आवडत्या जागेची? बाकी सोड, आपल्या पॅमची तरी आठवण येत असेलच ना.. तुम्ही दोघं किती मज्जा करायचात आठवतंय ना?</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
जेव्हा आम्ही तुला आणि पॅमला भेटलो , ऑफिस' आमची आवडती सीरिअल होती . खरंतर आम्ही फक्त पॅमला आणायला आलो होतो. तू आमच्या घरी येणं कधी ठरलं नव्हतंच. तिचा फोटो बघूनच आम्ही तिच्या प्रेमात पडलो होतो. कसली सुंदर आहे ना.. सयामिज मांजरी असतातच छान! तेव्हा तिचं नाव ठरवलं नव्हतं पण जेव्हा तुला बघितलं आणि तूसुद्धा आमच्या घरी येणार हे कळलं तेव्हा मनातल्या मनात मी तुला मायकल स्कॉट म्हणणार हे ठरवून टाकलं होतं. अय्यो, आम्ही फक्त पॅमला घ्यायला आलो होतो हे तुला माहित नव्हतं का? sorry</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
त्याचं काय झालं सांगते. मी लहानपणापासून मांजरांसोबत वाढलेली आहे. घरात एक तरी मांजर असायलाच हवी ह्यावर माझा विश्वास आहे. अमेरिकेत आल्यावर भारी नियम असतात कुत्रे-मांजरी पाळायचे हे ऐकलं होतं त्यामुळे आम्ही जरा लांब राहत होतो. मात्र अमोलच्या मैत्रिणीकडे तुम्ही आहात आणि फॉस्टरच करायचं आहे , एवढं काय मोठं नाही हे कळल्यावर मी का चान्स सोडत्ये? तुला मी चिंगीबद्दल सांगायचे ते आठवतं आहे का? तुला जसं मी तिच्या आठवणी सांगून बोर करायचे ना तसंच अमोललाही हजारदा चिंगीच्या गोष्टी सांगून कंटाळा आणला असेल. पण निदान त्यामुळे त्यालाही मांजर हवीहवीशी वाटायला लागली असेल (किंवा नवीन मांजर आली तर मी चिंगीबद्दल बोलणं थांबवेन असं वाटलं असेल... पण आता माझ्या मांजरीच्या गोष्टीत तुम्ही दोघांनी अजून भर घातली आहेत) हां तर काय सांगत होते, म्हंटल आणूया एक पिल्लू घरी... ह्यावर आई म्हणाली आता माणसाचं पिल्लूच आणायची वेळ आली आहे. तू लहान आहेस अजून, पण एकदाका ठराविक वय/लग्न होऊन ठराविक वर्ष झाली ना कि आई-वडीलधारया माणसांना सगळ्या गोष्टी बाळ होण्याशी कनेक्ट करता येतात बरं का...</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
खूप बडबड करत्ये ना मी, आय नो! इतक्या दिवसांनी बोलत्ये तुझ्याशी. पण तुला कोण सगळं ऐकायला सांगतं आहे? समोरच्या झाडावरच्या खारीकडे बघत बस तू... किंवा डोळे मिटून बसून रहा. खूपच कंटाळा आला तर जांभई दे आणि ताणून झोप. ए तू चिडला नाहीयेस ना? तू अजून पूर्ण गोष्ट ऐकली नाहीयेस पण.. फोटो बघून पॅम आवडली असली तरी तिथे प्रत्यक्ष बघून आम्हाला तूच आवडलास... माझा जीमोबा! माझं आणि अमोलचं एकच मांजर घायची तर ती कोण ह्यावरून चर्चासत्रही झालं होतं. मी तुझ्याबाजूनी होते काय... चर्चासत्र अनिर्णीत राहिल्यावर आम्ही विचार केला येऊ दे कि दोघांनाही.. तेवढंच खेळतील एकमेकांशी! Yay आणि तुम्ही दोघं काही दिवसांसाठी घरी आलात.</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
तुम्हांला घरी आणल्या-आणल्या मी अमोलला पहिला प्रश्न विचारला होता "ह्यांना मराठी कळेल का? कि ह्यांच्याशी इंग्लिशमधून बोलावं लागेल?" . आम्ही दोघंही हसत होतो पण तेव्हा सगळ्या घराची पाहणी करून झाल्यावर तू माझ्या पायाला डोकं घासायला आलास ना तेव्हा लक्षात आलं भाषेची गरज नाही पडणार आपल्या दोघांना... पॅमबाईला मात्र जाम हाका मारायला लागायच्या... तिच्याशी सतत बोलायला लागायचं. जरा दुर्लक्ष केलं कि जे म्याव-म्याव चालू व्हायचं तिचं! तू मात्र एकदम कुल ड्यूड होतास माझा...</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
काय विचार चालू असायचा रे तुझा दिवसभर? इथून तिथे उड्या मारताना काय खेळ खेळायचास? उगाच भिंतीकडे बघत बसून काय करायचास? आमच्याजवळ तर यायचं नसायचं तरी आम्ही दार बंद केल्यावर दारापलीकडून आम्हांला का हाक मारत असायचास? अमोल घरी आल्यावर कसा त्याच्या मांडीवर जाऊन बसायचास त्याने मोबाईल बाजूला ठेवून तुझे लाड करावे म्हणून... तुझ्या डोक्यावर हात न फिरवता तो मोबाईल बघत बसायचा तेव्हा डोळे बारीक करून कसं चिडून बघायचास ना त्याचाकडे... काही सुधारला नाहीये बघ तो! अजूनही घरी आल्याल्या मोबाईल बघत बसतो. मी काय बोलत्ये काही लक्ष नसतं त्याचं, एकदाका सगळे मेसेजेस बघून झाले कि त्याला माझी आठवण येते .</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
मला अनेकवेळा सॉरी म्हणायचं आहे रे. त्यातलं एक सॉरी आहे लेझरसाठीचं... किती त्रास द्यायचो ना आम्ही लेझरनी. बायदवे आता माहित्ये ना तुला कि तो लेझर आम्हीच खेळवत असायचो? जिम्या पॅमला कधीकधी किती छळायचास रे तू... कचाकचा भांडणं चालू असायची तुम्हा दोघांची. जेवढ जोरात भांडायचात तेवढंच प्रेमात येऊन एकेमेकांच्या कुशीत झोपायचात ना छान! आणि कधी कधी सकाळी उबेला माझ्या आणि अमोलच्या पांघरुणात शिरून बसाय्चात...कितीवेळ झोपायचात ना तुम्ही... मलाही झोप यायची तुम्हाला बघून! तूम्ही दोघं माझी आवडती पिल्लं आहात जिम्या...</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
आम्ही किती हो-नाही करत होतो आठवतंय? "असू देत ना दोघंही आपल्याकडे, कशाला परत द्यायची?" "आपणच करूयात ना त्यांना adopt" किती कठीण होतं माहित्ये तुम्हांला परत देणं... तुला माहित्ये ना आपलं घर किती लहान होतं . तूम्हा दोघांना लहान पडली असती रे जिम्या ही जागा... खरंच सॉरी माझ्या मनीमाऊ आम्ही नाही ठेवलं तुला घरी. अमोलशी बोलत नव्हते मी दोन दिवस... तुला काय वाटत होतं रे तेव्हा? तुला राहायचं होतं आमच्यासोबत कि उलट बरं वाटलं नवीन घरी गेल्यावर?</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
जिम्या तुला कोणी घरी न्यायच्याआधी शेवटचं एकदा भेटायला म्हणून मी शेल्टरमध्ये आले होते. तिथे पॅम नव्हतीच. तिला दुसरीकडेच नेलं होतं, पण तू होतास काचेपलीकडे छोट्याश्या पेटीत बसलेला... जिमू मी तिथे १५-२० मिनिटं होते. तुला हाक मारत होते , काचेवरून हात फिरवत होते आणि एकदाही तुला माझ्याकडे बघावंस वाटलं नाही का? एकदाही माझ्याशी बोलावंस वाटलं नाही ना? इतकी वाईट होते का मी? अमोल म्हणतो तुला औषध दिलं असेल त्या गुंगीत असशील तू... काचेपलीकडून आवाज जात नसेल कदाचित...</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
जिम्या पण आपल्याला शब्द लागणार नाहीत हे आपलं ठरलं होतं ना आधीच? माझी हाक ऐकू नसेल आली तरी मी आलेली कळलं होतं ना तुला? मन्या एकदा मला माझ्या जिमला भेटायचं होतं रे... तू किती अनोळखी मांजरासारखा बसला होतास तिथे.. इतरवेळी स्वतःला इतकी सांभाळणारी मी तिथे हमसाहमशी रडले होते तुला बघून आणि तू नेहमीच्या रागाने डोळे बारीक करून बसला होतास. किती दुष्ट आहेस ना तू जिम्या! त्यादिवशी मांजराचं नाव राखलंस बाबा कुचकटपणा करून...</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
एनीवे, जिथे कुठे आहेस आनंदात रहा... वेड्यासारखा खेळत रहा... गुरगुरत रहा...सोफ्याच्या कडेला झोपत रहा... लोळताना खाली पडलास तर स्वतःलाच चाटत आळस देत रहा... पक्ष्याकडे-खारीन्कडे बघून उड्या मारत रहा... इतर माऊन्सोबत भांडत रहा आणि प्रेमाने कुरवाळत रहा... डोळे मिटून पाणी पीत रहा... खाऊच्या डब्यात चढून खाऊ खात रहा... तुझ्या नवीन माणसांवर प्रेम करत रहा, रागवत रहा, जीव लावत रहा... आणि हे सगळं करत असताना जमल्यास कधीतरी माझी आठवण काढशील का? जमल्यास मला पुन्हा कधी भेटशील का? लव यु जिमुड्या!</div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
तुझीच माणूस<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKd1S6417jOnUQ8ELbIlWr6cNXXOzdfhrzce_vyAtlU-LXuyMiVGzwcvQ-AGF9N3NA8wzMxqbO2vgOvd3QCu5PxpdYOBnyw5NkqAKX_CCrhpxbeLB5vRq22MuvMHlpnspG4GNKQeyVphA/s1600/IMG_20160823_220035.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKd1S6417jOnUQ8ELbIlWr6cNXXOzdfhrzce_vyAtlU-LXuyMiVGzwcvQ-AGF9N3NA8wzMxqbO2vgOvd3QCu5PxpdYOBnyw5NkqAKX_CCrhpxbeLB5vRq22MuvMHlpnspG4GNKQeyVphA/s400/IMG_20160823_220035.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-29293636008539105512016-06-15T14:00:00.003+05:302016-06-15T14:00:45.462+05:30ऐक नं...आपण ना... मस्त कुठेतरी राहुयात का?<br />
छानसं समुद्राच्या कडेवरचं एखादं क्लिफ हाउस घेऊन...<br />
इथे Pacific ला चिकटून चालेलच...<br />
किंवा मग आपला अरबी समुद्र आहेच... दोन छान केसाळ कुत्री, डझनभर मांजरी आणि आपण दोघं...<br />
हं.. रिटायरमेंट प्लान वाट्तो खरा...<br />
<br />
बरं मग ऐक नं..<br />
आहे नाही तेवढं सेव्हिंग घेऊन छानपैकी आरव्हीतून भटकायचं का देशभर? जमल्यास जगभर?<br />
फक्त पैसे नाही रे.. आठवणी, माणसं, एकुणेक छान छान गोष्ट घेऊयात सोबत...<br />
mod podge, glue gun, कागद, रंगसामान सगळं सगळं...<br />
कंटाळा आला, पैसे संपत आले कि काहीतरी छान बनवू, विकू .. नवीन ठिकाणची माणसं गोळा करू आणि पुढे जाऊ... चालेल?<br />
<br />
ओके ओके .. हे ऐक.. हे कसं वाटतं आहे मग?<br />
कॅफे काढूयात एखादा आपला छोटुकला छान... टपरीच हवंतर ...<br />
किंवा त्या तमाशामधल्या सोशल सारखं काहीतरी?<br />
fancy stuff ... टरमरिक लाटे वगैरे ...<br />
शेकडो पुस्तकं... खुर्च्याऐवजी झोपाळे...<br />
"यु कॅन बी शेफ" म्हणत सगळ्यांना किचन खुलं ठेवायचं... लोक जेवायला टेबल रिझर्व्ह करतात आपल्याकडे स्वयपाक करायला किचन रिझर्व्ह करतील.. awsome ना?<br />
<br />
सागरू... ऐक कि..<br />
चल आपण हिमालयात जाऊन राहू... मी एखाद्या शाळेत शिकवेन... तू एमएस सीआयटीचे क्लासेस घे... तुझ्या आयटीचा तितकाच उपयोग जरा...<br />
बर्फ पडायला लागला कि गुबगूबीत स्वेटर घालून सकाळी सकाळी निघू आपण दोघे... तुझं नाक लाल होईल थंडीने.. ते बघून मी हसेन... तू माझे सोलवटलेले ओठ कसे टोचतात त्याची तक्रार कर...<br />
दुपारी डबा खाऊ रे एकत्रच... चिल लाईफ असेल तर ८-१० पुस्तकंही करूयात का ट्राय?<br />
रस्किन बॉंड एकदम...<br />
<br />
बरं बाबा.. लई होतंय बिल..<br />
ऐकतोस का पण मग?<br />
आत्ता जसा बसलायस छान , मला तुझ्या मांडीवर डोकं ठेवून देत,,,<br />
आत्ता जसं सांभाळतो आहेस मला जमिनीवर माणसांमध्ये राहायला<br />
आत्ता जसं ऐकतोयस छान, मेरी कल्पनाकी उडानोको...<br />
तसं कायम अस ... कायम माझ्या जवळ बस... मला सांभाळ..<br />
आणि माझं ऐक नं...<br />
<br />
:)<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-42143430407415458212015-08-31T09:28:00.000+05:302015-08-31T09:28:35.031+05:30कट्टी "लहान असताना करंगळी दाखवून कट्टी घ्यायचो, कधी तर्जनी ओठांवर ठेवून शांत केलं जायचं , आता अंगठ्याने call कट करतो".. सारख्या काहीतरी दवणीय वाक्याने पोस्ट सुरु करायची असं मी ठरवलं आहे. आणि मी ते केलं आहे! हुश्श.. ब्लॉगबद्दल ठरवलेलं एकतरी काहीतरी केलं मी... नाहीतर गेले किती दिवस "लिहायचं लिहायचं" ठरवत्ये आणि मग नाही लिहित. <div>
<br /></div>
<div>
मला वाटतं vlog सुरु करावा कारण लिहित नसले तरी अखंड बोलत असतेच.. आणि हल्ली इतकं बोलते कि अधूनमधून अमोल मला "जरा शांत बस आता" सांगतो. vlog किंवा ऑडीओ ब्लॉग सुरु केला कि कसं माझं बोलणं आपोआपच कमी होईल. "बोलायचं बोलायचं" ठरवेन आणि मग बोलणारच नाही. whatever! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Whatever पासून आमच्या (माझ्या) अबोल्याची सुरुवात होत असते खरं तर.. काहीतरी चिरीमिरी कारणावरून मी अमोलवर चिडते आणि मग तो चिडतो. मला हे अजिबात आवडत नाही , मला exclusively चिडायला आवडतं. तो चिडला कि मग माझ्या चिडण्याचं महत्त्वचं जातं ना राव.. He loves to steal a spotlight, I tell you! चाणाक्ष वाचकांच्या लक्षात आलं असेलच कि आत्ता मी त्याच्याशी भांडून पोस्ट लिहायला बसल्ये. पण म्हंटल "का नाही?" त्यानिमित्ताने जरा इथली धूळ झाडली जात असेल तर "व्हाय नॉट ?" </div>
<div>
<br /></div>
<div>
तर तो मला आत्ता थोड्यावेळापूर्वी म्हणाला "तेजू.. थोडावेळ एकदम गप्प बस आता". हां तो काम करत होता, मी त्याला डिस्टर्ब करत होते वगैरे वगैरे पण सरळ सरळ अपमान झालाय ना माझा.. म्हणून मी ठरवलं आहे कि मी काय आता आपणहून जाणार नाहीये त्याच्याशी बोलायला... इथेच बोलणारे बाबा मी ! काय काय आत्ता डोक्यात येतंय अमोलला सांगायचं ते..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
१. श्रीखंड फ्रीझरमध्ये ठेवायचं नसतं. आईस्क्रीम नाहीये ते! आणि मी आत्ता खाल्लंय एक चमचा.. आणि तोच चमचा ठेवलाय परत श्रीखंडात घालून.. माझं आहे ते आता, तुला मिळेल ह्याची अपेक्षा न ठेवणं उत्तम! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
२. पावभाजी करत्ये.. तुला आवडतात म्हणून मटार घालणारे. (कमी घातलेत) तुला आवडत नाही म्हणून फ्लॉवर घालणार नाहीये (खूप घातलाय) . तू मला शांत बसवलंस तरी माझ्या प्रेमाला शांत बसवू शकत नाहीस, यु नो! (प्रेम..लोल)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
३. लोकं बोलताना "लोल" का म्हणतात? शी असतं ना किती ते. सिरीअसली का? हसा न जोरात त्यापेक्षा.. लोल काय म्हणायचं? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
४. आजची गोळी घ्यायची राहिल्ये. मध्यंतरी वाचलं होतं कि रोज तासभर उन्हात घालवला तरी महिन्याभरात विटामिन डी भरून निघेल म्हणून.. जवळजवळ अर्ध्या भारतीय लोकांना विटामिन डीची कमतरता असते. माहित्ये? का ते माहित नाही, पण आहे. वाचलं होतं मी.. आता आठवत नाही. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
५. स्टार्टअप आयडिया: टेस्ट आणि परीक्षा , शाळा-कॉलेज संपल्यानंतर काही परीक्षा नसल्याने आपण वाचलेलं लक्षात ठेवायचे कष्ट घेत नाही. गुगलवर आपण किती काय काय रोज सर्च करून वाचत असतो पण त्यातलं अर्ध-अधिक शोर्टटर्म मेमरीतून परस्पर गायब होतं. तुमचा गुगलचा सर्च डेटा वापरून (प्रायव्ह्सी..लोल) काही दिवसांनी त्यावर प्रश्न टाकायचे. क्विझ " १५ ऑगस्टला तुम्ही तिरंगी बर्फी रेसिपी सर्च केली होतीत. त्यात खवा आणि साखरेचे प्रमाण काय होते?" आणि मग त्याबदल्यात त्याच्या संदर्भातले कुपन्स वगैरे.. किंवा त्यासंदर्भातल्या पुस्तकांवर डिस्काऊंट.. म्हणजे जरा डीपमध्ये वाचाल. लिहायचा कंटाळा आलाय अजून, बोलायला लागल्यावर बोलूयात ह्यावर.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
६. ए..ए.. मी आत्ता एका बटाट्याचं साल अखंड सोललं आहे. म्हणजे कळलं ना? टाकलं मी, नाहीतर दाखवलं असतं. न तुटता.. अखंड.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
७. actually का सोल्ल? मला कुकरला लावायचे होते बटाटे.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
८. हेहे.. मगाशी किती स्टाईल मारत होतास रे कॉफी टेबलवर laptop ठेवून बसून काम करत होतास.. घेतलास नं परत मांडीवर? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
९. लोकं हल्ली laptop desk वर वापरतात.. मग त्या laptop चा desktop होतो का? सच आयडेंटीटी क्रायसिस ना.. तू लहान असताना डेस्कटॉप ला डेक्सटोप म्हणायचास? मी म्हणायचे.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१०. चप्पल वाजवू नकोस. तुला माहित्ये मला त्रास होतो त्या आवाजाचा.. अजिबात वाजवू नकोस ||||/ ||||/ ||</div>
<div>
<br /></div>
<div>
११. वाईट ह्याचं वाटतं आहे कि तू चप्पल वाजवतो आहेस हे तू माझं लक्ष वेधून घ्यायलाही करत नाहीयेस. मी मुद्दाम ६ शिट्टया करवल्या म्हंटल सांगशील मला, खूप होतायत म्हणून.. पण त्या स्क्रीनवरून लक्ष हटेल तर न.. attention seeking behaviour माझ्याकडून शिक जरा नंतर..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
१२. तुला माहित्ये behaviour.. (English, Not American) मध्ये ५ ही अलंकार येतात. AEIOU </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१२ अ. अलंकार कि स्वर? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१३. उद्या मटकी संपवूयात हं. फ्रीजमध्ये मागे गेलो होती. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१४. आत्ता कांदा चिरत होते पावभाजीवर घालायला तेव्हा जाणवलं कि आत्ता भारतात पावभाजीवर कांदा कसली लक्झरी आहे नं.. आणि आपल्याला कसा खीच फरक नाहीये. मला नं थोडं गिल्टी वाटतं हा विचार करून.. तुला माहित्ये कांदा इश्श्यू वाचून मला कायम ठाणे स्टेशनवरची भेळ आठवते. दोन वर्षापूर्वी जेव्हा असाच महाग झाला होता कांदा तेव्हा भेय्यानी भेळेत कांद्याऐवजी कोबी घातला होता. कसं न? शेतकरी, दर, महागाई वगैरे गोष्टी त्रास न देता मला भेळेत कांद्यांऐवजी कोबी असणं त्रास देतं. मी किती सेल्फिश आहे ना.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१५. मस्त वास येतोय भाजीचा.. अल्मोस्ट डन.. भारी झाल्ये. तुला चव दाखवणार नाहीये पण.. डायरेक्ट वाढेन. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
१६. मी खरंच खूप बडबड करते का रे? कीबोर्डला पावभाजीचा वास येतोय. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ओके भूक लागल्ये.. कट्टी कटाप.. पानं घे, मी पाव भाजते. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
घे न.. ओके.. थांब बोलतेच! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-13264820725600599682015-04-24T12:58:00.000+05:302015-04-24T12:58:20.597+05:30कुठेस?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
टी-२ वर होते. बोर्डिंग पास घेऊन शेवटचं एकदा दाराकडे पाहिलं. काचेमागून आई-बाबा आणि दीपिका हात हलवून बाय करत होते. मी पण हात हलवला आणि पटापट आतल्या दिशेने चालयला लागले.. शक्य तेवढं मागे वळून बघणं टाळत... "तेजुला काहीच वाटत नाही", "रडू कसं येत नाही ताई तुला" "घाबरणार नाहीस तशी तू एकटी यायला" ह्या माझ्याबद्दलच्या सगळ्या समजुती खोट्या ठरवत अश्रू मोकाट झाले होते.. आणि हात पाय थरथरत होते.<br />
गेटपाशी आले तेव्हा मुलाकडे चौथ्यांदा जाणाऱ्या एक मराठी काकू बसल्या होत्या. मी कावरीबावरी दिसले म्हणून कि त्यांना टाईमपास हवा म्हणून माहित नाही गप्पा मारत बसल्या मस्तपैकी...<br />
"कुठे जात्येस आणि बे एरियात?".. "माझ्या घरी"<br />
<br />
कितीतरी हजार फुटांवरून खाली बघत बसले होते... बर्फ, समुद्र आणि ढग...<br />
"I think we are almost there... We must be somewhere on.. near.. North Pole" मी शेजारच्या मीनाक्षीला . "Isnt North pole Imaginary?" तिनी विचारलं. तिला काय सांगावं कळलं नाही. काल्पनिक आहेच कि पण खरोखर आहे ती जागा.. मी कुठे आहे आत्ता हे विचारल्यावर मी नॉर्थ पोलजवळ आहे हेच उत्तर देईन. काल्पनिक असलं तरी इथेच आहे ना मी...<br />
<br />
तशी मी कायमच असते अश्या काल्पनिक आणि अस्तित्वाच्या सीमारेषेवर... आपण सगळेच rather Duel citizenship घेऊन बसलेलो असतो स्वप्न-आठवणींच्या देशाची आणि आज-आत्ता-इथे देशाची! कुठे आहेस विचारल्यावर उत्तर द्यायचं ते कोणतं?<br />
<br />
"कुठेस?"<br />
"इथेच"<br />
"नो नो.. इथेच.. अमेरिकेत.. घरात... अशी उत्तरं नकोयत.. तू. तेजू, जास्वंदी.. तुझी तू कुठेस?"<br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
गेले काही दिवस माझाच माझ्याशी होणारा संवाद आहे हा! नक्की कुठे आहे मी? अक्षांश-रेखांशावर माझी जागा दाखवता येईल मला.. (म्हणजे माहित नाही... आडवे अक्षांश कि आडवे रेखांश?) #fromwhereistand #hereiam #myhome हष्टाग टाकून इन्स्टाग्रामही करू शकेन मी कुठे आहे त्या जागेचा फोटो! पण त्या फोटोपलीकडे मी कुठे आहे?<br />
<br />
मी खरंतर काहीच कधीच प्लान केलेलं नव्हतं कि त्या ग्राफवर माझी प्रोग्रेस बघावी... नाही म्हणायला बरीच स्वप्नं पाहिली होतीच कि.. त्या स्वप्नांचे मैलाचे दगड बनवून सांगू का मी कुठे आहे ते? पण तोही हिशोब नाही जमायचा कदाचित. गणित कायमच कच्चं होतं. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Eat Pray Love वाचलं काही दिवसांपूर्वी. विशेष नाही आवडलं, पण फिल्म पाहायची आहे. (मला ज्युलिया रोबर्ट्स आवडते. अमोलला हिरड्या दाखवून हसणाऱ्या कोणत्याच बायका आवडत नाहीत. ) तर, त्यातला लक्षात राहिलेला भाग म्हणजे बालीमध्ये म्हणे "तू कसा आहेस?" असा पहिला प्रश्न न विचारता "तू कुठे चालला आहेस?" असं विचारतात. आई-बाबा बाहेर जाताना मी "कुठे जाताय?" विचारल्यावर ते चिडायचे आता काम होणार नाही म्हणून! बालीमध्ये कोणाचीच कामं होत नसावी.. कदाचित म्हणून पुढचा प्रश्न असतो "तू कुठून आलायस?"<br />
<br />
कुठून आलोय आणि कुठे चाललोय ह्या गोष्टी किती डिफाईन करत असतात ना आपल्याला... पण जर माहितच नसेल तर? किंवा ठरवलंच नसेल तर... Destiny नेईल ते Destination म्हणून सोडून दिलं तर? असं सोडून देणं सोप्पं असतं तर? मध्यंतरी एक लेख वाचला होता त्यात लिहिलं होतं तुमच्या आजूबाजूच्या माणसाचं भाग्य तुमची जागा ठरवत असतं. नदी समुद्राकडे वाहत जात नसते.. तिला इतक्या दिवसांनी भेटून कडकडून मिठी मारायला समुद्र आलेला असतो किनाऱ्यावर!<br />
<br />
<br />
कठीण आहे ना तसं सगळं... मला नाही कळत बऱ्याच गोष्टी... हा, पण मला नकाशे व्यवस्थित कळतात. बायकांना नकाशे कळत नाहीत हा stereotype नाकारून अगदी व्यवस्थित कळतात! पण आयुष्यात जनरलच खूप कमी 'पथदर्शक' वापरलेत. कोणी गुरु, गाईड असतं तर कदाचित हे असे प्रश्न पडले नसते. देव, परमशक्ती आणि त्यात विलीन आपलं अस्तित्व आणि आपल्यात विलीन परमशक्ती ह्याची पाय-डायग्राम काढून दाखवता आली असती बहुतेक... पण उगाच माज करून आपणच आपली नदी आणि आपणच आपले किनारे होऊन वाहत रहायचं रिसीव्ह करायला येणाऱ्या सागराच्या ओढीने! </div>
<div>
<br />
अमोल आला जेव्हा मला रिसीव्ह करायला.. त्याला पाहून माझ्या डोळ्यात पाणी आलं. मला जवळ घेत म्हणाला "इतक्यात घरची आठवण यायला लागली?" दोन्हीवेळा घराकडून घराकडे चालले होते... दोन्ही ठिकाणी घराची आठवण येतच होती... मनाने सदैव दुसऱ्या घरात आहेच की मी!<br />
<br />
<br /></div>
<div>
सध्यातरी "कुठेस" ह्या प्रश्नाला "इथेच" इतकंच उत्तर द्यावं म्हणत्ये... खरं खरं १००% उत्तर शोधायची 'पक्की चाहत.. कच्ची कोशिशे' चालू राहतीलच!<br />
<br />
तोवर तू कुठेस? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-4906814392054706372014-09-09T13:24:00.000+05:302014-09-09T13:24:33.369+05:30Praising the Bridge that carried us..."तुझा सर्वात आवडता पूल कोणता?" मी अमोलला विचारलं...<br />
त्याने खूप जास्त विचार केला.. "पूल म्हणजे ब्रिज न ?" असं म्हणून पुन्हा विचार करायला लागला.<br />
माझ्याकडे तेवढा patience नसतो... मीच मग म्हणाले "Golden Gate न? ok..."<br />
मग परत त्याच्याकडे बघत बसले... आता माझाच नवरा आहे तरीही मी इथे नमूद करू इच्छिते कि Ray-Ban मध्ये तो छावा दिसतो!<br />
तो गाडी चालवत होता, साधारण १ दीड मैल पुढे गेल्यावर त्याच्या लक्षात आलं कि मी शांत आहे.. आणि मग मी का शांत असेन ह्याचं कारणही त्याने ओळखलं..<br />
"ओह.. मी तुला विचारू का?.. ओके सांग.. तुझा सर्वात आवडता पूल कोणता आहे?"<br />
<br />
"एक असा नाही... ४-५ आहेत.. सांगू?"<br />
साधारण आमच्या सगळ्या गप्पा थोड्याफार फरकाने अश्याच सुरु होतात... नशिबाने त्याला ऐकायला आवडतं आणि मला बोलायला...<br />
<br />
"आवडते सांगते, पण नावडता ब्रिज शाळेसमोरचा... एकदम लहानसा पत्र्याचा पूल होता फक्त लोकांना चालण्यासाठी , खाडीवर बांधलेली कॉलनी होती आमची. ब्रिजच्या दोन्ही बाजूला घनदाट Mangroves, खाली प्रचंड चिखल... लहान असताना मला कायम कधीही एखाद्या झाडामागून मगर किंवा डायनासोर येईल असं वाटायचं... मी कायम मनातल्या मनात प्रार्थना करत असायचे तो पूल ओलांडताना... कोणताही प्राणी नको येऊ दे इथे..<br />
म्हणजे हे सेल्फिश आहे पण लहान असताना अनेक पूल ओलांडताना मी मनातल्या मनात म्हणत असायचे 'देवा प्लीज हा पूल पाडू नकोस... तुला पाडायचाच असेल अगदी , तर माझा ओलांडून झाल्यावर पाड'... पण हा ब्रिज कधीच पाडू नकोस अशी प्रार्थना करते मी "<br />
<br />
आम्ही तोवर गोल्डन गेटवर पोचलो होतो. एस-एफ पासून आम्ही तसे तासाभारावर राहतो पण महिन्यातून कमीतकमी एकदातरी तिथे जायलाच हवं असा अलिखित (आता लिहिला गेलेला ) नियम आहे आमच्याकडे! आणि बे एरियात येणाऱ्या आमच्या मित्र/नातेवाईकांना गोल्डन गेटवर नेणं हे आम्ही आमचं कर्तव्य समजत असल्याने अधूनमधून जाणं होतंच तिथे...<br />
आतातर मी आपल्याकडे गाईड कसे facts and figuresचा भडिमार करतात कुठे गेल्यावर, तसंही करायला शिकल्ये. " ब्रिजला सतत रंग द्यायला लागतो, आणी ब्रिज इतका मोठा आहे कि एका टोकावरून रंग देत दुसऱ्या टोकाला पोचेपर्यंत परत पहिल्या टोकाला रंग द्यायची वेळ येते" अश्या अनेक खऱ्या खोट्या गोष्टी मी लोकांना सांगत राहते.<br />
<br />
"अश्या खऱ्या खोट्या गोष्टी मला कोणी न कोणी चरवेलीच्या साकवाबद्दल सांगायचं... पावसात पर्ह्यात पाणी भरून वाहायचं... तेव्हा फांद्यांपासून बनवलेल्या त्या कामचलाऊ पुलावरून जायला मला प्रचंड भीती वाटत असायची... पुलाच्या ह्या बाजूला आमचं घर आणि शेत, त्याबाजूला विठ्ठलाचं देऊळ आणि गराठवाडी... मला अनेक पुलांब्द्द्ल हे आवडतं... पुलांच्या दोन बाजूंना किती वेगळ्या दोन जागा असतात, वेगळी दोन जगं असतात .. साकव लेल्यांच्या चार ब्राह्मणी घरांना वीस एक गराटे घरांशी जोडतो.. आमचा कॉलनीतला पूल ऑफिसर्सच्या घरांना कामगारांच्या घरांशी जोडत होता... गोल्डन गेट एस-एफच्या झगमगाटाला, जोषाला सौसलीटोच्या शांत आरामाला जोडतो... " मी अमोलला सांगतच होते... काही काहीवेळा अतिसामान्य बोलतानाही मी जाम फिलोसोफिक्ल काहीतरी बोलत्ये असा आव आणते. आवडतं मला तसं!<br />
<br />
आम्ही तिथल्या एका फोनला क्रॉस झालो, मी कायम कोणी तिथे बोलत नाहीये न फोनवर ते बघते... गोल्डन गेट आत्महत्या वगैरे बाबतीतही फेमस आहे. पुलावर काही ठिकाणी suicide helplines म्हणून फोन आहेत... (अर्थातच, ते परावृत्त करतात, आत्महत्या करायला मदत नाही करत) ...<br />
"असायला हवेत असे फोन आत्महत्या इच्छुकांच्या आवडत्या जागांवर... लोकलनी उल्हासनगरला जाताना अनेकदा मला ती बाईची गोष्ट आठवायची... माहित्ये न? कोणीतरी बाईनी लोकलमधून खाडीत उडी मारून जीव दिला होता म्हणे आणि आता कोणत्याश्या पौर्णिमेला वग्गैरे असते ती ट्रेनमध्ये.. अगदी नॉर्मल बाईसारखी असते असं काहीतरी... "<br />
<br />
अमोलनी माझ्याकडे न बघता मला विचारलं "तुला दिसली होती?"<br />
<br />
"माहित नाही.. दिसली असेलही.. कळणार कसं?"<br />
<br />
"हं... बरं.. मला एक आठवला .."<br />
कधी कधी होतं हे, कदाचित मी जास्त बोर करायला लागल्यावर मग तो बोलायला लागतो किंवा काहीवेळा त्याला खरंच सांगायचं असतं म्हणून...<br />
" नगरचा मिस्कीन मळ्याच्याइथला... पूल म्हणजे लहानसाच होता, पावसाळ्यात पाणी वाहायचं फक्त पुलाखालून... आणि पुलाखालून बरंच पाणी वाहून गेलं तिथे बरं का.. (I know, he is very good at it) आम्ही सायकलनी जायचो तेव्हा, त्या पुलावरून न जाता मुद्दाम एका दुसऱ्या रस्त्याने जायचो... म्हणजे ओढ्यातून जायला मिळायचं पाण्यातून"<br />
आता इथे clearly मी बोर करत होते म्हणून तो बोलला.. म्हणजे तो त्या पुलावरून जायचाही नाही आणि तरीही उगाच!<br />
<br />
आमचा पूल एव्हाना ओलांडून झाला होता... "टोल नाक्यावरून... मला खारपाड्याचा पूल आठवला आणि त्याच्या दोन्ही बाजूंचा अडकून पडलेला ट्रफिक.. आता नवीन पूल झाल्यावर खूप चांगलं झालं आहे नाहीतर आधी अलिबागहून मुंबईला जाताना अर्धा-एक तास आरामात जायचा खारपाड्याला... वाशीच्या पुलावरही जायचा कधी कधी असा वेळ... पण तो पूल आवडतो मला... नवी मुंबईत राहायचे तेव्हा वाशीचा पूल ओलांडल्यावरच "आता घर आलं" अशी फिलिंग यायची.. मस्त वाटायचं "<br />
<br />
मागे वळून मी गोल्डन गेटकडे बघत होते.." छान दिसतो न किती गोल्डन गेट... मी अजून बांद्रा-वरली सीलिंकवरून गेले नाहीये पण मला तो दिसायला आवडतो... बिक्स्बी आवडला होता मला... पुण्याला राजाराम आवडायचा कारण तिथपासून टमटम मिळायची कॉलेजपर्यंत... झेड ब्रिज वगैरे ठीकच.. आजी-अप्पांकडे जाताना खडताळ पूल लागायचा तो आवडायचा... आणि आणि... दोन मनांना जोडणारा, काहीतरी म्हणतात नं smile is the smallest bridge between two hearts.. असंच आहे न? " मी आठवत होते..<br />
<br />
"दोन कडव्यान्मधल्या म्युझिकला ब्रिज म्हणतात न?" अमोलनी मला विचारलं... ह्याचा अर्थ "आता विषय बदल" असा होऊ शकतो!<br />
"तुला पत्त्यांमधला ब्रिज येतो खेळता? तुझा पत्त्यांमधला सर्वात आवडता खेळ कोणता? " त्याच्याकडे बघून हसत मी विषय बदलला...<br />
पूल, पत्ते, फिलोसोफी, नोस्ताल्जीया विषय कोणताही असो... जोवर हे गप्पांचे पूल आम्हांला जोडून ठेवतायत तोवर मी बडबड करत राहणारे!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXI-YFXe98-BM4gROvxPIOgaYoK0hJ2qIF746ox2g_Oul2hoz_DduntCuV0iQHuhVyqWJrJAc1oATfqF3I9yJ5tE8GDKncf08TQN20urhh3tBDo5zSrRrceZ9NVYEkxatyeTfaYYvF5lg/s1600/IMG_2676.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXI-YFXe98-BM4gROvxPIOgaYoK0hJ2qIF746ox2g_Oul2hoz_DduntCuV0iQHuhVyqWJrJAc1oATfqF3I9yJ5tE8GDKncf08TQN20urhh3tBDo5zSrRrceZ9NVYEkxatyeTfaYYvF5lg/s1600/IMG_2676.JPG" height="176" width="400" /></a></div>
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-31057178382975043412014-07-21T13:01:00.000+05:302014-07-21T13:22:59.561+05:30उडान...मुंबईचा मुसळधार पाऊस... अर्ध्या तासापूर्वीच शिवडी स्टेशनवरच्या कधी काळी ९:३० ला बंद पडलेल्या घड्याळानी बरोबर वेळ दाखवली होती... रुळावर पाणी भरलेलं, फलाटावरच्या कोरड्या जागा लोकांनी पकडलेल्या आणि इंडिकेटरवर शून्य शून्य शून्य शून्य !<br />
<br />
"८ टक्केच राहिल्ये बेटरी... ट्रेन माहित नाही कधी येईल... पहाट होईल बहुतेक घरी पोचायला.. हो... वडापाव... ठेव.. मी बंद करतोय हा फोन...हो हो.. डोंबलाची गुड नाईट... तिला बंद करायला सांग टीव्ही, गेल्या पावसाळ्यासारखा उडाला न तर बघ.. ठेव.. "<br />
राजानी मोबाईल स्वीच ऑफ करून ठेवला... बाजूला त्याला चिकटून बसलेला माणूस त्याच्याकडे बघत होता..<br />
<br />
"थोडं तिथे सरकता का?" राजानी विचारलं..<br />
<br />
"पाणी थेंब थेंब गळतय..." तो म्हणाला आणि हसायला लागला.. "म्हणजे वरून.. भोकातून" आणि अजून जोरात हसला "कळलं ना?" डोळा मिचकावत म्हणाला...<br />
<br />
राजा दुसरीकडे पाह्यला लागला.<br />
<br />
"वैभव... माझं नाव... नाही आवडत का तुम्हाला जोक? राहिलं तर... मी म्हंटल एवीतेवी आपण इथे खेटून बसणारच आहोत तर करू जरा मस्करी"<br />
<br />
"हं"<br />
<br />
"मगाशी मी तुम्हाला बोलताना ऐकलं फोनवर.. तुम्ही म्हणालात पहाट होईल म्हणून... कुठेशी जायचं आहे तुम्हाला?"<br />
<br />
"कोपर खैरणे"<br />
<br />
वैभव पुन्हा हसला "आणि पहाटे पोचणार असं वाटतं आहे तुम्हाला?.. तुम्हाला काय उडता वगैरे येतं का?"<br />
<br />
वैतागून राजा म्हणाला "हो.. येतं उडता.. आत्ता इथे पंख सुखवायला थांबलोय... काय कटकट आहे?"<br />
<br />
"अर्रे, चिडता कायको? मी काय म्हणतो, 'उडण्याची व्यवस्था' आहे कि काय खरचं तुम्हच्याकडे? धूर कि बुडबुडे?"<br />
<br />
"काय बोलताय तुम्ही?"<br />
<br />
"अरे वैभव म्हणा.. अहो जाहो कशाला? मी विचारत होतो, कसं उडता? मलापण सांगा, उडायचं औषध असल्यास दिलंत तरी चालेल"<br />
<br />
राजा बाजूला सरकत वैभवकडे बघत म्हणाला,<br />
"तू शांत नाहीच बसणार नं? ठीके... औषध वगैरे नाही.. पीटर पॅन माहित्ये का? हल्ली माझ्या मुलीला आवडतो तो... कायम त्याची गोष्ट वाचून दाखवायला लागते तिला, आत्ताही कार्टून फिल्म बघत होती टिंकर बेलचं.. "<br />
<br />
"मग काय, माहित्ये कि ... हिरव्या कपड्यातला न? मी परवाच वाचलं कि लहान मुलं मेल्यावर यमदूताला घाबरतील म्हणून पीटर येऊन त्यांना घेऊन जातो, गाणी गात आणि नाचत वगैरे फुल.., तो दूत आहे, आणि नेव्हरलंड, मुलांचा स्वर्ग म्हणजे.. तिथली मुलं मेलेली आहेत त्यामुळे त्यांची वयं वाढत नाहीत... "<br />
<br />
राजानी राग आणि आश्चर्यांनी वैभवकडे पाहिलं "अशक्य माणूस आहेस तू...नाही.. असं काही नाहीये"<br />
<br />
"आता कुठे कळणार आपल्याला? आपल्या नशिबात आता यमदूतच! एनीवे.. तर तुम्ही उडायची गोष्ट सांगत होतात.. सांगा "<br />
<br />
"हां तर, तो जेव्हा मुलांना उडायला शिकवत असतो तेव्हा तो त्यांना सांगत असतो, छान गोष्टींचा विचार करा म्हणजे तुम्हाला उडता येईल... Think of the happiest things ,It's the same as having wings"<br />
<br />
"व्वा... आवडलं आपल्याला... तर, कुठपर्यंत जायचं म्हणालात? कोपर खैरणे न? व्हा सुरु.. बघुयात पोचू शकतो का पहाटेपर्यंत"<br />
<br />
राजा बघत राहिला..<br />
<br />
"मी करू का सुरु? मला कुठे जायची घाई नाहीये... माझ्या आनंदाचे पंखही तुम्हालाच! कुठेही जायची घाई नसणं, ही बेस्ट गोष्ट आहे न? माझा पहिला आनंद.."<br />
<br />
" ओह , Thank you... पण ह्या आनंदाइतकाच मोठा आनंद, कोणीतरी घरात वाट पाहतं आहे आणि घरी पोचल्यावर ते आपल्याला कडकडून मिठी मारणार आहेत ह्यातही आहे.. "<br />
<br />
"आत्ताचा आनंद सांगू? इथे आपल्याला कोरडी जागा मिळालेली असणं"<br />
<br />
"लहान गोष्टीत आनंद शोधण्याची कुवत अजून आपल्यात असणं हाही आनंदच आहे"<br />
<br />
"चला, तुम्हाला मोठी गोष्ट देऊ का? आई? आईचं हसणं, आईचं रुसणं, आईचं असणं!! आईचा मौसुत पदर, आईच्या मांडीवर झोपणं... मी पुण्याला शिकायला होतो, आई सांगलीला... माझा अभ्यासाचा वेळ प्रवासात जाऊ नये म्हणून दर १५ दिवसांनी तीच यायची, मला भेटायला खाऊ घेऊन. माझे मळलेले कपडे घेऊन जायची आणि धुवून आणायची पुढच्यावेळी... 'पुढच्या पंधरवाड्यात नाही जमलं यायला तर' म्हणत दर १५ दिवसांनी महिन्याभराच्या खर्चाचे पैसे देऊन जायची... तुम्हाला सांगू? तेव्हा तिला स्वारगेटला एसटीत बसवून दिलं की आनंद व्हायचा... मित्रांसोबत रात्रीचे बेत करायला...<br />
आणि आता कळतंय... ती एस्टीतून उतरल्यावर जड पिशवी माझ्याकडे न देता स्वतःच धरायची, केस आणि पाठीवर हात फिरवत म्हणायची 'विभ्या, वाळलायस रे किती'.. तो एक क्षण परत मिळण्यासाठी माझे लाखो आनंद कुर्बान करायला तयार आहे...<br />
असो! इमोशनल नाही होत नाहीतर रडलो तर उलटा परिणाम व्हायचा आपल्या उडण्यावर"<br />
<br />
"आईच्या हातचं कालवण...म्हणजे आता बायकोसुद्धा करायला लागल्ये तसं... बायको! माझी बायको, लग्न, संसार, एक छोटी मुलगी.. प्राजक्ता..." राजा खिशातून पाकीट काढत वैभवला तिघांचा एकत्र फोटो दाखवतो...<br />
<br />
"गोड आहे हो मुलगी... माझ्या खिशात साईबाबा आहेत... वर्षातून एकदा तरी शिर्डीला जात असतो.. साईच दर्शन होतं तेव्हाचा आनंद वेगळाच असतो ... नाहीत शब्द तो आनंद सांगायला.. तुम्ही कोणाला मानता?"<br />
<br />
"पुलं, वपू, जीए ... माझी बायको लायब्ररीअन आहे, मोठ्ठा आनंद आहे तो! तिथेच भेटलो आम्ही... मला पुस्तक परत करायला कायम उशीर व्हायचा... दंड भरता भरता प्रेमात पडलो... पुस्तकं आनंद आहे माझा... आता उशीर झाला तरी दंड लागत नाही हा आनंद आहे आणि तरीही एका रात्रीत पुस्तक संपवण्यातही आनंद आहे ... एकावेळी मी ४ पुस्तकं घेऊ शकतो... २ माझ्यासाठी घेतो, २ प्राजक्तासाठी... तिलाही आवडतात पुस्तकं हा अजून मोठा आनंद आहे.<br />
गेल्या दिवाळीच्या सुट्टीत आम्ही दिल्लीला गेलो होतो.. भारत फिरण्यातही आनंद आहे हं... किती सुंदर गोष्टी आहेत आपल्याकडे... तर तेव्हा आम्ही एका दुकानात पुस्तक घ्यायला गेलो तेव्हा आम्हांला चेतन भगतला भेटायला मिळालं... किती मोठा आनंद! त्याच्यामुळे इंग्लिश पुस्तकं वाचायला लागलो... तुम्ही वाचता?"<br />
<br />
"ह्या स्क्रीनवर जितकं येतं वाचता तितकं वाचतो... नवीन आहे हं..." वैभव त्याचा मोबाईल दाखवत म्हणाला... " व्हात्सापवर आहात का तुम्ही? आमच्या शाळेचा ग्रुप आहे त्यावर... रात्रंदिवस मेसेजेस चालू असतात... कधीच एकटं नाही वाटत त्यामुळे... जुन्या मित्रांना नव्यानी भेटण्याचा आनंद!"<br />
<br />
"आणि नवीन मित्र अगदी जुने असल्यासारखे वाटणं... तुझ्यासारखे...Thank you.."<br />
<br />
"माधुरी दिक्षीत"<br />
<br />
"मधूनच? म्हणजे हो, तिचं हसणं आहेच सुंदर... सचिन तेंडूलकर, लता मंगेशकर..."<br />
<br />
"मराठी असणं.. म्हणजे काय नाय तर ही नाव फटाफट वापरता येतात.."<br />
<br />
"मुंबई"<br />
<br />
"पुणे.. मुबई-पुणे एक्स्प्रेस वे... पाउस, पावसातलं लोणावळा... गरम भजी , आल्याचा चहा..."<br />
<br />
"आत्ताचा पाऊस नाहीये पण आनंद.. म्हणजे नव्हता... चहा हवा होता पण आत्ता, न?"<br />
<br />
"आपल्याला हवी असणारी गोष्ट आपल्याला हवी तेव्हा मिळणं..."<br />
<br />
"तू काय करतोस? कुठे राहतोस?"<br />
<br />
"मी जे करतो ते मला आनंद देतं.. मी ज्या घरात राहतो ते मला आनंद देतं... आणि तुम्ही पुस्तकं वाचता न? मिस्ट्रीसुद्धा कधीतरी आनंद देते.. नाही का?"<br />
<br />
राजा हसला फक्त...<br />
<br />
"हे काय? संपले कि काय आनंद तुमचे? मानखुर्दपण नसेल आलं अजून..."<br />
<br />
"लहानपण, खेळणी, बर्फाचा गोळा, वर्गात पहिला नंबर येणं, आज्जी-आजोबा, मामा-मामी, नागपूर, रेल्वेचा प्रवास, खिडकीची जागा, आता फोर्थ सीटपण पुरते... मेरीट लिस्ट, चांगलं कॉलेज, चांगली नोकरी..."<br />
<br />
"अबोलीची फुलं, त्या फुलांचा गजरा, ऋचा घालायची... तिच्या गुलाबी ड्रेसला माचींग , पांढऱ्या रंगातही सुरेख दिसायची ती.. तिच्या आजूबाजूची प्रत्येक गोष्ट आनंद होती... डाव्या गालाला खळी पडायची तिला.. आनंद हो आनंद!"<br />
<br />
"पहिलं प्रेम? नक्कीच आनंद!"<br />
<br />
"प्रेम.. तो काय शब्द आहे? आदर, कृतज्ञता, कौतुक... शब्दात नाही अडकत पण ह्या सगळ्या भावना असणं हा आनंद आहे.. त्या भावना असणं म्हणजे आपण जिवंत असणं... माहित नाही हे बरोबरे का पण जिवंत असण्यातही आनंद आहे न? रोज इतकं काय काय घडत असतं आजूबाजूला , आनंदी असणं अपेक्षित नसावं नियतीला... पण तरीही आपण प्रार्थना करत असतोच, हसत असतोच, गुणगुणत असतोच... हरलो तर नव्याने उभं राहत असतोच आणि जिंकलो तर ते दुसर्यांबरोबर वाटत असतोच... जगण्याचे कष्ट सफळ होणं आनंद आहे!"<br />
<br />
"आपल्यासोबत घडणाऱ्या गोष्टींबद्दल आपण आनंदी होतो तसं आपल्याबरोबर न घडणाऱ्याही किती गोष्टी आपला आनंद सांभाळत असतात"<br />
<br />
"पीटरला झेपेल का हो ही इतकी फिलोसोफी?"<br />
<br />
"मुसळधार पावसात, ह्या घाण चिकचिकाटात, उपाशीपोटी, अर्ध्या ओल्या आंबट कपड्यात आपण रडत, चिडत, कटकट करत बसलो नाहीयोत आणि आनंद वाटतो आहेत, हे एवढं तरी नक्कीच झेपेल त्याला..."<br />
<br />
"राईट... चला पुढे सांगा..."<br />
<br />
राजा आणि वैभव त्यांचे लहान-मोठे, खरे-खोटे आनंद बराचवेळ सांगत बसले...<br />
<br />
पहाटे पाच वाजता राज्याच्या घराचं दार वाजलं... बायकोने येऊन दार उघडलं...<br />
<br />
"हे काय? ट्रेन्स झाल्या का सुरु? तुम्ही इतके लवकर कसे आलात?"<br />
<br />
राजा तिला जवळ घेत म्हणाला "उडत"<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-18981937071926521052014-06-13T12:39:00.001+05:302014-06-13T12:39:25.057+05:30अर्धवट - ३ "आमच्या संस्थेला फार अभिमान वाटतो आहे की गेली २ वर्ष आम्ही अविरत तुमच्या हरवलेल्या प्रेमाला second chance देण्यासाठी झटत आहोत.."<br />
कुर्ता-पायजम्यातला तो माणूस स्टेजवरून बोलत होता. त्याच्यासमोर अनेक भावी (?) जोडपी उभी होती.. काही "आता एवढं उभं राहावत नाही" म्हणून मागच्या खुर्च्यांवर बसली होती.. ६०+ वयोगटातल्या आता एकट्या असणार्या "मुला-मुलींचा" जोडीदार-मेळावा..आयोजक मुद्दामच "वधू-वर" म्हणणं टाळत असावेत. त्यातही एक गम्मत होती, लग्नाआधीचा आपला एखादा crush, ex वगैरे असेल तर सांगायचं होतं आता देवाच्या (अव)कृपेने तो किंवा ती एकटी असेल तर त्यांना भेटवायचं कामही ही संस्था करत होती..<br />
<br />
"एकदमच युनिक कन्सेप्ट बघा" श्रोत्री आजोबा पटवर्धन काकांना सांगत होते .. "आमच्या कॉलेजातल्या अपर्णा फडणीसचं नाव दिलं होतं मी , पण आहे नवरा अजून तिचा .. आणि अगदी ठणठणीत.. म्हणजे मला दुख्ख नाही त्याचं , उलट त्यामुळे अपर्णालाही सौंदर्यात मागे टाकील अशी वेदिका शृंगारपुरे मला suggest केली .. आलीये आज .. ती बघ तिथे .. तिथे रे बुफेच्या लायनीत.. कशी वाटत्ये?"<br />
<br />
"Awkward.." सुहास पटवर्धन वेदिका <span style="background-color: white;">शृंगारपुरेच्या समोर उभं राहून म्हणाला.. " मला नव्हतं वाटलं तू इथे .. म्हणजे .. कशी काय? तू दुसरं लग्न केलंस ना? कोणा अमेरिकन माणसाशी.." </span><br />
<span style="background-color: white;">"सुहास.. एकुलता एकच नवरा होता मला.. तू! .. तुझ्यानंतर का लग्न करेन मी? मला डिंगीचि कस्टडी मिळाल्यावर काही संबंधच नव्हता ना लग्न करायचा.."</span><br />
<span style="background-color: white;">"वेदा.. तू त्याला अजूनही डिंगी म्हणतेस? मोठा झाला असेल ना आता तो .. तरीही डिंगी म्हणजे "</span><br />
<span style="background-color: white;">" आता तो पटवर्धन नाहीये.. त्यामुळे त्याला मी काहीही हाक मारू शकते कोणत्याही वयात.. त्याचं लग्न ठरलं आहे .. त्याची बायको मात्र अमेरिकन आहे आणि तिलाही आवडतं त्याला डिंगी म्हणायला.. तुझा टकलाचा अन् वजनाचा वारसा घेतलाय बाकी त्याने, लग्नाला बोलवेन तुला.."</span><br />
जाड , टकल्या तिशीतल्या गोर्या मुलाला त्याची आई डिंगी म्हणून हाक मारते आणि तो धावत तिला येऊन मिठी मारतो हे दृश्य सुहासच्या डोळ्यासमोर उभं राहिलं आणि तो मनात म्हणाला "फक्त वजन आणि टक्कल नाही.. आपल्या दोघांच्या awkwardचाही वारसा असावा"<br />
<br />
वेदिकाला इसवी सन १९७९ मध्ये औरंगाबादची सर्वात सुंदर तरुणी असल्याचा पुरस्कार एका जाहिरातदाराने दिला होता आणि मग फुकटात तिच्याकडून त्यांच्या मलमांची जाहिरात करून घेतली होती..<br />
एकात तिचा close up आणि खाली लिहिलं होतं "खरुज? वापरा सातीलाल फार्माचे "खरुजानो"..<br />
एकात परत तिचा closeup आणि खाली लिहिलं होतं "तारुण्यपिटीका? वापरा सातीलाल फार्माचे "नपीटीका" ..<br />
पुढे साधारण वर्षभर मिस औरंगाबाद म्हणून तिला कोणी ओळखत नसलं तरी खरुज आणि तारुण्यपिटीका नावाने नक्कीच ओळखायचे ... कोणीतरी म्हणाल्यामुळे तिच्या आईला अचानक वाटायला लागलं की औरंगाबादकरांना गुळाची चव नाही.. मुंबईतच मुलीला भविष्य आहे..ती आता बातम्याच देणार.. स्मिता पाटील, चारुशीला पटवर्धन, स्मिता तळवलकर, भक्ती बर्वे, ज्योत्स्ना किरपेकरच्या यादीत वेदिका शृंगारपुरे हे नावही लागेल अशी तिच्या आईला १००% खात्री होती आणि म्हणून वेदिकाची पाठवणी जोगेश्वरीच्या सरू मावशीकडे करण्यात आली..<br />
<br />
सरू मावशीच्या चाळीत समोरच्या घरात पटवर्धन राहायचे.. सुहास हा त्यांचा सर्वात धाकटा मुलगा..वेदिकापेक्षा ३ वर्षांनी लहान.. वेदिका तिथे राहायला आली तेव्हा त्याला नुकतीच मिसरुड फुटायला लागली होती..स्वतःला अमिताभ बच्चन समजणारा अमोल पालेकर होता तो..त्याच्यापेक्षा मोठ्या दोन्ही बहिणी आता लग्न करून सासरी गेल्यामुळे आता त्याला खूप सुटसुटीत वाटत असायचं.. जाड आणि तुळतुळीत गोटा असणारे अप्पा पटवर्धन कामावर निघाले की सुहास लगेच गच्चीत पळायचा.. हातातलं पाकीट उघडून त्यातून सिगरेट काढायचा आणि कोणीतरी चिकटवलेल्या शबाना आझमीच्या पोस्टरसमोर तोंडातून धूर काढत तासंतास बसायचा.. असाच एक दिवस बसलेला असताना दाम्या धावत वर आला.. "सुहास.. शबाना.. शबाना आल्ये चाळीत .. गुप्तेंकडे राहणारे.. उतरत्ये बघ.. धाव.." दोघंही धावले.. समोर वेदिका सामान उचलून सरू मावशीसोबत चालत येत होती..<br />
<br />
"वेदिका शृंगारपुरे... गुप्ते काकूंची भाची आहे... वरळीला जात असते काकांसोबत... खारे दाणे आवडतात.. " दाम्या सांगत होता.. "खारे दाणे? ही माहिती काढलीस तू? भेंडी... काही कामाचा नाहीस तू" सुहास कॅरमच्या बोर्डावर बोरीक पावडर पसरत म्हणाला... "साल्या, उद्या नेलीस फिरवायला आणि दाण्यानैवजी चणे घेऊन दिलेस.. तर?"<br />
"गुप्ते म्हणजे? ... "<br />
"आपले नाही... अप्पा तुला घराबाहेर काढतील घरी विषय जरी काढलास तरी.."<br />
"हं.."<br />
"हं.. आता तू मला भेंडी, काही कामाचा नाहीस म्हणालास म्हणून... नाहीतर मी तुला पुढे सांगणार होतो, गुप्ते काका काकू १५ दिवस पुण्याला जाणारेत मुलीकडे.. वेदिकाच्या सोबतीला आमची वनिता जाणारे रात्री झोपायला..आणि मला विचारत होते काका , सोडशील का बसस्टोपपर्यंत रोज तिला.. "<br />
"च्यायला.. मग? मग? मग काय सांगितलस तू त्यांना?..."<br />
"आपण मित्र आहे तुझा... हो सांगून टाकलं.. आता रोज नेईन तिला माझ्या स्कुटरवरून.. आणि खारे दाणे खात आम्ही बोलू तुझ्याबद्दल..."<br />
<br />
पुढचे दोन आठवडे सुहाससाठी खूप कठीण गेले. तो रोज अप्पांना नवीन स्कूटरसाठी पटवत होता, दाम्या आल्यावर रात्री त्याच्या स्कूटरवर सराव करत होता.. आणि रोज दाम्या आणि वेदिकानी आज काय "गंमत" केली ते ऐकून घेत होता.<br />
पहिल्या दिवशी दाम्यापासून दोन वित अंतर ठेवून बसलेली वेदिका आठवड्याच्या शेवटी त्याच्या खांद्यावर हात ठेवते बघून जळफळत होता.<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-1538532239057787012014-06-08T11:57:00.001+05:302014-06-08T11:57:49.295+05:30अर्धवट -२ ---------------------------<br />
<br />
<b>पुराने बरामदे ... नयी धूप...</b><br />
<br />
सक्काळी सक्काळी एका हातात चहाचा कप आणि एका हातात पाण्याची बाटली घेऊन बाल्कनीत आले. आणि उन्हाची एक तिरीप बघून प्रचंड आनंदी झाले.. इथे नवीन घरात राहायला आल्यापासून बाल्कनी/ <span style="background-color: white; color: #212121; font-family: arial, sans-serif; line-height: 38px;">गैलरी/patio मध्ये आलेलं पहिलं उन! </span><br />
<br />
हल्ली रोज सकाळी येत असते मी थोडावेळ बाल्कनीत .. एक छोटी चटई वजा बसकण टाकून झाडांसमोर बसते ... तुळस, चेरी, लीची, कोथिंबीर, सफरचंद आणि चिंट्या जांभळ्या फुलांची चौकशी करत.. त्यांना काय हवं-नको ते बघत.. त्यांना अंघोळ घालत.. आदल्या रात्री खारीनं येऊन काही किडे केले असतील तर ते निस्तरत... खालच्या छोट्या रस्त्यावरून लहान मुलांना आया शाळेत सोडायला चाललेल्या असतात... पोरांची संतत बडबड... आयाचं "जल्दी चलो.." "hurry up" "kuuai diaan" "date prissa" असं काहीसं त्यांच्या त्यांच्या भाषेत चालू असतं... तिसर्या मजल्यावरच्या एका मराठी मुलाला त्याचे बाबा नर्सरीत सोडायला जातात आणि रोज तो खाली आल्यावर आईला "टाटा" करताना .." आई मला पट्कन घ्यायला ये... पट्कन" असं सांगत असतो. पाहिलं 'पटकन' आर्त असतं आणि नंतरचं दरडावून... ह्या सगळ्यात अर्धा-पाउण तास कसा जातो कळतच नाही.. चहाही संपलेला असतो.. मग कपड्यांच्या Stand वर वाळत टाकलेला टॉवेल उचलते आणि आत येते...<br />
<br />
आज उन आलेलं पाहिलं आणि आपण इतके दिवस उन्हाला मिस करत असल्याच जाणवलं... माझ्याच इतकी माझी झाडंही आनंदी झाली असणारेत... अश्यावेळी जास्त डुलताना दिसतात झाडं... (मनाचे खेळ.. पण तेवढे चालायचेच)<br />
<br />
Asian paintsची जाहिरात होती ना "हर घर चुपचापसे ये केहता है.. अंदर इसमे कौन रेहता है" तसं बाल्कन्या सांगतात बरचं आतल्या लोकांबद्दल...<br />
<br />
इथे खालच्या बाल्कनीत अनेक दोर्या लावल्यात... आणि त्यावर लहान बाळांच्या कपड्यांच्या पताका...<br />
दीपिका लहान असताना बरेच दिवस थळच्या, आजोळच्या घरातली पडवी भरलेली असायची अश्या पताकांनी... लहान बाळ असणाऱ्या घरातला वास आवडतो मला... शेक-धूप, जॉन्सनची पावडर आणि पुन्हा पुन्हा धुतलेल्या लंगोट-दुपट्याचा... थळच्या अंगणानी आणि पडवीनी आम्हांला मोठं होताना पाहिलं आहे.. अंगणात बसून माती खाण्यापासून ते झोपाळ्यावर पाढे म्हणण्यापर्यंत... पकडापकडी खेळण्यापासून Candy Crush Saga खेळण्यापर्यंत... पाउस पडायला सुरुवात झाल्यावर पडवीतून बाहेर अंगणात भिजायला धावण्यापासून... भिजू नये म्हणून ओढणी गुंडाळत अंगणातून पडवीत पळत येण्यापर्यंत... आम्ही मोठ्या झालो, पडवी तशीच राहिली... नेहमीप्रमाणे आमची वाट बघत आणि आम्ही परत यायला निघताना आमची पावलं जड करत...<br />
<br />
वरच्या बाल्कनीत सतत इथे तिथे धावण्याचे आवाज येत असतात.. आठवड्यातून एकदातरी वरून एखादं खेळणं आमच्या घरात पडलेलं असतं... दुपारी ती आई तिच्या मुलाला बाल्कनीतच ठेवते बहुतेक... दुपारभर खाद-खुड चालू असते त्या पिल्लाची..<br />
आमची अलिबागच्या कॉलनीतली गॅलरी अशी होती बरीच वर्षं... आई दुपारी झोपली कि ती आवाजाने उठू नये म्हणून आम्ही गॅलरीत बसून खेळायचो... एका कोपर्यात आमची भातुकली कायमची मांडलेली होती. दुसऱ्या बाजूला अनेक कुंड्या होत्या.. अधूनमधून आम्ही पाणी घालत असू, पण तेव्हा ते department बाबांचं होतं. कधीतरी काहीतरी प्रयोग करायचो त्या झाडांवर..<br />
<br />
आमच्या शेजारच्या बाल्कनीत इतकी धूळ असते.. इतका पाला-पाचोळा साचलेला असतो... आणि त्यात खितपत पडलेला vacuum cleanerचा खोका.. तिथे २-३ मुलं-मुलं राहतात... सकाळी लवकर कामावर जातात ते थेट रात्री परततात...<br />
त्यांच्या बाल्कनीसारखीच आमची ठाण्याची बाल्कनी होती.. rather दोन्ही बाल्कन्या... हॉलच्या बाल्कनीत कबुतरांची शाळा भरायची... धुळीची रांगोळी पसरलेली असायची... बाल्कनीत गेलं कि पावलं उठायची धुळीत... आम्ही कधी जायचोच नाही तिथे.. दार कायम बंद असायचं. कधी वेळच नाही मिळायचा ती आवरायला-स्वच्छ करायला.. नाही म्हणायला एक-दोनदा केला होता प्रयत्न पण पुढे ३-४ दिवस सर्दी-खोक्ल्यानी जखडलं होतं... बेडरूमची गॅलरी मात्र त्यातल्या त्यात बरी होती... तिथूनच खाली एका आमदारच घर दिसायचं.. सतत कार्यकर्त्यांची धावपळ असायची... आमची फोनवर बोलायची जागा होती ती.. फोनवर पलीकडच्या माणसाला खालच्या कुत्र्यांचा आवाजही ऐकू जायचा... (कुत्रे म्हणजे कार्यकर्ते नाही)<br />
<br />
-----------------------------------------<br />
<b><br /></b>
<b>फोटोग्राफ </b><br />
<br />
<div>
" If I lay here, If I just lay here.. would you lie with me and just forget the world?" - Chasing Cars, Snow Patrol<br />
<br />
ती दोघं पडलेली जमिनीवर...आणि आजूबाजूला गठ्ठे ठेवलेले अनेक... उकडत असून पंखा लावू देत नव्हती ती कारण मग उडले असते ना तिचे सगळे फोटोग्राफ्स... तो नुसता पडून बघत होता एकटक तिला...तिने त्याच्याकडे पाहिलं.. हलकेच हसली... हात लांब केला, हाताला लागलेला तिचा फोटो घेतला जवळ तिने आणि त्याला दाखवत विचारलं...<br />
"ह्यात कशी दिसत्ये मी?"<br />
तो निरखून बघत होता... ती हसली मग<br />
"मला माहित होतं नाही सापडणार मी तुला ह्यात... मी स्वतःलाही सापडत नाही ह्या फोटोत.. इय्यत्ता दुसरी किंवा तिसरी, कोळीगीत बसवलं होतं आमचं, आमच्या बैन्नी.. "मी डोलकर" वर.. अंजिरी साडी शोधत आईनी तुळशीबाग पिंजारलं होतं तेव्हा.. खूप कष्टांनी नटवलं होतं तिने मला आणि मी तिसर्या रांगेत मागून दुसरी उभी नाचाच्यावेळी.. तिला दिसलेही नसेन मी. पण तरी तिने घरी आल्यावर रव्याची खीर आणि पुरी केली होती "मी सर्वात सुंदर नाचल्याचं बक्षीस"<br />
<br />
(सो बेसिकली ते सगळे रिकामे कागद असतात, त्यावर फोटो नसतातच! असा concept होता... पण नंतर उगाच alzheimer किंवा तत्सम चक्रात अडकले, आणि cliche होईल पोस्ट म्हणून पुढे लिहिलीच नाही )<br />
<br />
-------------------------------------------</div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-59704339967655000862014-06-03T10:31:00.001+05:302014-06-03T10:34:04.087+05:30अर्धवट... १ चांगली कि वाईट माहित नाही... पण मला सवय होती कि एकदा पोस्ट लिहायला बसलं कि संपेपर्यंत उठायचं नाही ... एका बैठकीत लिहून काढायचं जे आहे नाही ते!<br />
पण गेल्यावर्षीपासून ती सवय मोडली... दुसरी कामं दिसत असताना ब्लॉगकडे दुर्लक्ष व्हायला लागलं. पोस्ट लिहायला उत्साहाने बसायचे आणि मग काहीतरी काम यायचं आणि ती तशीच drafts मध्ये पडून राहायची... आणि एकदा सोडल्यावर पुन्हा लिहायचा मूड कधी यायचाच नाही (ह्या पोस्ट्स बाबतीत अजूनही आलाच नाहीये) आता drafts मध्ये इतक्या अर्धवट पोस्ट साचून आहेत कि नवीन लिहायला आल्यावर त्या दिसतात आणि मग नवीन लिहायचा उत्साह जातो आणि जुन्या लिहून होत नाहीत...<br />
मग म्हंटल अर्धवट तर अर्धवट... करून टाकूयात पोस्ट! म्हणजे मग पुढे नवीन लिहायच्यावेळी एक कारण कमी... खूप काही potential असणाऱ्या वगैरे नाहीयेत ह्या गोष्टी, कदाचित म्हणून पूर्णही झाल्या नाहीत... पण अर्थात potential लिहीणार्यात असावं लागतं हेही तितकचं खरं.. सो जर कोणाला ह्यातून काही उचलून नेऊन त्याचं त्याचं काही लिहायचं असेल तर बिनधास्त... Yard sale सारखं...<br />
<br />
---- ब्लॉग सेल----<br />
<br />
--- F R E E--- F R E E--- F R E E---<br />
<br />
---------------------<br />
<br />
१. मिठाचा खडा or tatsam title...<br />
<br />
"...तुमच्या प्रतिक्रिया पत्राद्वारे आम्हाला कळवायला विसरू नका... आता मी, ज्योती , तुमचा निरोप घेते.. पुन्हा भेटूया उद्या दुपारी ३ वाजता वाघ-बकरी स्पेशल चहाबरोबरच्या गप्पांमध्ये .. कार्यक्रमाची सांगता आपण करणार आहोत पंडित कुमार गंधर्व ह्यांनी गायलेल्या "प्रभू अजी गमला" ह्या रचनेने.."<br />
ज्योतीने ड्युटी चार्टवर सही केली. केस बांधत , सामान आवरून ती स्टूडियोबाहेर पडली.. चप्पल घालताना तिने समोर उभ्या असलेल्या रमाला विचारलं.. "गेली होतीस का काल सिनेमाला?"<br />
रमा फाइलमधून डोकं वर न काढत म्हणाली "नाही.. आमच्या ह्यांना वेळ नव्हता"<br />
<br />
ज्योतीने खूप मोठा आळस दिला आणि मेघाला A.C. कमी करायला सांगितला.. "मेघा.. एक खुसखुशीत चहापण प्लीज.."<br />
रमाने आता मात्र दचकून ज्योतीकडे पाहिलं.. "खुसखुशीत चहा?"<br />
" or whatever the adjective is.. आत्ता शिकवायला लागू नको प्लीज.. आधीच तू काय काय डेंजर मराठी बोलायला लावतेस मला.. आज काय तर 'आध्यारूढ' आणि अजून काय होतं ते..?"<br />
"काहीही असलं तरी बोलतेस ना? येतात ना शेकडो पत्रं?" रमानी परत फायलीत डोकं घातलं..<br />
"रमे.. अमन म्हणत होता, ह्या आठवड्यात कायच्या काय पत्रं आल्येत? थांब.. मीच जाऊन बघते.. तू काय सांगणार नाहीस..पण आधी चहा पिऊन जाते.. चहा येईपर्यंत एक झोप काढते.. ३ ते ५ झोपेचा स्लॉट आहे यार.. काकवा आणि आज्या ऐकतात फक्त मला.. पण का बोलत्ये मी? तू ऐकतपण नाहीयेस.. कुचकट.."<br />
<br />
"मिठाचा खडा, तुम्ही म्हणालात ते अगदी बरोबर आहे. मी आमच्या घरच्यांच्या आनंदात कायम मिठाचा खडा बनूनच असते. मुलाला मित्रांबरोबर लांब फिरायला जायचं आहे पण आई जाऊ देत नाही. कारण माझ्यातल्या आईला १४ वर्षाचा असला तरी मुलगा लहानाच वाटतो.. मुलीला स्लीपोव्हर पार्टीला पाठवत नाही, तोकडे कपडे घातल्यावर बोलते. कारण बाहेरचं जग कसं आहे ते तिच्यापेक्षा २५ वर्ष जास्त पाहिलं आहे मी.. ह्यांना मसालेदार काही जास्त खाऊ देत नाही कारण मग रात्रभर त्यांनाचं त्रास होतो.. पण हो, तरीही मी मिठाचा खडाच असते"<br />
"<br />
<br />
----------------<br />
<br />
<br />
२.<br />
गोऱ्या पायातलं तिचं चांदीचं नाजूकसं पैंजण...<br />
गेल्या शो नंतरचा अजून न गेलेला पुसटसा आल्ता...<br />
मरून रंगाचं भडक नेलपेंट.. आल्त्यासोबत छान दिसतं म्हणून...<br />
उजव्या पायाच्या अंगठ्यावर एक तीळ.. मावशी म्हणायची ज्याच्या पायावर तीळ असतो तो खूप प्रवास करतो..<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
--------------------------</div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-70195638201927592202014-03-16T16:12:00.001+05:302014-07-22T01:03:33.811+05:30जा.म.दि.८ दिवस उशिराने ही पोस्ट टाकत्ये, कारण मला feminist, anti-feminist अश्या कोणत्याही लेबलात बसायचं नाहीये. मुळात अशी लेबल्स अस्तित्वात असण्याची गरज आहे हेच मला त्रासदायक वाटतं. खालील पोस्ट सत्यघटनेवर आधारित आहे.<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Soul Sistaas.. </b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">Rach, Priya, Vaidehi, Aasma, Rajni, +91 98 92 674367, +91 90 28 286..</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
06/03/2014</div>
<div style="text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div style="text-align: left;">
Good Morning</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div style="text-align: left;">
Good Morning Girls..</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Thank you :) </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Whatsup girls? Womens day ka kya plan hain? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nothing ya... We are celebrating Saree day in our office... hey Listen, can I borrow your Green jhumkaas? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I dont have Green Jhumkas. you mean Teal?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dahi.. mazyakde aahet Green.. konti sadi nesnares? mala chikkichya shalet jaychay ga.. tyanchya shalet skit ahe. Chikki jhasichi rani banlye... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Oh Great... masst ekdum.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
what good ya? Chikkikade saglya dolls barbie aahet... ata barbie maage bandhli tar disnar nahi na, mhanun navin doll ghyayla lagli tila navin mothi... hya shala na phakt paise kharch karvun ghet astat...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
yeah.. I know..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aga mi ti Yaminichya lagnaat nesli hoti na ti.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
If a tiger attacks your mother-in-law and your wife at the same time, whom would u save?</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
Husband: Of course, The tiger… very few are left..!!!!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
:D :D :D </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hahaha</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
LoL.. Yamini tumhara husband kya karega re aise situationmein?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Obviously he will save Yamini...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
haha... I think one should save himself by running away.. lol... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hey women, baki log toh bolo... shall we plan something? Womens Day Dinner?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Souds Good Aasma... We havent met in ages. Girls night out. great. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
BTW sandhya, my husband will not run away haan. He will never let me near Tiger in the first place. :D</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dinner is nice. where? what time? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
yeah girls... its been long time. How about Sizzlers? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dahi, aplyala kadhipasun jaycha hota na tithe..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dress code decide karte hain.. all girls wear black!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
why black? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
because black looks good on me :P</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Purushancha nishedh karayla ka? Black :P :D</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Oye I am wearing Green Saree ya.. Lets all wear Green</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I dont have anything in Green</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dahi, Lunch zala? Mi Dudhichi bhaji kelye aaj..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Eww.. Dudhi? Why does it even exist ya? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dudhi is very good for weight loss. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Haan. I used to drink Dudhi cha ras every morning before marriage. I lost 2 kgs in 2 months. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Oh so that was ur secret haa Vaidehi.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ok.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ok kay? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Rajni Changed subject to "Womens Day Sizzlers yay! :D"</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Thank you Rajni :)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ladies, mala na thoda kathin vattay pan 8cha... Saturday ahe na... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Mag kay zala? tula tar sutti aste na Saturdayla?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ho na.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
Hasarat-e-deedar ke liye, Uski gali mein mobile ki dukaan kholi…</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
Mat puchho ab halaat-e-bebasi Ae Gaalib,</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
Roj ek naya shakhs unke number par Recharge karwane aata hai!! <img alt=":-P" class="wp-smiley" src="http://i2.wp.com/funnychutkule.com/chutkule/wp-includes/images/smilies/icon_razz.gif?w=640" height="15" style="margin: 0px; max-width: 100%;" width="15" /></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: 'Segoe WP Light', 'Segoe UI', Segoe, 'Segoe WP', Calibri, Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif; line-height: 28px; margin-top: 5px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
haha </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I am ok with sizzlers, as long as we dont eat Dudhi there.. lol </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
who asked u but? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Mala sutti ahe , pan navryala nahie na.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dinner n sutti ka kya relation hain?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
chal nakhre mat kar haan Yamini.. aa ja chulchapse..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I know.. if you dont want to wear green its ok, even if you dont wear anytthing.. its ok with us :P</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Naughty Sandhya :P :P </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
mala tar aadhipasunch hya doghinvar shak hota :P :D</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Damle yaar aaj khup.. zopte ata .. GN</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Good Night Everyone</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
gn. see you on ssaturday :)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ok I will try my best to come. gn. sd. tc</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
07/03/2014</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
gn. dont let bugs bite. lol </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;"><span style="line-height: 18px; text-align: justify;">Mornings Are The Most Beautiful</span><br style="border: 0px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 18px; text-align: justify;">Time Of The Day!</span><br style="border: 0px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 18px; text-align: justify;">So Wake Up With A Smile On Your Face</span><br style="border: 0px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 18px; text-align: justify;">And Make The Most Of This Morning!</span><br style="border: 0px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 18px; text-align: justify;">Have A Great Morning!</span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; line-height: 18px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Priya</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">Thank you :)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">are chikkichya shalet aaj rangit talim ahe, tyala alye.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">Chikkichi ek friend Mary Curi zali ahe.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">tila phakt kes bandhaychet n black frock ghalaychay. Chikkilach kuthun jhasichi rani banaychi buddhi zali..</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">asa easy costume wala banaycha na</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b>Aasma</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;">Mary Curi? </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Marie Curie, are schoolmein tha na hume.. science.. she discovered Radium. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
yes. oohh somebody is very smart haan sandhya :)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
:)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Good Morning Girls</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aasma, you didnt know Marie Curie? seriously?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Good Morning Dahi.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Girls I am so sorry.. mazya husbandchya office friendschi party ahe udya. I cannot come.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
toh? woh partymein jayega. tu hamare sath aaja.. Womens Day hain yar Husbands day nahi hain</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
are nahi, he said woh mujhe chhod nahi payega Sizzlers ke yahaa.. you girls enjoy haan.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
without me :(</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
:(</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Rajni, you will be coming na? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
No. Saturday mera vrat rehta hain.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
are..yaa..sab log nahi honge toh maja nahi ata ya..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
what vrat Rajni?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aasma, I need your Jhumkas for 2mrw.I come to your house in the eve.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dahya, tula maze nakoyt ka? mi ghalte mag te udya.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nakot ga</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
are our Guru had told me to follow vrat for my shaadi...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
kabhi koi aadmi shaadi ke liye vrat karte hue nahi suna yaar.. hamesha auratonko kyun vrat karna padta hain?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
oohh.. Aasma you are right</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
someone is already in the womens day mood haan.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #3a3736; line-height: 18px;"><span style="font-family: inherit;">Once a group of men decided to go for Tirth Yatra. Their guide explained to them that they might see some ladies bathing in open and they should not get distracted at all. When they see anything like that, they should just say HARI OM and move on. Next day they started the yatra and one of the men in the group said- “HARI OM” and rest of them said- “KIDHAR HAI, KIDHAR HAI!”</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #3a3736; line-height: 18px;"><span style="font-family: inherit;">Men will always be Men</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #3a3736; line-height: 18px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Unless they undergo sex-change operation :P </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
lol</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Thanks Rajni</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Lol Sandhya</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Guys.. I am so so so so sorrrrrrrrryyyyyyyyyyyy</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Just now my Nanand Called. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
She has invited us for dinner tomorrow. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
tila nahi sang na mag. apla kalch tharlay na dahi..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ani mazya sasari kay sangu? maitrininchi party ahe mhanun tumchyakde nahi yete? kasa dista te? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I dont believe this. Vaidehi no ear-rings for you. dont come. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Priya, sandhya you girls do not dare to ditch me.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
we will enjoy and make these girls jealous. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
haha sure</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">एक बार कुछ बदमाश लड़कों ने Collage के</span></div>
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">नोटिस बोर्ड पर लिख दिया-</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">” 50% लड़कियां बेवकूफ होती हैं ..”</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">लड़कियों ने ये देखा तो उन्हें बहुत</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">बुरा लगा उन्होंने collage में हंगामा खड़ा कर</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">दिया ..!</span><span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">कॉलेज प्रबंधन ने तुरंत उस नोटिस</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">को निकलवाया</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">और उसकी जगह नया नोटिस लगवाया -</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">“50% लड़कियां बेवकूफ नहीं होती हैं "</span><br />
<span style="background-color: white; color: #3a3736; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">तब जाकर लड़कियों का गुस्सा शांत हुआ ..</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
tu kontya 50% madhe yete Rajni?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aasma, lets postpone our plan ya.. mujhe husband n bachchonke liye khana pakana padega kal..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
aisehi nahi aa sakti, fir late ho jayega.. bahot zanzhat hain </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
husband ko bhi bahar khane bol na bachchonke saath</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ya ek din khud khana banane bol</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sorry ya Aasma. Pick up ur phone. main kabse wait kar rahi hoon gatepe</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
kya hua? Aasma gharpe nahi hain?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dont know, not picking up the phone.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
main ghar ke bahar hoon uske.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Rajni</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
:)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sandhya, lol aise thodi hota hain?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Dahi, ghetles ka Aasmakadun kanatle?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ho ghetle. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sorry Aasma, I didnt know. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 98 92 674367 ~ Yamini G. Vade</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
kay you didnt know?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
its ok Vaidehi.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sandhya, lets not meet 2mrow. Womens day toh kabhibhi celebrate kar sakte hain</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
NNNNOOO</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
why? u too? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I ruined it. Aasmane uske husbandko ye plan nahi bataya tha..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I didnt know.. maine galtise bata diya. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Maine use bola tha, Mummy ke paas janewali hoon</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
but why?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Aasma</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
aisehi without reason party ke liye nahi bhejta yar woh.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Priya</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
:( kay yar Dahi.. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
gn</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>+91 90 28 286526 ~PaPa$ PaRReE</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
gn</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Vaidehi</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Good Night</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b>Rajni changed subject to "Happy Women's Day"</b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-88481466187583961892014-02-18T01:49:00.004+05:302014-02-20T07:08:19.341+05:30अनपेक्षित ३६५ दिवस पूर्ण झाले ...<br />
लग्न होऊन एक वर्ष झालं...<br />
<br />
आणि मला नक्की काय वाटून घ्यावं कळत नाहीये... संपूर्ण आयुष्य एकत्र राहणार आहोतच, त्यातलं एक वर्ष झालं फक्त! एक वर्ष कमी झालं म्हणून वाईट वाटून घेण्याइतकी hopeless romantic मी नक्कीच नाही.. अमोलही नाही.. rather कोणीच नसेल.. अमोल खूप चांगला असल्याने त्याच्यासोबत एक वर्ष औट न होता राहणं ही काय लै भारी achievementपण नाही.. अर्थात त्याच्यासाठी नक्कीच ही कसोटी होती/आहे.<br />
<br />
आज सकाळी उठून मी त्याला म्हणाले , "ओये, आपण आता जुने झालो का?"<br />
तो आरश्यातून माझ्याकडे बघत राहिला.. म्हणजे तो माझ्या बाजूला उभा होता पण समोर आरसा होता.. त्यामुळे त्यानी मान वळवून माझ्याकडे बघण्याचे कष्ट न घेता समोर आरश्यात पाहिलं... (स्पष्टीकरण दिलेलं चांगलं असतं... मध्ये मला कोणीतरी विचारलं होतं "तुला तुझी प्रतिभा कुठे भेटते? " त्यांना उगाच वाटायचं आरश्यात वगैरे भेटते..)<br />
अमोल दात घासत असताना मी त्याला असे महत्वाचे प्रश्न विचारत असते.<br />
"आज डबा नाही दिला तरी चालेल न?"<br />
"कोल्सचं ३०% ऑफ कुपन आलंय.. आज जाउयात नं?"<br />
"XYZ is bitch... तुलापण तसंच वाटतं ना?"<br />
मग तो आरश्यात बघत राहतो.. आणि मी "हा.. मीसुद्धा तोच विचार करत होते... आज नकोच असेल डबा/ आपल्याला गेल्यावेळी आवडलेला ग्रीन ड्रेस घ्यायचाय/ फक, she is bitchier than the bichiest girl i have ever known!" असं मला हव्या असलेल्या उत्तरावर त्याच्याकडून मान हलवून घेते...<br />
<br />
पण आज मी "ओये आपण आता जुने झालो का?" नंतर काहीही न म्हणता त्याच्याकडे बघत बसले... काहीच अपेक्षित असं उत्तर नव्हतं... मला काय उत्तर ऐकायचं आहे हे मलाही माहित नव्हतं... त्यानेही अंमळ जास्त वेळ लावला दात घासायला, मला काय उत्तर ऐकायचं असेल ह्याचा विचार करत...<br />
<br />
विषय निघालाच आहे म्हणून सांगते, मला अमेरिकेतलं पेप्सोडेंट जास्त strong वाटलं. टूथपेस्ट हा आमचा जिव्हाळ्याचा विषय आहे. मी तसं काहीही गोड कधीही खाऊ शकते (गोड खाण्याबद्दल नखरे करणाऱ्या समस्त स्त्री-पुरुष वर्गाचा निषेध वगैरे) भारतात मी पेप्सोडेंट खाऊ शकायचे, इथली नाही खाता येत. इतकचं काय, जास्तवेळ ब्रशही नाही करता येत. तोंड झोंबायला लागतं. अमोलचं तोंड ओल्मोस्ट भाजलं असू शकतं इतका वेळ त्याने आज ब्रश केलं.<br />
<br />
मी त्याच्या उत्तराची वाट बघत उभी होते. तो आता वर्षभराच्या अनुभवाने शहाणा झाला आहे. त्याने तोंड पुसत मला विचारलं "तुला काय वाटतं?" Safe आणि smart reply!<br />
"अमोल, मी परत जरा वाढलीय का?" ..."तुला काय वाटतं?"<br />
"अमोल , मला स्वयपाक जमायला लागला आहे नं?" .... "तुला काय वाटतं?"<br />
"अमोल, ही पोस्ट फारच भंपक लिहिल्ये न?"... "तुला काय वाटतं?"<br />
<br />
मला काय वाटतं... मला खरचं कळत नाहीये.<br />
जेव्हा आपण एखादी सुरुवात करत असतो तेव्हा छान छान अपेक्षा ठेवून असतो..काहीतरी ग्रेट ठरवून असतो..थोडा बुरा तो लगताही है जेंव्हा सगळंच मनासारखं होत नाही... पण अनेकदा अश्या अनपेक्षित गोष्टी घडत जातात ज्या इतक्या सुंदर असतात की अपेक्षिताच ओझंच नाहीसं होतं. साधारण एक वर्षाने ह्या गेम मध्ये प्रो होणं अपेक्षित असेल तर आम्ही अजून नक्कीच झाले नाहीयोत.. पण सगळ्या टिप्स अन ट्रिक्स आता जमायला लागल्यात... कठीण प्रश्न कधी विचारायचे हे मला कळलंय आणि कठीण उत्तरं कशी टाळायची हे त्याला... पण खरं सांगू तर , जेव्हा तुमच्याबरोबर तुमचा alter ego राहत असतो तेव्हा कठीण-सोप्पं, अपेक्षित-अनपेक्षित असं काहीच नसतं... जे असतं ते सगळं awesome असतं!<br />
<br />
आम्ही कालच, निबंधाची सुरुवात-शेवट कविता किंवा सुविचारांनी करण्याबद्दल बोलत होतो.. आणि म्हणून ह्या पोस्टला "साजेसा" Dr. Seuss quote टाकून आपण शेवट करूयात... :-P<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: #f3f4ee; color: #888888; font-family: Verdana, Trebuchet, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', 'Lucida Sans', Arial, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 29.400001525878906px;">“We are all a little weird and life is a little weird, and when we find someone whose weirdness is compatible with ours, we join up with them and fall in mutual weirdness and call it love.”</span></blockquote>
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-4777858477073751972013-12-22T08:13:00.001+05:302013-12-24T01:46:25.927+05:30Writer's Block is all शेण!नाही लिहिलं खूप खूप दिवसात... Writer's Blockला मी कायम हसत आल्ये.. असं काही अस्तित्वात नसतं हे माझं मत होतं/आहे. sometimes you are just not yourself! मला एक मित्र म्हणाला होता "लग्नानंतर तू कसं लिहितेस बघुया"... लग्नानंतर काही विशेष फरक पडेल असं मला अजिबात वाटलं नव्हतं... मी अधिक आळशी बनेन हे तर अजिबातच वाटलं नव्हतं. आता लिहायचं ठरवलं आहे पण मी.. जानेवारी सुरु होय्च्या आधीचं resolution वगैरे...<br />
<br />
बरेच दिवस पाण्याची टाकी वापरात नसेल आणि मग अचानक वापरात आली कि सुरुवातीचं पाणी कसं गढूळ येतं. (ह्या analogy इतकं गढूळ ) तसं होऊ शकतं blogचं.. भंपक पोस्ट पाडू शकते मी ह्या ब्लॉगवर! त्या तश्या नेहमीच टाकत आल्ये...<br />
<br />
----<br />
<br />
देवयानी खोब्रागडे बद्दल मिडीया कोंबड्यांना दाणे टाकावं तश्या बातम्या उधळतायत फक्त... इतक्या इतक्या बातम्या, लेख वगैरे आलेत गेल्या आठवड्यात ह्या विषयावर की नक्की आपण काय stand घ्यावा कळलंच नाहीये मला अजून.. बरेच प्रश्नच पडतात फक्त<br />
१. माझा काही stand असायलाच हवा का?<br />
२. जर तिने ठरल्याप्रमाणे पगार दिला असता तर तिच्या मोलकरणीला माझ्या नवर्यापेक्षा जास्त पगार असता का? (बिचारे <i>IT</i> वाले.)<br />
३. भारतातल्या तिच्या गडगंज वगैरे मालमत्तेचा अमेरिकेतल्या वागणुकीशी काय संबंध?<br />
४. "काहीतरी हेरगिरीचा मामला असायला हवा" FBवर इतकी मौक्तिके उधळणारा माझा विद्यार्थी परीक्षेत पेपर कोरा का ठेवायचा?<br />
५. 'मौक्तिकं' किती वेगळाच शब्द आहे न?<br />
<br />
----<br />
<br />
गेले काही दिवस मला "आठवणीतल्या कविता" वाचायचं आहे. लहान असताना मला विशेष नाही आवडायचा तो पुस्तकांचा सेट.. कारण अर्थात बर्याच कविता कळायच्याच नाहीत. आता जितक्या आठवतायत अर्धवट, त्या मात्र पुन्हा पुन्हा वाचाव्याश्या वाटत आहेत. भारतातून मागवावं लागणार पुस्तक असं दिसतंय!<br />
<br />
----<br />
<br />
मध्यंतरी मी मुराकामीचं एक पुस्तक वाचत होते. मला का कोण जाणे बरेच दिवस मुराकामी बाई आहे कि पुरुष माहित नव्हतं. (म्हणजे मला मुराकामी बाई वाटत होती ) आतासारखं आधी काहीही नवीन ऐकलं कि गुगल करुन बघायचं वेड लागलं नव्हतं तेव्हा.. त्यामुळे बरेच दिवस मुराकामी म्हंटलं की बॉब कट मधली जपानी बाई माझ्या डोळ्यासमोर यायची... लिहिणारा, गोष्ट सांगणारा पुरुष आहे कि बाई ह्यावरूनही काहीवेळा गोष्टीत उगाच फरक पडत असतो.<br />
आता काही प्रश्न पडला, काही अडलं, काही आठवत नसलं.. गुगल हाताच्या बोटांवर असतं , लगेच उत्तर देत असतं.. याहू आन्सर्स वर जगातले कुठलेही प्रश्न असतात.. अगदी कुठलेही... म्हणजे काहीच्या काही कुठलेही.. "असा कोणता प्रश्न आहे का जो याहूवर नाही विचारलाय?" हा पण प्रश्न आहे याहूवर...<br />
तर anyway, माणसाला डोक्यासाठी curiosity असणं खूप गरजेचं आहे.. आणि अनेकदा गुगलला इतका सोप्पा access असणं ती curiosity नुसती शमवत नसतो तर मारत असतो... कारण उत्सुकते इतकीच महत्वाची असते कल्पकता, सर्जनशीलता... एखादं उत्तर माहित नसताना आपण ते शोधायचा प्रयत्न करणं.. ते बनवायचा प्रयत्न करणं, आठवणं (creativityला मराठीत काय म्हणतात ते गुगल केलं मी आत्ता) ... मी मुराकामीला जपानी बॉब कट मधल्या बाईचा चेहरा दिला होता... एका जपानी आज्जीने सांगितलेल्या गोष्टी म्हणून मी मुराकामीची पुस्तकं वाचत होते.. आणि (उगाचच असेल) मला तेंव्हा जास्त आवडल्या होत्या त्या गोष्टी!<br />
<br />
-----<br />
<br />
हे वर्ष मस्त होतं... पुढचं वर्ष अजून मस्त असू दे.. २०१४ साठी तुम्हा सर्वांना खूप खूप शुभेच्छा... (तुम्हाला दोघांनाही...)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-81555112031570909882013-07-23T04:03:00.002+05:302013-07-30T04:07:58.359+05:30पेपर क्रेन<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"><i>कागज़ के दो पंख लेके, उड़ा चला जाए रे</i></span></div>
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"></span></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">जहाँ नहीं जाना था ये, वहीँ चला हाय रे</span></i></div>
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">
</span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"></span></i>
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">उमर का ये ताना-बाना समझ ना पाए रे</span></i></div>
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">
</span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"></span></i>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">के देखे ना, भाले ना, जाने ना दाये रे</span></i></div>
<i><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;">
</span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"><div style="text-align: center;">
दिशा हारा ,कैमोन बोका, मोन्टा रे!</div>
</span></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
पायाशी एक मांजर दुपारचं जेवण जास्त झाल्यासारखी सुस्त बसलेली... बाजूच्या टेबलावरचा पंखा आणि खिडकीतून येणारा वारा एकमेकांत मिसळून कमी-जास्त होणारा... आणि त्या वार्यापासून कागद वाचवत ओरीगामिचे पेपर क्रेन करत बसलेली आज्जी...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
एका उंच भिंतीला लागून बराच मोठा पेपर क्रेन्सचा ढीग... भिंतीपलीकडच्या एका लहानश्या खोलीतला लांब दाढीवाला माणूस रोज अशी डझनभर क्रेन्स टाकत असतो खिडकीतून बाहेर... तुरुंगातले शेवटचे दिवस मोजत... निदान हे पक्षी तरी उडतील ह्या आशेने... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vanity Vanमध्ये बसलेला तो करोडो रुपये आणि करोडो हृदयांशी कायम खेळणारा... एक पेपर क्रेन जमत नाही म्हणून वैतागलेला..युट्यूब वरून व्हिडीओ बघत पेपर क्रेन करत बसलेला... दाराबाहेर त्यांचे पंटर त्याची वाट बघत उभे..</div>
<div>
कोणालातरी impress करायला ओरिगामी शिकतोय म्हणे... as if his charm is not enough...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
कपाळावरची बट मागे सारत मिस डूला वर्गात येते... गोंधळ घालणारी मुलं शांत होत क्राफ्टचा गृहपाठ बाहेर काढतात... लहान मोठे, निळे पिवळे , कच्चे पक्के पेपर क्रेन सगळ्या बेंचवर पसरलेले... एक बेंच मात्र रिकामा, रडवेला... मिस डूला त्या बेंचजवळ येणार इतक्यात दारातून त्याचा आवाज... "मिस डूला... पेपर क्रेन.." वर्गातली सगळी मुलं त्या करोडो रुपये अन हृद्यांशी खेळणाऱ्या माणसाला बघून हरखून जातात... मिस डूलाचे गालही गुलाबी होतात..."her homework... shes my niece...she left it in my car"... रिकाम्या बेंचवरची मुलगी हसायला लागते. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
जॉब इंटरव्ह्यू साठी कंपन्यांचे उंबरठे घासत फिरणारा... आता रोजच्या इस्त्रीलाही पैसे द्यायला परवडत नाहीत म्हणून चुरगळलेला शर्ट टाईट इन केलेला... रोज दुपारी बागेत येऊन बसतो आईने दिलेला डबा खायला... डबा संपल्यावर रिजेक्शन लेटरचं पेपर क्रेन होतं त्याच्या... दिवसातला एकमेव आनंद देणारा क्षण त्याचा... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
अनेकदा पहाट मावळत आली की घरी पोचत असतो दमून... केस, कपडे आणि चालणं सगळंच विस्कटलेलं... झोपायच्या आधी थरथरत्या हातांनी लहानसं पेपर क्रेन करून टाकतो एका काचेच्या बरणीत... 'सेक्स-जार' त्याचा... आज ही बरणी भरल्यावर तीही जाईल कपाटातल्या बाकी ९ बरण्याना सोबत करायला... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
लहानपणापासून वाचलेली , तिची आवडती राजकन्येची गोष्ट... "राक्षस तिला पळवून नेतो तेव्हा तिच्या हारातले मोती टाकत जाते ती वाटेत... त्या मोत्यांचा माग काढत राजपुत्र शोधून काढतोच तिला... " आज कांचनजंगेच्या बेस केम्पहून वर चढायला लागल्यावर ती तिच्या पोलादी हातांनी नाजूक पेपर क्रेन सांडत गेली थोडथोड्या अंतरावर... पांढर्याशुभ्र बर्फावर लहानसे लाल क्रेन...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
पोस्टातून निवृत्त झाल्यावर काहीच काम उरलं नाही... ते आता रोज सकाळी उठून पेपर क्रेन करतात आणि अनोळखी पत्त्यांवर पाठवत बसतात...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"कागदाची टोकचं मुळात जुळत नसतील तर पुढे क्रेन होणारच कसा?... घड्या नको तेव्हा उलगडणार नाहीत ह्याची काळजी सुरुवातीलाच घ्यावी लागते... चुकीची घडी पक्की बसली तर त्याच्या खुणा कायम राहतात कागदावर..." फावल्या वेळातल्या विवाह समुपदेशनात हल्ली त्यांना फावल्या वेळेतल्या "ओरिगामी एक छंद "चा उपयोग होतो...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
बाईच्या जातीला राग शोभत नाही हे लहानपणापासून तिच्या मनावर बिंबवलेल... तिने तिची anger management शोधून काढली आहे... तिच्या डेस्कवर, ओट्यावर, बेडवर , गाडीत, पर्समध्ये पेपर क्रेन पसरलेले असतात... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
६ तासांच्या प्रवासात, पहिले २ झोपेत, दुसरे २ नजरानजरेत .. नंतरचे २ लाजून हसण्यात आणि आधी कोणी बोलावं हा विचार करण्यात गेल्यावर ... ट्रेनमधल्या समोरच्या खिडकीतल्या तिचं स्टेशन येतं. तिला सामान उतरवायला मदत करून तो स्वतःला शिव्या देत जागेवर येऊन बसतो आणि तिच्या सीटवर एक दहा आकडी नंबर लिहिलेलं पेपर क्रेन दिसतं...<br />
<br />
पेपर क्रेनचा टाटू केल्यावर artistने विचारलं "why not a real crane? some real bird? why paper crane?"... "I dont believe in what nature creates...its seldom perfect" ...लंगडतच ती दुकानातून बाहेर पडते...<br />
<br />
टेक ऑफ घेताना तो डोळे घट्ट मिटून घेतो आणि हातांनी कागदाच्या घड्या घालत पेपर क्रेन करतो... अगदी पहिल्यांदा आज्जीने शिकवल्यासारखं.... आज्जीच्या केसांसारख्या पांढर्याशुभ्र ढगांमध्ये विमान पोचल्यावर ते क्रेन तो खिडकीत ठेवतो.. मनातल्या मनात आता आकाशात असणारी आज्जी शोधतो... गेली ४० वर्षं तो विमानातून असाच प्रवास करतो...<br />
<br />
भांडण झाल्यावर एकमेकांशी बोलणं सोडलं आहे त्यांनी आता... एकमेकांची खुशाली कळवायला एक कपकेक आणि त्यावर पेपर क्रेन ठेवतात एकमेकांच्या दारासमोर अधूनमधून...<br />
<br />
Pintrestवर बघून केलेलं..<br />
.बेसनाने बरबटलेल..<br />
.पावसात भिजलेलं...<br />
शेवटचे श्वास घेणारं...<br />
हातात चुरगळलेलं...<br />
वाऱ्यावर उडणार.<br />
.हजार वर्ष जगणारं...<br />
इंस्ताग्रामवरचं ठिकठीकाणी फिरलेलं...<br />
Spacestationमध्ये करेननी केलेलं....<br />
जुनं, नवीन, क्रिस्प, सैल, लकी, अनलकी...<br />
.१..१०..१००..५००... १००० पेपर क्रेन<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJlhaB8Qa8ol7vb77DRxOr8hhogQKMQ3q-85AwviBZejXYMKXPIvb10ZlYzRKm5sfhfhGUaETN18YTeqysb2-Q7bXrQZC4o9TKw0jSecxVAM8SF0IyIeUpfMtyIhLm4Si4X4MBNPtpjL4/s1600/%E0%A4%AA%E0%A5%87%E0%A4%AA%E0%A4%B0+%E0%A4%95%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A5%87%E0%A4%A8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJlhaB8Qa8ol7vb77DRxOr8hhogQKMQ3q-85AwviBZejXYMKXPIvb10ZlYzRKm5sfhfhGUaETN18YTeqysb2-Q7bXrQZC4o9TKw0jSecxVAM8SF0IyIeUpfMtyIhLm4Si4X4MBNPtpjL4/s320/%E0%A4%AA%E0%A5%87%E0%A4%AA%E0%A4%B0+%E0%A4%95%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A5%87%E0%A4%A8.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sadako_and_the_Thousand_Paper_Cranes" style="text-align: start;" target="_blank">सदाको*</a><span style="text-align: start;"> ची फक्त ६४४ पेपर क्रेन बनली... १००० झाली असती तर??</span></div>
</div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-23317263381490910432013-06-10T06:19:00.000+05:302013-06-10T06:19:50.249+05:30वरच्या मजल्यावरची ती..."आणि माझ्यानंतर?" वर्षाने हातातला पेपर खाली ठेवत विचारलं...<br />
"वरच्या मजल्यावरच्या तिला" अभिने उत्तर दिलं...<br />
"काय्य?" वर्षाने जरा जोरातच विचारलं...<br />
<br />
शेजारी उभ्या असणार्या नर्सने डोळे वटारून तिच्याकडे पाहिलं... नर्सनी अभिला एका छोट्या डबीतून रंगीबेरंगी लहान मोठ्या ५-६ गोळ्या भरवल्या. पाणी भरून ग्लास तिने तयार ठेवलेलाच होता.<br />
"वशे ह्या बयेला विचार कधी थांबवणारे हि हा अत्याचार?"<br />
वर्षा नर्सकडे बघून कसनुसं हसली..<br />
<br />
"Is he talking about me?"<br />
<br />
"Oh.. nothing.. he is just kidding..." ती नर्सकडे बघत म्हणाली आणि परत अभिकडे मोर्चा वळवला "you are kidding right?? वरची बाई?? कुठली वरची बाई? आणि ती कुठे आली मधून? "<br />
<br />
नर्स मधेच अभिला म्हणाली.. "whatever it is...you better be kidding man... because right now, your wife looks pretty angry to me"<br />
वर्षा परत खोटं खोटं हसत नर्सला म्हणाली.. "oh no..he is just being his ass self as usual"<br />
"naughty you..." म्हणत नर्सने अभिला एक चापटी मारली आणि खोलीबाहेर पडली...<br />
<br />
अभि हसायला लागला "त्या बयेला खूपच आवडतेस तू , आणि तुही किती नाटकी बोलतेस तिच्याशी"<br />
"हसू नकोस.. नाटकंही नको करूस आता... कोण वरची ती? काय बोलतोयस तू?"<br />
<br />
हॉस्पिटलच्या कोपर्यातल्या स्पेशल रूममध्ये अभि बेडवर पडलेला होता... सगळी खोली सुतकी पांढरी दिसत होती फक्त वर्षांनी आणलेली लाल भडक गुलाबाची फुलं खोलीतली monotony मोडत होती. वर्षा बेडजवळच्या खुर्चीत पोक काढून, पाय बेडवर अभिच्या पायाला लावून बसलेली होती. खरं तर तिला अभिचं उत्तर ऐकून राग आला होता पण ती इतकी दमलेली होती कि ताठ बसून भांडायचीही शक्ती नव्हती तिच्यात...<br />
<br />
"आपल्या घराच्या वरच्या घरी राहते ती..." अभि बोलायला लागला..<br />
"नाव काय आहे तिचं? आणि ती का?" वर्षांनी परत विचारलं...<br />
"बाई, बोलू देशील का मला?? सांगतोय ना... तिचं नक्की नाव नाही माहित मला... थांब आता मध्ये काही बोलू नकोस, ऐक फक्त... खूप टोमणे सुचत असणारेत तुला ठाउके मला.. पण ऐक फक्त आत्ता.. "<br />
वर्षा काही न बोलता नुसती बसून राहिली..<br />
"अगं वेडाबाई... खरंच नाही ठाऊक मला तिचं खरं नाव, तिचा नवरा तिला मिष्टी म्हणतो कधीतरी.. परवा एकदा राशोगुल्ला म्हणाला होता... म्हणजे नक्कीच भारतीय आहेत ते.. आणि बंगालीच जास्त करून.. "<br />
"तू त्यांचं बोलणं ऐकतोस? "<br />
"नाही राव.. ते बाल्कनीत बोलत असले तर येतं अंधुकस काहीबाही ऐकू.. मी कशाला मुद्दाम ऐकू?"<br />
<br />
"पण तरी अभि... "<br />
"श्श... थांब बोलू दे...कदाचित creepy वाटेल तुला जरा..पण तरी ऐक.. सकाळी आपल्या आधीच उठते ती.. आपल्या बेडरूमच्या खिडकीवर त्यांची बाल्कनी येते, तिथे उभी राहून गुणगुणत असते, मला वाटतं झाडांना पाणी घालत असते ... मोगऱ्यासारखं झाड आहे एक त्यांच्याकडे... मधूनच कधीतरी सुंदर वास येत असतो त्या फुलांचा... अंघोळ झाल्यावर smoke detectorsना चुकवून कधीतरी चंदनाची उदबत्ती लावते ती बाल्कनीत... तेव्हाही मस्त वाटतं...<br />
<br />
सकाळी सकाळी कुकर लावते मग ती , तू ३ शिट्ट्या करतेस ना? ती ५ करते... आणि जवळजवळ रोज नॉनव्हेज असतंच... एक विशिष्ट वास येतो ना रोज नॉनव्हेज खाणार्यांच्या घरात तसा वास येतो त्यांच्याकडून, आपल्या किचनच्या बाल्कनीत उभं राहिल्यावर... खूप पळापळ चालू असते सकाळी तिची, तू इथे कामावर जायच्या तयारीत असतेस तेव्हा ती वर नवर्याला आणि मुलाला शाळा-ऑफिसात पाठवायच्या तयारीत असते.. मला वाटतं मुलाला सोडायला जाते ती शाळेत , कारण १० वाजेपर्यंत काहीच आवाज नाही येत त्यांच्याकडून.. तू ९:३० निघाल्यावर मी नुसता पडलेला असतो बराचवेळ , ती घरी आल्यावर बसतो मग ... मी मध्ये म्हणत होती ना, तुला चांदीचे पैजण घेऊया... ती घालते.. हलकासा आवाज येतो अधूनमधून.. गोड वाटतो खूप.. २ आठवड्यांपूर्वी एक पैजण तुटलं असावं तिचं, कारण हल्ली एकाच पायात असतं पैजण तिच्या.. हे माझं मानसिक असेल, पण ती एकटी असताना जास्त हलकी पडतात पावलं तिची.. मोकळी खूप.. कधीमधी नाचतेसुद्धा ती जरासं... काहीवेळा दुपारी मोठ्याने गाणी लावते...<br />
<br />
११:३०-१२ ला अंघोळीला जाते ती.. "<br />
<br />
"अभि? हे अति होतंय.."<br />
<br />
"ऐक.. मला आवाज येतो , इथली अपार्टमेंटच तशी आहेत वशा...पाण्याचा आवाज येतो, खुपवेळ चालू असते अंघोळ तिची... तासभर वगैरे आरामात..."<br />
<br />
"मग तू जातोस का तिला टॉवेल द्यायला?"<br />
<br />
अभि हसून म्हणाला "वर्ष्या... ऐक ना... नाही जात मी , मी नाही भेटलोय अजून कधीच तिला...तिचा आवाज ऐकलाय फक्त..सोमवारी ती डिशवाशर लावते.. बुधवारी आख्खं घर vacuum clean करते...शनिवार-रविवार बर्याचदा बाहेरच असतात ते लोक.. तिचा मुलगा घरी आला ना कि प्रचंड धावपळ चालू असते त्या दोघांची.. मुलगा आणि त्याच्या मागे ती.. संध्याकाळी परत स्वयपाकघरात फिरत असतात पावलं तिची बराचवेळ.. परत ५ शिट्ट्या...मला माहित नाही रात्री आवाज का नाही करत ते जास्त बेडरूममध्ये , ते काही करतच नाहीत कि मोजूनमापून करतात ठाऊक नाही.. पण नाही ऐकले तसे आवाज कधीच..<br />
<br />
आठवतं आपण इथे राहायला आल्यावर किती वैतागलो होतो तेव्हाच्या वर राहणाऱ्या चायनीज कुटुंबाला.. सारखे धावपळ करायचे, सामानाची हलवाहालव आणि त्यांचा आवाजी सेक्स... ते गेल्यापासून खूपच शांत वाटायला लागलं होतं मला... ही लोकं राहायला आल्यापासून चांगलं वाटतं आहे आणि जास्त आवाजही करत नाहीत..पण मला चाहूल लागते हल्ली, सवय झाल्ये कानांना अंदाज घ्यायची..<br />
<br />
वर्षा.. त्या Accident नंतर, माझं हे असं झाल्यापासून तू दिवस-रात्र एक करून काम करत्येस, ऑपरेशनसाठी इतके पैसे उभं करणं कठीण आहे हे कळून-सवरूनही वेड्यासारखी राबतेस माझ्यासाठी दिवसभर, आणि रात्री येऊन रडतेस , मला वेळ देऊ शकत नाहीस म्हणून वेड्या... पण तू नसताना नकळत हि वरची बाई सोबत करते मला... आधार होता मला तिच्या आवाजाचा... तिला माहितीही नसेल मी असतो खाली तिचा आवाज ऐकत...<br />
<br />
तू विचारत होतीस ना,उद्या डॉक्टरांनी डोळ्यावरची पट्टी काढल्यावर , दिसायला लागल्यावर सर्वात आधी कोणाला पाहायचं?<br />
तू पहिली.. कारण सगळं ठाऊक असूनही तू माझ्या सोबत राहिलीस..<br />
वरच्या मजल्यावरची ती दुसरी... कारण काहीच ठाऊक नसून तिनी माझी सोबत कधीच सोडली नाही..<br />
<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-74050983909629549662013-03-23T05:26:00.000+05:302013-03-23T05:27:20.922+05:30आमच्या लग्नाची गोष्ट...लग्न झालं आमचं... आणि मग लोकं हजार प्रश्न विचारायला लागले...का? कसं? कुठे? कधी? वगैरे वगैरे... म्हंटलं एकदा लिहून टाकूयात आपली गोष्ट...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
तर ही गोष्ट सुरु होते इसवी सन १९८४मध्ये... अहमदनगरच्या एका वाघमारे कुटुंबात एक Hazel eyes चा मुलगा जन्माला आला... लाडकं शेंडेफळ बनला... अतिशय हुशार वगैरे झाला .. पुढे जाऊन तो आपला हिरो होणारे.. तो २ वर्षाचा झाला तेव्हा रत्नागिरीच्या लेलेंना एक नात झाली... टपोर्या डोळ्यांची... अत्यंत सामान्य बुद्धीची वगैरे... पुढे जाऊन ती आपली हिरोईन आहे... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
गोष्ट तेव्हा सुरु झालेली असली तरी मुळात ही दोघं भेटली एकमेकांना इसवी सन २०१० मध्ये... भेटली म्हणजे वाचलं एकमेकांनी लिहिलेलं... आपली हिरोईन इथेच, ह्याच ब्लॉगवर लिहायची काहीबाही.. आणि हिरोही ब्लॉग लिहित होता मस्तपैकी... इथून तिथून कुठूनतरी ती त्याच्या ब्लॉगवर पोचली... तिने त्याचा ब्लॉग वाचला आणि तिला तो जाम आवडला... तिने कमेंट केली.. तिची कमेंट वाचून तो तिच्या ब्लॉगवर आला आणि मग त्याला ती आवडली... so ही त्यांची पहिली भेट... मग ते लिखाणातून, कमेंट्समधून भेटत गेले.. मग असंच एकदा त्याचं खरं नाव कळल्यावर तिने त्याला मेल केला आणि त्याने तिला रिप्लाय दिला.. मग ते बोलायला लागले मेल्समधून... chat करायला लागल्यावर माणसं उथळ बडबडायला लागतात हे दोघांनाही माहित होतं.. दोघंही बोलणं टाळत होते... मग ओळखी निघत गेल्या... "ओह ती तर माझी मैत्रीण आहे.." "अर्रे तो तर माझा मित्र आहे".. मग ह्या ओळखींमधून एकमेकांबद्दल अजून माहिती कळायला लागली...<br />
<br />
मधेच एकदा त्याने विचारलं "भेटायचं का?" ती म्हणाली "अर्थातच... नाही"... सगळं छान सुरु असताना भेटून वगैरे आहे ते बिघडवायचं नव्हतं तीला... भेट पुढे जात राहिली, पण मधल्या वेळेत वेगवेगळ्या माध्यमातून संपर्क चालू होताच... त्याने तिला तार करून फोन नंबर कळवला.. तिने निळ्या पत्रावर प्राजक्त आणि जास्वंदीच्या गोष्टी त्याला लिहून पाठवल्या... त्याने तिला एकदा २२ रुपयांची मनीऑर्डर पाठवली... तिने त्याला तिचा आवाज CDवर रेकॉर्ड करून पाठवला... मग एकदा तो एक काम घेऊन आला तिच्याकडे , एका शोर्ट फिल्मच्या स्क्रिप्टसाठी मग ते रात्र रात्र जागून चर्चा करायला लागले... ती फिल्म काही बनली नाही पण आपली ही फिल्म तिथे अजून रंगत गेली...त्याला पुण्यात बसून तिच्या ठाण्याच्या घराजवळच्या कुत्र्यांचे आवाजही पाठ झाले..<br />
<br />
१५ ऑगस्टला ती आली पुण्यात, तिच्या मित्राच्या साखरपुड्याला... आपटे रोडवरच्या एका हॉलमध्ये ती येणार म्हणून तो उगाचच त्या रस्त्यावर २-३ चकरा मारून गेला...अचानक तिला काय वाटलं म्हणून तिने सहज sms केला त्याला "भेटायचं का?" तो म्हणाला "अर्थातच.. हो"... आणि १५ मिनटात ते दोघं एकमेकांसमोर उभे होते आपटे सभागृहाच्या गेटवर... काय बोलायचं कळत नव्हतं दोघांना... पण awkward pauses टाळायला काहीही बडबडत होते दोघं.. तिने तर "झाडांवर करण्यात येणारं lighting" या विषयावर ५ मिनटाचं भाषण वगैरे दिलं होतं.. मग आधी बाईक आणि नंतर गाडीतून थोडावेळ गप्पा मारत, शांत बसत, उगाचच हसत फिरल्यावर तो मधेच थांबून म्हणाला तिला "मला असं आयुष्यभर गप्पा मारायला आवडेल तुझ्याशी" ती त्यावर फक्त हसली...<br />
<br />
"च्यायला हाच मुलगा आवडायचा होता?? त्याचं आडनाव काही वेगळं नसू शकलं असतं का? " आठवडाभर खूप विचार केला तिने... सगळं इतकं perfect दोघांमध्ये... मग जात कशाला मध्ये येते कडमडायला? पण त्याने विश्वास दिला तिला.. "सगळं होईल आपल्या मनासारखं".. मग त्याने तिला विचारलं आणि तिने "हो" म्हंटलं... आणि त्यानंतर आठवड्याभरातच तो गेला अमेरिकेत कामासाठी महिनाभर ... दुष्ट कुठला.. पण ही सुरुवात होती फक्त, पुढे २ वर्षात अश्या हजार परीक्षा दिल्या दोघांनी मिळून वेगवेगळ्या... तिच्या घरचे नाही म्हणाले, त्याच्या घरचे नाही म्हणाले... "तो केसाने गळा कापेल तुझा".. "ती येऊन घर फोडेल आपलं" वगैरे वगैरे काहीही ऐकून घ्यावं लागलं त्या दोघांना स्वतःच्याच घरी स्वतःच्याच प्रेमाबद्दल... तरीही दोघं लढत राहिली.. समजावत राहिली... वेळ मिळेल तसा एकमेकांना भेटत राहिली... मुंबई-पुणे एक्सप्रेसवे त्याच्या सवयीचा बनला... तिच्या मित्र-मैत्रींणींना तो आवडायला लागला... तो भागच बनला तिच्या ग्रुपचा...<br />
<br />
घरी सतत टेन्शन, बोलणी, राग ह्या सगळ्यातून एकमेकांसोबत मिळणारे एकुणेक क्षण celebrate करत होती दोघं... अधूनमधून भांडतही होती दोघं.. भांडायला कारणं कुठे लागतात "साडी घालत नाहीत नेसतात", "भात खात नाहीत जेवतात" ही कारणंही कधी कधी तिसरं महायुद्ध घडवू शकतात... मग थोडावेळ अबोला धरल्यावर दोघं हसायला लागायची... "काहीही भांडतो ना आपण"... पण हे अबोले, ही भांडण अजून पक्कं करत होती त्यांच्यामध्ल नातं... घरच्यांच्या विनवण्या करून झाल्यावर ती मिळेल त्या देवाला नवस बोलत होती.. "जोडीने येऊ दर्शनाला पण आता लग्न होऊ दे आमचं"... कधी एकीकडचा विरोध मावळतोय अस्म वाटत असताना नवीन विरोध सुरु होत होता...<br />
<br />
अशी २-अडीच वर्ष गेल्यावर दोघंही कंटाळली होती.. "पळून जाऊन वगैरे लग्न करायचं नाही" हा निश्चय विसरावा लागणार असं वाटत होतं... परत एकदा बोलणी सुरु केली.. तो तिच्याकडे गेला.. ती त्याच्याकडे गेली.. एकमेकांच्या आई-वडिलांना विश्वास देत होतो... त्याच्याकडे give up केलं आई-वडिलांनी.. पण तिच्याकडे ऐकायला अजूनही तयार नव्हतेच... त्यात त्याला आता वर्षभरासाठी अमेरिकेत पाठवायची त्याच्या कंपनीची तयारी सुरु झाली होती... मग आता स्वतःच्या आयुष्याची सूत्र स्वतः हाती घेणं भागच होतं..<br />
<br />
बाकी घरांमध्ये आधी कुटुंब भेटतात, मग बोलणी होतात, मग तारीख आणि कार्यालय ठरतं... पण इथे आधी तारीख ठरली , १८ फेब्रुवारी... "तुम्ही येऊन लग्न करून देणार असाल तर अत्युत्तम.. नाहीतर आम्ही लग्न करतोय त्यादिवशी" कार्यालय ठरलं... पत्रिका छापल्या... आणि मग अचानक चक्र फिरावी तसं दोन्ही घरचे सरसावले लग्नासाठी... लग्नाला २ आठवडे असताना लग्नाची तयारी सुरु झाली.. लग्नाआधी ३ दिवस दोन्ही कुटुंब भेटली आणि बोलणी झाली... दोघांची कपडे आणि दागिने खरेदी आदल्या दिवशी संपली rather संपवली ... आणि मग जवळच्या काही माणसांच्या साक्षीने "आमचं" लग्न मस्तपैकी पार पडलं... २ वर्षांपूर्वी पाहिलेलं स्वप्न प्रत्यक्ष उतरलं.. आयुष्यभर गप्पा मारणारोत आम्ही.. :)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuho8wJDfCNdTPsrl3-92Iu4LjnjZqLQPOWylys9sQxQFlbYgMod9YH56ljhv6edSO5I00x1tfj09ZiSLHsRmMBVr2Bri79FCR_F1pOLCPaVR9UdyXolcioyov1AWxloZIBBJLUlocWAA/s1600/IMG_9564.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuho8wJDfCNdTPsrl3-92Iu4LjnjZqLQPOWylys9sQxQFlbYgMod9YH56ljhv6edSO5I00x1tfj09ZiSLHsRmMBVr2Bri79FCR_F1pOLCPaVR9UdyXolcioyov1AWxloZIBBJLUlocWAA/s400/IMG_9564.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
आणि आता "touchwood" सगळं सुरळीत चालू आहे.. नवर्यासोबत अमेरिकेत आल्ये... आई-बाबा, सासू-सासर्यांसोबत रोज स्काईपवर गप्पा होतायत... आता नवीन स्वप्नं बघतोय आम्ही दोघं मिळून...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
आता ही गोष्ट कुठे खरी खरी सुरु होत्ये... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
"Happily Ever after starts here..." :) </div>
<br />
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-42686717438409705392013-01-13T23:36:00.001+05:302013-01-13T23:36:39.821+05:30जांभाचं झाड <br />
“आपलं जांभाचं झाड गेलं” आईनी सांगितलं. मी नुसती बघत राहिले.. दीपिका रडायला लागली.. आईच्या डोळ्यांतही पाणी होतंच.. माझ्या आत काहीतरी हललं.. उगाचच स्वयपाकघरात जाऊन मी पाणी पिऊन आले.. “मावशीचा फोन आला होता आत्ता.. आपलं बाजूचं अंगण त्यांच्या हद्दीत येतं.. ते तिथे कुंपण घालणार आणि मग ती जमीन विकणार.. ते झाड त्यांच आहे आता”<br />
<br />
अर्धी नारळा-पोफळीची वाडी ते विकणार हे माहित होतंच.. तेव्हाही वाईट वाटत होतंच.. पण आता जास्त त्रास व्हायला लागला.. बाजूचं अंगण म्हणजे कित्ती काय काय आहे तिथे माहित्ये का??<br />
<br />
शेकत्याच्या शेंगांचं झाड, मधुनाशिनिचा वेल, कांचनचं झाड, तुळशीची कित्येक सदैव उगवणारी रोपं, मी लावलेलं तगरीचं झाड, कित्तीतरी जुनं जास्वंदाच झाड, दिपूचं लीम्बाचं झाड, केवडा, बिटकी आंबा, गुंजेचा वेल... आप्पांनी लावलेली, बाबांनी जगवलेली नारळ आणि सुपारीची झाडं, बांबूचं बन आणि माझं, दीपिकाचं, आईचं, बाबांचं, आप्पा-आजीचं, दादा-ताईचं, मावश्या-मामांच, इंदू आजीचं जांभाचं झाड..<br />
<br />
सगळं बदलणार आता.. थळचं घर आता नेहमीसारखं नाही राहणार... घरा शेजारून आता अजून एक कुंपण जाणार.. ह्यात चूक कोणाचीच नाही.. जमीन विकायला काढलेल्या मावश्यांची नाही, त्यांच्या आर्थिकदृष्ट्या व्यवस्थित मुलींचीही नाही.. चूक असेल तर माझ्या आप्पांची आहे.. त्यांनी कधी माझं-तुझं केलंच नाही.. त्यामुळे आम्हालाही हा जमिनीचा भाग त्यांचा, हा आपला हे कधी माहीतच नव्हतं..<br />
<br />
आप्पा महानगरपालिकेत होते मुंबईला.. शनिवारी सकाळी लवकर निघायचे ते अलिबागला यायला.. त्या काळात रस्तेही इतके चांगले नव्हते.. कधी बसने, कधी बोटीने, कधी कोणाच्या गाडीने आप्पा नियमित यायचे.. त्यांच्या दोन मुली, म्हणजे माझी आई आणि मावशी.. अजूनही तक्रार करतात “आप्पा सुट्टीला घरी नसायचेच..” कारण त्यांना वेध असायचे त्यांच्या थळच्या घराचे.. घर पडायला आलं होतं, झाडं सुकून चालली होतं.. आणि म्हणून आप्पा दर आठवड्याला येत होते त्यांच्या पूर्वजांची ठेव वाचवायला.. ज्या वयात नवर्याकडे नवीन दागिन्यांचा हट्ट करायचा त्या वयात माझ्या आजीने तिच्या पाटल्या ठेवल्या होत्या सावकाराकडे हे घर आणि जमीन वाचवायला.. आप्पांनी खूप कष्ट घेतले ह्या घरासाठी, ह्या झाडांसाठी..<br />
<br />
खूप प्रेमानी लावलं असेल त्यांनी हे जांभाचं झाड... का लावलं, कसं लावलं, कधी लावलं माहित नाही मला.. कारण मला कळायला लागलं तेव्हा हे उंच झाड फळांनी बहरून येत होतं.. शाळेत मी आंब्यापेक्षा जांभ किती बेस्ट असतो हे सांगायचे लोकांना.. पांढराशुभ्र जांभ येतो ह्या झाडाला, एकदम गोड फळ... उन्हाळ्यात इतके जांभ येतात कि एखाद फांदी तरी वजनाने मोडून पडते ह्या झाडाची.. पिशव्या भरून जांभ घेऊन जातात आमच्याकडून लोक.. पोपटांचे थवे येतात जांभ खायला.. कधी न पाहिलेले पक्षीही जमतात ह्या झाडावर.. ऐसपैस पसरलेलं झाड आहे.. माजघरातून दिसतं, स्वयपाकघरातून दिसतं.. न्हाणीघरातूनही दिसतं.. लहानपणापासून आम्ही बघतोय हे झाड आणि तेही बघतं आहे आम्हाला आमच्या लहानपणापासून..<br />
<br />
माझ्या आईला, मामा-मावश्यांनाही पाहतं आहे हे झाड लहानपणापासून... आमची बार्शी पाहिल्येत ह्या झाडाने, आमचे वाढदिवसही.. मी हात धुवायला जायचे ह्या झाडाखाली.. ह्या झाडाला पाणी मिळावं म्हणून.. कित्येक भातुकलीचे डाव मांडलेत ह्या झाडाखाली.. कित्येक भांडण झाल्येत आणि मिटली आहेत इथेच.. ह्या अंगणात badminton खेळायचो आम्ही.. फुल ह्या झाडात अडकल्यावर, दगडही मारले आहेत आम्ही.. पण झाड कधी चीडलं नाही आमच्यावर.. दरवर्षी हजारो जांभ देतच राहिलं.. दर आठवड्याला जाणारे आम्ही आता महिन्यातून एकदा जातो अलिबागला.. तेव्हा आम्हाला जितका आनंद होतो तितकाच आनंद होत असेल का ह्या झाडाला?? आप्पा गेले त्यावर्षी जांभ किडले हा फक्त योगायोग असतो का?? बाबा खूप विश्वासाने चढतात ह्या झाडावर जांभ उतरवायला.. झाडही तितकाच विश्वास ठेवत असेल का बाबांवर ते दुखवणार नाहीत ह्याचा?? आमची चिंगी मांजर सरसर चढायची ह्या झाडावर, कधीही पाडलं नाही तिला ह्या झाडाने.. पण जेव्हा ती समोरच्या विहरीत पडली तेव्हा ह्या झाडाला वाईट वाटलं असेल का आपल्याला पाय नाहीत त्याचं?? झाडाला पाय असते, झाडाला हलता आलं असतं तर हे कुंपण पडायच्या आधी ते आलं असतं का आमच्या हद्दीत??<br />
<br />
बाबा नेहमी सांगतात, आपलं काहीही नसतं.. पूर्वपुण्याईतून आपल्याला जे मिळतं ते आपल्या वंशासाठी आपण सांभाळून आणि जमल्यास वाढवून पुढे पाठवायचं असतं.. आप्पांनी तेच केलं.. त्यांनी केलेल्या कष्टांची फळ आता दुसर्यांचे वंश चाखणार म्हणून काय झालं.. कुंपण घालणार्यांवर, स्वतः कधीही कष्ट न घेतलेली जमीन विकणार्यांवर माझा राग नाही.. फक्त त्यांनी खूप उशीर केला.. आठवणी तयार व्हायच्या आधीच ह्या मातीची किंमत व्हायला हवी होती.. आता हि जमीन कोण विकत घेणारे माहित नाही.. तो हे झाड काढेल, ठेवेल, काय करेल माहित नाही.. काय माहित कदाचित आमच्यापेक्षा जास्त प्रेम करेल तो ह्या झाडावर..पण हे झाड मात्र आता त्याचं होणार.. कुंपणाची नजर चुकवत जांभ नक्की पडतील आमच्या भागात.. पण मग त्या जांभावर आता माझ्या-तुझ्या, आपल्या-त्यांच्या खुणा असणार..<br />
<br />
रात्री मीपण रडले.. बाजूच्या अंगणासाठी नाही, वाडीसाठी नाही.. जांभाच्या झाडासाठीही नाही... माझ्या मुलांसाठी, माझ्या मावशीच्या नातवंडान्साठी .. त्यांना ह्या जाम्भाची गोडी कधीच कळायची नाही आता..<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-26722196920322616342012-12-05T00:50:00.000+05:302012-12-05T00:50:26.080+05:30Hula Hoop..कधीपासून हवा होता तिला तिचा स्वतःचा <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hula_hoop" target="_blank">हुला हूप</a> .. गोल गोल गोल गोल फिरायला त्याच्यामध्ये.. <div>
काही तायांना खेळताना पाहिलं होतं त्याच्याशी.. किती मस्त खेळ होता तो.. आपल्याभोवती फक्त फिरवत बसवायचं ते हूप गोल गोल गोल गोल..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
खूप हट्ट केल्यावर , रडल्यावर, चिडल्यावर आला एक दिवस तो हूप घरात.. वेगवेगळ्या फ्लोरोसेंट रंगाच्या प्लास्टिकच्या कांड्या.. एकमेकांमध्ये अडकवून झाला कि हुला हूप तय्यार.. ती उभी राहिली पंख्याखाली.. पंखा तिच्या डोक्यावर फिरत होता.. कसा? गोल गोल गोल गोल.. खाली ती उभी राहून फिरणार होती.. कशी? गोल गोल गोल गोल.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
डोक्यातून तो हूप खाली गेला.. दोन पायांमध्ये एक फुटाचं अंतर... अगदी त्या मापातून फुटपट्टी बनवून घ्यावी इतकं बरोब्बर एक फुटाचं.. जास्तच होतंय का हे अंतर? म्हणून मग २ इंच डावा पाय आत.. २ इंच उजवा पाय आत.. समोरच्या आरश्यात पाहून ती हसली.. म्हणजे हसत आधीपासूनच होती.. पण आता आरश्यात पाहून अजूनच हसली.. कधीपासून करायचं होतं तिला हे हुला हूप.. का? कारण फिरायचं होतं तिला त्यात.. कसं? गोल गोल गोल आणि गोल! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
एका बाजूने लावला तिने जोर.. कंबर हलवायला लागली त्याच दिशेने.. अर्धा गोल फिरून तिचा हुला हूप खाली.. हूल हूल हुप्प! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
शक्यच नाही.. बाकी माणसं किती सहज करतात ते.. त्या जाहिरातीत प्रियंका चोप्रा करते ना.. यु ट्यूबवर एक हजार ३७ विडीयो असतील लोकांचे हुला हूप करताना.. ११ तास हुला हूप करून रेकोर्ड केलाय लोकांनी.. आणि तिला का जमेना मग? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
पहिलाच प्रयत्न आहे.. जमेल कि.. प्रियांका चोप्रालाही पहिल्यांदाच नसेल जमलं.. मग सुरु झाला दुसरा प्रयत्न.. ह्यावेळी उजव्या बाजूला जोर देऊन हूप सोडला.. कंबर हलली.. हुप्प! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
हूल हुप्प..</div>
<div>
हुप्प..</div>
<div>
हूल हूल हुप्प..</div>
<div>
हूल हुप्प.</div>
<div>
हूल हूल हुप्प..</div>
<div>
हुप्प हुप्प..</div>
<div>
हुप्प हुप्प..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
माकड फिरायचा प्रयत्न करत राहिलं.. पण काही जमेना.. काय जमेना? फिरणं.. कसं? गोल गोल गोल गोल हूल हूल हुप्प!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
मग तिने ठेवला तो हूप दारामागाच्या खिळ्यावर.. सकाळ, दुपार, संध्याकाळ, रात्र.. दार बंद व्हायला लागलं आणि हुप्प हुप्प माकड उड्या मारत फिरत राहिलं.. पण गोल गोल गोल गोल मधला गो ही पूर्ण होईना म्हणून हिरमुसून रडायला लागलं.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
आता गंग्नाम स्टायल ला मागे टाकेल असा व्हिडीओ बनू शकला असता तिचा.. एकदा फक्त कंबर हलत्ये.. हूप पडलं.. एकदा नुसतं हूप हललं.. कंबर मठ्ठ.. एकदा दोन्ही गडगड.. एकदा डावा पाय उगाच वर जातोय.. एकदा उजवा पाय.. हातांच काय करावं माहित नाही त्यामुळे हात अधांतरी.. म्हणजे नक्की काय तर? हूल हूल हुप्प! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
हूप गेला परत दारामाग्च्या खिळ्यावर.. आज.. उद्या.. परवा.. आज.. उद्या.. परवा... पृथ्वी फिरत राहिली.. सूर्य फिरत राहिला.. पण तिच्या कंबरेभोवती हुला हूप काही फिरेना.. न गोल.. न गोल.. न गोल.. न गोल.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
मग? मग खूप दिवसांनी दार बंद झालं एकदा.. एक कोळीष्टक बाजूला करून हूप आलं परत तिच्या कंबरेभोवती.. हुल हूल हुप्प.. तिने मग ते घेतलं तिच्या मानेभोवती.. आणि काय? गोल गोल गोल गोल.. हूल हूल हूल हूल हूल हूल.. फिरत राहिलं कि ते हूप.. आनंद.. आनंद झाला तिला खूप.. आणि कएयट सारखा काहीतरी आवाज झाला.. पुढे ४ दिवस उजवीकडे मान जाणं बंद.. मान नाही फिरत ना आपली गोल गोल गोल गोल.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
सकाळी तिने हूप मधून सूर्य पहिला.. गोल</div>
<div>
<br /></div>
<div>
दुपारी तिने हूप मधून पोळी पाहिली.. गोल</div>
<div>
<br /></div>
<div>
संध्याकाळी तिने हूप मधून मारी पाहिलं.. गोल</div>
<div>
<br /></div>
<div>
रात्री तिने हूप मधून चंद पाहिला.. न गोल.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
तिलाही वाईट वाटलं.. चंद्रालाही वाईट वाटलं.. हूपलाही वाईट वाटलं.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
मग ती झोपली.. हुप्ला कुशीत घेऊन.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
आणि रात्रभर स्वप्नात फिरत राहिली.. कशी?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
गोल गोल गोल गोल.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
कसं?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
हूल हूल हूल हुप्प! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-62768422145687447082012-11-05T20:40:00.003+05:302012-11-05T20:42:27.708+05:30सकाळ आस्था कुशीवर वळली.. खिडकीतून सुर्याचा उजेड आता डायरेक्ट तिच्या चेहऱ्यावर येत होता..<br />
"दिनभर जलाते हो.. और रात होनेसे पहले खुदही बुझ जाते हो.. ये कौनसी रीत है?"<br />
तिने जरा जोरातच हा प्रश्न सुर्याला विचारला.. दारात बसलेल्या कुमुदने ते ऐकलं..<br />
"तू सुरजको भी नही छोडेगी... येडी ..."<br />
"ए कुमी.. मी कधीच सोडलयं त्या सुर्याला.. च्यायला तोच नाही सोडत मला.. आजवर एकपण दिवस असा नाही गेल जेव्हा तो मला भेटायला आला नसेल.. मी उठायच्या आधीचं पायाशी घुटमळत बसलेला असतो.."<br />
आस्थाने पायांकडे बोट केलं.. पडद्याच्या एका भोकातून थेट तिच्या पैंजणांवर एक कवडसा पडत होता.. .. कुमुद लगेच उठून तिच्याजवळ आली.. तिच्या पायांना हात लावत म्हणाली..<br />
"साली.. ये किसको लुटा तुने? चांदी आहे?"<br />
"नाहीतर काय अल्मेनीम? तो गणेश आहे ना.. बांद्रावाला.. त्याने दिले.."<br />
कुमुद तिच्याकडे टोवेल फेकत म्हणाली.." प्रेम करायला लागला की काय तुझ्ज्यावर?"<br />
आस्थानी चेहऱ्यावर पाण्याचा हबका मारला..<br />
खिडकीतून खाली बघत ओरडली "अस्मद.. दो चाय ..आते हुये पार्लेजी लेके आना"<br />
आस्था आरश्यासमोर उभी राहून स्वतःकडे बघत म्हणाली..<br />
"प्रेम.. प्यार.. इस आस्थासे हर कोई प्यार करता है कुमी.. कोई कुच मिन्टोके लिये..कोई कुच घंटोके लिये.. कोणी काही रात्री.. आणि हे असे चुत्ये काही दिवस.."<br />
कुमुद् तिच्याकडे बघत उभी राहिली..<br />
"अबे.. डायलॉग आहे .. मलापण वाटायला लागलं आहे की त्याचं प्रेम बसतं आहे माझ्यावर..ह्या वयात होतंच असं.. आत्ता कुठे मर्द बनायला लागलाय पोरगा.. साला अस्मद कुठे मेला? "<br />
<br />
चहा पित असताना आस्थाने दाराबाहेर घुटमळत उभ्या असलेल्या अस्मदला आत बोलावलं..<br />
"क्या हुआ मेरे अमिताभ बच्चन? आज तू अन्ग्री यंग म्यान नही है क्या?"<br />
अस्मद आत्तापर्यंत जणू वाटच पाहत होता आस्थाने काही बोलायची.. तो लगेच आत शिरला<br />
"दीदी मेर्को स्कूल जाना है.. पपा नही बोलता है|"<br />
त्यावर कुमुद फिस्स्क्कन हसली..<br />
"अस्मुद्दिन शहेनशहा.. आपको अब तक २ बार स्कूलमें भरती किया गया .. और आप भाग लिये वहासे.. नही? आस्था.. हा पोरगा असाच करतो " कुमुदने दोन्ही ग्लास उचलून अस्मदच्या हातात दिले<br />
"ए तुम्हे पता नही है तो बोलो नही.. दीदी.. मुझे पपा स्कूल नही भेजते.. गावमें मेरे बडे चाचाजान है.. उनके होटेलमें काम करने जाता हुं मै.. पपा बोलते है, वही अपनी स्कूल है.. सौ-पाचसौका हिसाब माथ्सकी किताब बिना पढेभी आता है ,चायमें चीनी कितनी डलनी है ये सायन्स नही सिखाता..पपा बोलते है.. पढोंगे तो आस्था दीदी जैसे बन जाओगे.. "<br />
आस्थाने चमकून पाहिलं..<br />
<br />
काळी-सावळी, बारीकशी आस्था.. आता २४ची झाली असली ती दिसायला मात्र १७-१८चीच.. कपाळावरचं गोंदण टिकलीनी लपवणारी.. बारीक डोळे, लहानसे ओठ, नाक मात्र अगदी चाफेकळी.. हसताना तिचा एक दात खूपच मोठा दिसायचा.. बोलण्यात तिचा हात कोणीच धरू शकणार नाही.. तिच्या आईच्यामते मोठा दात आणि बोलणं तिला तिच्या वडिलांकडून मिळालं होतं.. तिच्या वडिलांच्यामते ते तिचे वडील नव्हतेच!<br />
<br />
आस्था.. एका सामाजिक संस्थेच्या दीदीनी हे नाव ठेवलं होतं..वेश्याव्यवसाय करणाऱ्या बायकांच्या मुलांसाठी काम करणारी संस्था होती त्यांची.. दीदी कायम यायची आस्थाच्या घरी.. आस्थाला पुस्तकं आणून द्यायची, खेळणी द्यायची.. आईकडे गिऱ्हाईक आलं कि आई पडदा लावून घ्यायची.. पडद्यापलीकडे बसून आईचा आवाज ऐकत आस्था पुस्तक वाचत बसायची ..<br />
त्यादिवशी शिव्या ऐकू आल्या.. किंचाळण्याचा आवाज आला.. मारायचा आवाज आला.. ambulanceचा आवाज आला.. रडायचा आवाज आला.. तरी आस्था पुस्तक वाचत बसली ..<br />
दीदी आस्थाजवळ आली "आस्था.. तुम्हारी मां.."<br />
"अच्छी नही थी...इसलिये चली गयी..दीदी आप मुझे और किताब दोगे?"<br />
आजूबाजूच्या जगातून बाहेर पडायला पुस्तकं तिला मदत करत होती.. पुस्तकं वाचताना ती खुश असायची.. पुढे दीदीचं लग्न झालं.. आणि त्यांच्या संस्थेचं काम ह्या वस्तीत कमी झालं.. दुसर्या एका संस्थेने पुस्तकं वाचते म्हणजे हुशार आहे समजून तिला शाळेत घातलं.. आस्था शाळेत जायला लागली.. आणि तिथेच तिचं पुस्तकांवरचं प्रेम मेलं..<br />
<br />
शाळा, अभ्यास, गणितं, शिकवताना नाकात बोटं घालणारे सर नंतर एखाद्या मुलीच्या स्कर्टला हात पुसायचे.. वह्यांवर काही आगाऊ मुलं घाणेरडी चित्रं काढायची .. धक्क्यांची हळू हळू सवय होत होतीच.. शाळेत मराठीच्या चव्हाण बाई तिला खूप आवडायच्या.. त्या तिच्याकडे कधीच बघायच्या नाही तरीही.. त्या वर्गात आल्यावर मस्त गोड वास यायचा.. त्यांना बघून आस्थाला "बाई" व्हावंस वाटायला लागलं होतं..<br />
आस्थाचं घर आता कुमुद्च्या आईला मिळालं होतं.. कुमुद्ची आई आता धंद्यातून बाहेर पडली होती... खूप आजारी असायची.. शेजारी ठेवलेल्या एका पत्र्याच्या डब्यात दर थोड्यावेळानी थुकत बसायची..<br />
"मावशी.. डॉक्टरकडे जाउया का गं? " आस्था विचारायची..<br />
"पैसे कोण तुझी मेलेली आई भरणार का?" मावशी खाकरत प्रतिप्रश्न करायची..<br />
<br />
"मी पैसे भरले तर?" एक दिवस कुमुद हातात पैसे घेऊन आली... आईने नाही विचारलं तिला, कुठून पैसे आले ते.. छातीची कवटाळून रडली फक्त.. त्यादिवसापासून कुमुद बदलली.. साधीच असणारी कुमुद अचानक लिपस्टिक लावायला लागली, गजरे घालायला लागली.. तिचे कपडे लहान झाले.. तिच्याकडे पैसे यायले लागले, नवीन दागिने यायला लागले.. आस्थासोबत ती अजूनही जुनी कुमुद्च होती.. पण आस्था आता तिच्यासोबत जुनी आस्था राहिली नव्हती.. पूर्वी आस्थाला आपण कुमुद्पेक्षा चांगल्या आहोत असं वाटायचं..कुमुद्च्या कायम पुढे आहोत वाटायचं.. आणि आता अचानक कुमुद खूप पुढे गेल्यासारखी वाटायला लागली.. आस्था आता कुमुदसमोर जरा सांभाळून वागायला लागली.. कुमुद्चे नखरे, तिचे दागिने, कपडे बघून आस्थाला "बाई" व्हावसं वाटायला लागलं होतं..<br />
<br />
"कहां खो गई आस्थाजान? शाळेत जायचं नाही का? पोरं वाट बघत असतील.. " आस्था खिडकीतून बाहेर बघत बसली होती..<br />
"वाट लावाणार्याची वाट कोणी का बघेल?" आस्था कुमुदकडे बघत म्हणाली..<br />
"त्या अस्मदच्या बोलण्यात आलीस कि काय? आस्था.. सून.. ना तू किसीकी वाट लगाती है.. ना तेरी वाट लगी है.. जा अंघोळ करून घे.. "<br />
<br />
पडदा ओढून घेत आस्था मोरीत उभी राहिली.. समोरच्या भिंतीवर मुंग्याची रांग बघून तिला लहानपणचा खेळ आठवला.. तिने एक तांब्या डोक्यावर ओतला आणि तशीच ताठ उभी राहिली.. एका संस्थेने त्यांच्या वस्तीची ट्रीप काढली होती.. तेव्हा ते गेले होते श्रवणबेळगोळाला.. तिथल्या गोमटेश्वराच्या मूर्तीकडे आस्था एकटक बघत बसली होती.. वरून येणारं पाणी कसं खालपर्यंत पोचायचं नाही, मग आज्जीने रुईच्या पानातून आणलेलं दुध कसं खालपर्यंत आलं वगैरे गोष्टी ऐकत एकटक बघत बसली होती.. अंघोळ करताना नंतर बरेच दिवस ती हाच विचार करत असायची.. मुंग्यांना आपण असेच मोठे दिसत असू.. आपल्या डोक्यावरचं पाणी खालपर्यंत कसं पोचतं.. ह्याचा विचार करत ती अशीच उभी राहायची..<br />
<br />
ती तयार होण्यासाठी आरश्यासमोर उभी राहिली.. आरश्यातून तिला मागे दारात उभी असणारी कुमुद दिसली.. अजूनही सुंदर दिसणारी.. छान कपडे घालणारी.. आता escort बनली होती.. वस्तीतल्या बायकांपेक्षा वरचा जॉब होता तिचा.. भरपूर पैसे मिळत होते.. आता ती चांगल्या सोसायटीत राहात होती.. कंटाळा आली कि आस्थाकडे यायची..<br />
<br />
"आस्था.. त्या बांद्र्यावाल्याचं काय आहे? क्या हो रहा है?"<br />
<br />
"पता नही.." आस्था केस बांधत म्हणाली..<br />
<br />
"आस्था.. तुला आठवतं? तू म्हणाली होतीस.. "जैसी सुबह होती है.. दिनभी वैसेही कटता है"<br />
<br />
"हां.. होतं असंच.. सकाळ छान गेली कि दिवस मस्त जातो.. का?"<br />
<br />
"आस्था.. तुझी सकाळ चांगली झाली आहे.. खूप चांगली नसली तरी माझ्यापेक्षा चांगली आहे.. आणि तुझा दिवसही तू चांगला घालवू शकतेस.."<br />
<br />
"कुमि.. मी असं बोलायचं असतं.. तू कळेल अश्या भाषेत बोलायचं असतं.. आम्लेट खाणार? मी घेऊन येते खालून.."<br />
<br />
आस्था लगेच बाहेर पडली.. कुमुद आता काय सांगणार हे तिला माहित होतं.. वस्तीतल्या शाळेत शिकवणं खूप महत्वाचं काम आहे हे तिला माहित होतं.. शाळेतूनच ती मुलं बाहेर पडू शकतात हेही तिला माहित होतं.. तिला खूप बाहेर पडता आलं नसलं तरी काठावर उभं राहून ती मदत करू शकत होती.. अन काठावर उभं असणार्याला पाणी किती खोल आहे माहित असलं तरी त्यात उडी मारून डुंबायचं असतंच.. ही बाई बनल्यावर आदर आहे पण पैसा नाही.. हुशारी आहे पण नट्टा-फटटा नाही..गेल्या २४ वर्षात पहिल्यांदा तिला भेट मिळाली होती आत्ता.. आस्था विचार करत करत अस्मद्च्या टपरीवर आली.. अस्मद धावत आला तिच्याजवळ<br />
"दीदी मुझे पता था.. आप मुझे स्कूल लेके जाने आओगे.." त्याच्या डोळ्यातलं पाणी पाहून आस्था त्याच्या पपाकडे वळली..<br />
"चाचा.. आप क्या बोल रहे थे? चाचा.. सौ-पाच्सौ के लिये माथ्सकि बुक नही लगती.. पर क्या आप ये चाहते हो कि अस्मद जिंदगीभर सिर्फ सौ-पाचसौ में बंद रहे? पढेगा तो मेरे जैसे होगा..तो क्या बुरा है?"<br />
<br />
आस्था परत वर आली.. कुमुद्ला मिठी मारत म्हणाली.. "आजकी सुबह अच्छी है.. जिसके दिलमें सुरज बसता हो.. उसके जिंदगीमे अंधेरा कहां?"<br />
<br />
....<br />
<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-16012922284821091702012-10-09T23:48:00.000+05:302012-10-09T23:48:15.914+05:30आत्महत्या नाव डेंजर आहे पोस्टचं .. पण बाकी काही डेंजर नाहीये.. मी पोस्ट लिहित्ये त्याचा माझ्या आत्ताच्या मनस्थिती वगैरेशी काडीमात्र संबंध नाहीये. मी काय स्वतःहून मरणार नाहीये..<br />
<br />
तर हे का लिहावंसं वाटलं? कॉलेजमधल्या एका मुलाने परवा स्टडी टूरला आत्महत्या केली. आगापिछा मला जास्त ठाऊक नाही, काही म्हणतात त्याला सिगरेट ओढू दिली नाही म्हणून, काही म्हणतात नशा करत होता, काही म्हणतात सर ओरडले म्हणून, तो सिगरेट ओढतोय हे कोणीतरी घरी कळवलं म्हणून... नक्की कारण माहीत नाही.. पण ऐकलेल्या ह्या कारणांपैकी कोणतंही कारण असेल किंवा ह्याच्या जवळपास जाणारंही काही असेल तरी २१ वर्षाच्या , आई-बाबांच्या एकुलत्या एक मुलानं रात्री तिस-या मजल्यावरून उडी मारावी?<br />
उडी मारली.. पण त्याआधी फेसबुकवर स्टेटस अपडेट केलं "so this is my last status , im signing off, cant handle life anymore.. bye everyone" अश्या अर्थाचं.. परवा ऐकल्यावर धक्का बसला, त्याची प्रोफाईल पाहिली तर त्याचं हे स्टेटस साधारण ३००हुन अधिक लोकांनी "लाईक" केलं होतं.. इथे फेसबुकबद्दल बोलण्यासारखं खूप काही आहे, पण त्यात नको शिरायला.. हगल्या-पादल्या अपडेट्सना लोकं लाईक करतात ते माहीत होतंच , पण कोणाच्या सुसाईड नोटमधेही लाईक करण्यासारखं काही असावं, हे विचित्र आहे. घरी आई-बाबा काय करतील आपण गेल्यावर हा विचार नाही करता आला त्याला, पण त्याच्या फेसबुक फ्रेंड्ससाठी जाता जाता स्टेटस अपडेट करणं जास्त महत्त्वाचं वाटलं असावं त्याला.. हेही विचित्रचं आहे!<br />
<br />
आत्महत्या वगैरे माझ्या एका मित्राचा आवडता विषय आहे.. तो खूप बोलतो ह्यासगळ्याबद्दल... मी जसं स्वतःहून मरणार नाही म्हणाले तसं तो एकदा म्हणाला होता "संतांनी स्वतः समाधी घेणेच उचित!" (स्वतःबद्दल.. मला संत नाही म्हणू शकत कोणीच) .. काही लोकांना तिरकं बोलायची सवय असते , म्हणजे वाकड्यात शिरून नाही.. तिरकं बघत.. आपण पूर्वेकडे बसलेले असू तर ईशान्य किंवा आग्न्येयेकडे बघत बोलतात ती लोकं, हा तसं बोलतो..अन् बोलायला लागला की साधारण अर्धा तास सलग बोलतो.. तर "मृत्यू" वर त्याने मला अनेकदा (तेचतेच) प्रवचन दिलं आहे.. मला एकदा फूड पोईज्निंग झालं होतं, तेव्हा ह्या पठ्ठ्याने "तुझ्याकडून ही अपेक्षा नव्हती.. काय खाल्लंस? एवढ्या लवकर giveup करतेस?" वगैरे विचारलं होतं..<br />
<br />
तो प्रश्न असेच आर्बिट काहीतरी विचारतो.. एकदा त्याने विचारलं होतं "तू मृत्युपत्रात काय लिहिशील?".. त्याचं तयार आहे म्हणे मृत्यूपत्र.. त्याच्या आयुष्यातल्या सगळ्या महत्वाच्या माणसांसाठी एक-एक पान लिहिलं आहे काहीतरी.. त्याला काय करायला आवडलं असतं, ह्याची यादी केलीये म्हणे..<br />
मी खूप विचार केला होत्या ह्या प्रश्नाचा तेव्हा.. मला टेन्शनही आलं जरासं ,<br />
आपण लिहिलेलं शेवटचं काहीतरी असेल ते.. ते चांगलं असायला हवं ना..<br />
किंवा आपण ना श्रीमंत झाल्यावर असं लिहायची वेळ आली तर फिल्मी पद्धतीनं वाटणी करू, "सहा महिने लग्न टिकलं तर १० कोटी रुपये.. " सारखं..<br />
सावरकरांसारखं काही लिहिणं ह्या जन्मात आणि ह्या मृत्युतही शक्य नाही.. प्रबोधिनीत जेव्हा "की घेतले व्रत न हे आम्ही अंधतेने..." म्हटलं जातं तेव्हा अनेकदा अंगावर काटे उभे राहिल्येत..<br />
सरळ शांतपणे " No one is to blame" असं लिहायचं नाहीतर..<br />
<br />
<br />
<br />
अगदी सुरुवातीला मी एक गोष्ट लिहिली होती.. ठाण्या-कळव्याच्यामधल्या ट्रेनच्या ब्रीजजवळ कायम एखादातरी पोलीस असतोच.. नुसता एकटा बसलेला.. तिथे का असतो माहीत नाही.. पण आम्हा मैत्रिणींचा समज असा की तिथे आत्महत्या करायला येणा-या माणसांसाठी बसतो.. तेव्हा मी लिहिली होती गोष्ट.. "एका नदीकाठी popular suicide pointवर पोलीस एक चौकी बसवतात.. आणि तिथे काम जास्त नसल्याने एका हवालदाराला ठेवतात.. तिथे येणा-या पहिल्या काही माणसांना तो यशस्वीरित्या परतही पाठवतो.. एकदा एका माणसाला खिशातल्या ३ पैकी २ नोटाही देतो.. पण मग हळूहळू जास्त काम नसल्यानं रिकामं डोकं तिथे आलेल्या लोकांच्या भावनांच्या ओकारीने भरत जातं (किळसवाणी उपमा आहे किती).. नदीच्या दुसऱ्या काठावरून लोकं अजूनही उड्या मारत असतात.. तिथल्या एका नावाडी पोऱ्याला हवालदार डब्बा देत असतो रोज आणि त्याबदल्यात त्या पोराने कोणी उडी मारली की लगेच हवालदाराला येऊन कळवायचं असतं..हवालदार लगेच रिपोर्ट तयार करत असतो.. असेच दिवस जात असतात.. एक सीजन येतो, जो अतीच चांगला असतो जगासाठी.. कोणी येतंच नाही तेव्हा मरायला.. समजवायलाही कोणी नाही अन् रिपोर्ट बनवायलाही कोणी नाही.. एक दिवस नदीत एक इसम उडी मारतो.. नावाडी धावत-पळत चौकीत येतो.. तिथे हवालदार नसतो पण रिपोर्ट तयार असतो.." असंच काहीतरी..<br />
<br />
आत्महत्या म्हटलं की मला तो मित्र आठवायचं अजून एक कारण हे आहे की सर्वात घाण आत्महत्या त्याने केली.. फेसबुकवर स्टेटस अपडेट न देता.. प्रचंड creativity असणारा, फिल्म्ससाठी जगणारा.. वयाच्या २५व्या वर्षापर्यंत इतकी मस्त adventurous life जगलेला तो, फिल्म इंडस्ट्रीत नक्की काहीतरी चांगलं काम करेल असा सगळ्यांना विश्वास होता..मुली काळजी घेणार नाहीत इतका सांभाळायचा स्वतःला .. अचानक काय झालं माहीत नाही.. हल्ली त्याच्या वडलांच्या गारमेंटच्या धंद्यात फायली आणि samples मध्ये बुडलेला असतो.. त्याच्या डोळ्यांखालची काळी वर्तुळं बघते आणि त्याचं मृत्युपत्र शोधत बसते..Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-30773550420289148552012-08-28T00:44:00.004+05:302012-08-28T00:44:49.482+05:30युबिकीरी.."दीदी.. आप मिलने आओगे?" मी फक्त हसले..<br />
"पिंकी प्रॉमिस?" म्हणत त्या पिल्लाने तिची करंगळी पुढे केली..मी माझी करंगळी तिच्या करंगळीला लावली..<br />
"पक्का?" मी होकारार्थी मान हलवली..<br />
<br />
माणूस खोटं बोलू शकतो पण त्याचं शरीर खोटं बोलत नाही असं body languageवाले सांगत असतील.. पण काहीवेळा जेव्हा तोंडही खोटं बोलायला लाजत असतं तेव्हा हसणं, मानेची हालचाल वगैरे खरं लपवू शकतात.. मी नव्हते भेटणार कधीच तिला परत , तिच्या आईने मला तसंही जास्त entertain नव्हतं केलं.. फक्त १८ तासांच्या प्रवासात मुलगी आपल्या एकटीच्या डोक्याला कटकट करणार नाहीये म्हणून जरा बरं वाटलं असेल तिला! मी ट्रेनमध्ये त्यांच्या समोरच्या सीटवर बसल्यावर बराच वेळानी त्या पिल्लाशी बोलायला लागले होते, भारी गोड पोर होती.. खरं सांगू तर मला अजिबात नाव आठवत नाहीये तिचं.. होशंगाबाद किंवा तत्सम गावची होती बहुतेक.. तेही नाही आठवत.. आठवतं फक्त इतकंच आहे की तिने उतरताना माझ्याकडून पिंकी प्रॉमिस घेतलं होतं पुन्हा भेटायचं आणि मी ते पूर्ण नाही केलं.. आणि भविष्यात कधी पूर्ण व्हायचा चान्स नाही..<br />
<br />
आज गाजर किसताना करंगळी जराशी किसली गेली.. कोशिम्बिरीला काहीही झालं नाही..ती छान झाली .. पण मला अचानक आठवलं.. पिंकी प्रॉमिस.. करंगळीला करंगळी लावून केलेलं प्रॉमिस.. ते पूर्ण करता आलं नाही की करंगळी कापायची असते म्हणे..खूप काढीव नियम असतात ह्या अश्या शपथ-वचन टाईप गोष्टींना .. आणि तितक्याच काढीव पळवाटाही! आज करंगळीवर बांधलेली पट्टी पाहून न पूर्ण केलेली वचनं आठवत होते..<br />
<br />
एकदा जाऊन आल्यावर पुन्हा नाही गेल्ये मणिपूरला अम्येला दिलेलं वचन पूर्ण करायला..<br />
<br />
वरची २ सोडल्यास नाही आठवली.. खरोखरच नाही आठवली.. आणि even इथे लिहायला literary value असणारी काही पूर्ण न केलेली वचनं सुचलीही नाहीत.. माझा प्रोब्लेम्च तो आहे.. मी लाख वचनं देईन, पण ती लक्षात राहायला हवी ना.. आपण काहीतरी विसरतोय हेही कधीतरी आठवायला हवं ना.. मुळात लहान असताना ६७९ वचनं आणि शपथा मोडल्या असलीत "कुणाला सांगू नको हं" पासून सुरु होणाऱ्या.. त्यातून एखादी गोष्ट top secret आहे म्हंटल्यावर ती तर exclusively सगळ्यांना कळायलाच हवी ना.. किती वेगवेगळ्या प्रकारच्या दोऱ्या असायच्या ह्या.. त्यांच्या तीव्रतेनुसार घट्ट - सैल गाठी..<br />
promise < god promise < mother die promise ..<br />
<br />
पिंकी प्रॉमिस फक्त एक पद्धत आहे.. आमच्यावेळी नव्हती इतकी फेमस..हल्लीच्या जपानी कार्टूनच्या पुरामुळे आपल्याकडे वाहून आली असावी.. जपानीत "युबिकीरी" म्हणतात त्याला.. आवडला मला हा शब्द खूप जास्त.. मी तर वाट बघत्ये युबिकीरी करायची कोणाबरोबर तरी.. तसं स्वतःला रोज किमान २४ वचनं देत असेन मी.. उदाहरणार्थ<br />
: आपण.. ( मी माझ्याशी बोलताना मला आपण म्हणते.. आदर म्हणून.. multiple personality नाही) तर .. आपण एकदातरी सलग २४ तास झोपू .<br />
: आपण हे वर्ष संपायच्या आत बारीक होऊ<br />
:आपण सगळ्यांच्या विरोधाला सामोरे जात मांजर पाळूच<br />
वगैरे वगैरे.. आणि हे संकल्प नाहीयेत हां.. ही वचनं आहेत..<br />
<br />
हां.. इथेही माझा एक त्रास आहे.. शपथ कधी घ्यायची, वचन कधी द्यायचं हे नाही कळात अजून मला.. पण कोणीतरी म्हटलंचं आहे ना.. "कसमे-वादे वगैरे सगळं ठीक आहे.. पण त्याचं काय?" मला ना actually झोप येत्ये.. मी काय लिहित्ये त्याला तसा काही अर्थ मला स्वतःला लागत नाहीये.. टाईप करताना करंगळी लागत नसली तरी ती ठणकते आहे आता.. त्यामुळे मी इथेच थांबते आहे..<br />
<br />
पण अश्या रीतिने ब्लॉगवर पोस्ट टाकत सकाळी "मी आज काहीही करून ब्लॉग लिहेन.. yes yes indeed why not sure sure" म्हणून केलेलं virtual pinky promise पूर्ण करते आहे.. ब्लॉगशी नाही पण युबिकीरीशी इमान राखलं आहे मी ..Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-19864658717131571902012-04-02T00:25:00.000+05:302012-04-02T00:25:14.532+05:30खिडकीप्रिय जोन डो,<br />
<br />
आज मी आले इथे.. आल्या आल्या खिडकी उघडली. कधीतरी ती खिडकी उघडणार होतीच, उघडायला हवीच होती... आठवतं का कधी बंद केली होती ते? खिडकी उघडल्यावर बाहेरच्या छज्ज्यावरची कबुतरं फडफडली.. सुखलेल्या, काड्या झालेल्या २-३ गुलाबाच्या कुंड्या आहेत तश्याच.. धुळीत , कबुतरांच्या घाणीत बरबटलेल्या... आपण एकदा लाईट गेल्यावर मेणबत्तीचं मेण सांडवून आपलं नाव लिहिलं होतं खिडकीत आठवतंय? ते आहे अजून मस्तपैकी .. धुळीमध्ये अजून उठून दिसतं आहे.. माहित्ये तू लगेच विचारशील "बसून नाही दिसते का?".. असे किती पकाऊ जोक मारले असशील ना ह्या खिडकीत बसून.. आणि मीही कितीदा "फेकून दिन हा तुला खिडकीतून ..अजून बडबड केलीस तर" अशी धमकी दिली असेन..<br />
<br />
शेठ काकूंनी लगेच चहा आणि त्यांच्या कमी साखरेच्या बदामी कुकीज आणून दिल्या.. बसणार होत्या गप्पा मारायला आणि गेल्या २ वर्षातल्या सोसायटीतल्या "महत्वाच्या घडामोडी" सांगायला..पण तितक्यात शेखर आला .. अरे तू विश्वास नाही ठेवणार.. शेखर २ वर्षात २ फुट वाढला असेल..मिश्या ठेवल्यात आता..सायंस घेतलं आहे.. तू अभ्यास घ्यायचास त्याचा ,अभ्यास कमी आणि पोकेमोनच्या चर्चा जास्त चालायच्या... आता खुपच वेगळा वाटला रे.. आपल्या खिडकीची काच फोडली होती त्याने क्रिकेट खेळताना .. आणि आपण ती परत कधी बसव्लीच्च नाही आपल्या आळसाला "कवडसा मस्त दिसतो" हे नाव देऊन.. आत्ता त्या काचेला लागलेला पेपर पिवळा झालाय.. तुला आवडत नाही तसा.. काढूनच टाकेन आता आणि पतंगी कागद नक्षी कापून लावेन नंतर.. रंगीत नक्षीदार कवडसा पडेल म्हणजे..<br />
<br />
चहा पित एकटीच बसले मग खिडकीत.. उद्या जाऊन पडदा घेऊन येईन म्हणते... आठवतं? आपण भुलेश्वर पालथं घातलं होतं.. आपल्याला घरी बनवायचे होते पडदे.. बनवलेही होतेच कि आपण.. आकाशी नेटवर काचेच्या टिकल्या आणि तुझे आवडते लाल भडक पडदे आणि त्यावरची पांढरी तूच काढलेली नक्षी.. तसं पडद्यांचा जास्त उपयोग नव्हताच झाला कधी.. सताड उघडी असायची ना खिडकी.. समोरच्या बिल्डिंगमधल्या ६ पैकी ४ खिडक्या बंद आहेत आज..माधुरी दीक्षितच्या खिडकीत बाळाचे कपडे वाळत घातलेले दिसतायत. अब्राहम लिंकनच्या खिडकीत नेहमीप्रमाणे त्याचे आतले कपडे वाळत घातलेत. आजी-आजोबांची खिडकी बंदच असावी बरेच दिवस कारण कबुतरांची कोलनी झाल्ये तिथे..वरच्या मजल्यावर डावीकडे कोण राहायचं रे? अन्ना कि वझलवार? मला ना आठवतच नाहीये नक्की..दोघं वर राहायचे इतकं माहित्ये. त्या रंग दे बसंतीवाल्यांकडे मगाशी मुलगी होती एक ..<br />
<br />
ही सगळी माणसं कोण आहेत काय माहीत न खर्या-खुर्या आयुष्यात? आपण इथे राहत असताना किती गोष्टी बनवल्या ह्यांच्या.. सुंदर दिसते, गोरी आहे, एकदा मराठी बोलताना ऐकलं म्हणून ती नववधू आपली माधुरी दिक्षित झाली.. बारीक, दाढीवाला अमेरिकेच्या झेंड्याची चड्डी घालतो म्हणून अब्राहम लिंकन झाला..पोलिसात असणारा वझलवार झाला.. लुंगीमुळे अन्ना बनला.. थोराड दिसणारी, कदाचित नापास होणारी कॉलेज न सोडणारी मुलं रंग दे बसंती झाली.. आजी-आजोबा मात्र तेच राहिले.. चहा पितानाचा आपला आवडता टाईमपास त्याच्या आयुष्यात काय होतं आहे हे ठरवायचा असायचा .. आपण खर तर ३ वर्षापूर्वीच माधुरीला प्रेग्नंट घोषित केलं होतं रे.. पण आत्ता बाळाचे कपडे दिसतायत..अन्नाचा लिंकनच्या बायकोवर डोळा आहे हे तुझं ठाम मत होतं..तशी ती होती ढिंच्याकच, मी तेव्हा मान्य नाही केलं कधी.. पण आता म्हणायला काय जात? तू तश्या बायकांमध्ये रुची ठेवत नाहीस हे कळलं आहे ना आता..<br />
<br />
१०० रुपयांचं घासाघीस करून २० रुपयात आणलेलं छोटेखानी झुंबर कुठे आहे रे? ते मस्त दिसायचं खिडकीत.. wind chyme का नाही आवडायचं रे तुला? किती मस्त किंकिण असते त्याची.. झाडही नाही लावू द्यायचास तू मला जास्तीच.. फक्त गुलाब लावायचं असायचं तुला..उगाच काहीही ना? पाउस प्यायला लावला होतास खिडकीत उभं राहून..फुटलेल्या काचेतून बरोबर चंद्र समोर येईल तसं झोपायचं असायचं तुला तो प्रकाश उघड्या अंगावर पाडत.. दिवाळीत सोडलेल्या दिव्यांच्या माळा Christmas झाल्यावर उतरवाय्चास तू.. माळा बघून चुकून santa clause येऊ शकतो म्हणून दुध आणि कुकीज ठेवल्या होत्यास.. मी मग रात्री खाली उतरून एक गिफ्ट आणून ठेवलं.. मला सकाळ आवडायची इथली, आणि तुला संध्याकाळ..तसा cliche माणूस होतास तू कायमच.. तुझे अर्धे प्रोफाईल फोटो ह्याच खिडकीतले असतील ना रे? माझेही किती फोटो काढले असशील तू इथे.. त्यांना black and white करून अपलोड करायचे मग.. आणि अगणित सावल्यांचे खेळ केले असतील ना आपण..<br />
<br />
तू माझ्याआधी घरी यायचास .. मला उशीर व्हायला लागला कि खिडकीत बसून राहाय्चास गेटकडे बघत.. आता आंबा मोठा झालाय खालचा.. गेट नाही दिसत हा..मला शेठ काकू कायम म्हणायच्या "नवरा मिळत नाही हो असा बायकोआधी घरी येऊन तिची वाट बघत बसणारा".. मी मनातल्या मनात म्हणायचे "मलातरी कुठे मिळाला आहे".. सगळ्यांना नवरा-बायकोच वाटायचो आपण.. आणि ह्या सोसायटीत राहायला मिळावं म्हणून आपणही तसंच दाखवत होतो.. आता का खोटं बोला? मला आपलं लग्न पुढे-मागे होणारच ह्याची खात्रीच होती.. म्हणून तर live in साठी एका पायावर तयार झाले होते..तेव्हा कुठे माहीत होतं खिडकीत उभा राहून तू फोनवर बोलतोस ते सगळे फोन कामाचे नसतात म्हणून.. खिडकीत तुला बिलगून फोटो काढताना हे फक्त फोटोपर्यंतच आहे हे कुठे माहीत होतं? १-२ दिवस नसले कि खिडकीत रचून ठेवलेल्या बाटल्या आवरताना वाटायचं माझ्या जुदाईत प्यायलास.. तेव्हा कुठे माहीत होतं तुला company असायची ते?<br />
<br />
तुझ्या आताच्या घरात आहे का रे आपल्यासारखी खिडकी? ती तुला खिडकी हवी तशी सजवू देते का? कुंड्या ठेवल्यात तुम्ही? कोणती झाडं आहेत? चहा पिता का खिडकीत बसून? काच फुटल्यावर तशीच ठेवू देईल का ती? तुमच्या खिडकीत बाळाचे कपडे वाळत घालायची वेळ आली का? तुम्ही बनवता का समोरच्या घरामधल्या गोष्टी? तिला तू दात घासत खिडकीत आल्याचं चालतं का, दाढी केल्याच चालतं खिडकीत ? तू तिची वाट बघतोस? कि ती तुझी? चंद्र दिसतो का? उन येतं का? असे एक हजार प्रश्न आहेत अजून.. तू तिच्यापाठी गेल्यावर मीपण सोडलं होतं हे घर.. आज परत मुंबईत आल्यावर आले इथे.. आता काही दिवस रोज विचारेन असेच अनेक प्रश्न.. संपवून टाकेन विचारून एकदाचे.. अश्याच कागदावर लिहेन ते.. मग तुझा आवडता प्रकार करेन.. ह्या कागदांचे बारीक बारीक तुकडे करून खिडकीतून बाहेर उधळेन.. ठिणग्यान्सारखे चमकतील मग ते कपटे.. त्यातच जराशी जळेन आणि मग खिडकी बंद करून टाकेन..<br />
<br />
-जेन रो<br />
<br />
<br />Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-26721131171189707972012-03-25T15:36:00.001+05:302012-03-25T15:38:11.778+05:30नीट बोल गाढवा..<i>(गुढी पाडव्याला लिहिली होती.. आज पब्लिश केली)</i><br />
<br />
आज गुढी पाडवा आहे.. माझ्या ह्या सणाबद्दल तश्या विशेष काही भावना नाहीयेत.. म्हणजे मला दिवाळी लै अशी नाही आवडत.. गणपती प्रचंड आवडतो.. दसरा चांगला असतो.. ख्रिसमस टीव्हीवर आणि इंग्लिश फिल्म्समध्ये आणि ठाण्यात चरई मध्ये जाम आवडतो.. तसं गुढी पाडव्याबद्ल काहीच भावना नाहीयेत.. त्यामुळे ही पोस्ट गुढी पाडव्याबद्दल नाहीये. ही पोस्ट अशीच जनरल "आता ह्यावर्षी तरी लिहायला हवं आणि सुरुवात आजपासूनच करायला हवी" म्हणून लिहिली गेलेली आहे. आणि as usual सुचत वगैरे नाहीत विषय म्हणून सुरुवात आपण गुढी पाडव्याने केलेली आहे.<br />
<br />
मगाशी माझ्या आईने असं उगाच पुऱ्या लाटत असताना विचारलं.. "आज गुढी उभारतात ना? मग आजच्या दिवसाला गुढी 'पाडवा' का म्हणतात?" मग मी आणि दीपिकाने ऐकू न आल्यासारखं दाखवून "एका लग्नाची दुसरी गोष्ट' चे आढावे एपिसोड्सबद्दल बोलणं सुरु केलं..मला ना ती सिरीयल बघताना भीती वाटते जाम.. २ कारणं आहेत..<br />
१. कधी टचकन डोळ्यात पाणी येईल सांगता येत नाही.. मग उगाच लाजायला होतं<br />
२. ही सिरीयल ताणली जायची भीती वाटते... ही सिरीयल प्लीज प्लीज जास्त ताणू नको देत.. लोकं नावं ठेवायला लागेपर्यंत नको चालवू देत.. हुरहूर लागून संपवू देत..<br />
<br />
ते चार दिवस सासूचे प्रकार काय डेंजर आहे ना .. अजूनही लोकं बघतात आणि ती सिरीयल.. माझ्या ओळखीतले एक आजोबा आहेत ते चा.दि.सा ची वेळ झाली की आजीला बोलवतात "अगं सासूची वेळ झाली..सासू लावायचं आहे ना" ते क्रिकेट सोडूनपण चा.दि.सा बघतात.<br />
<br />
गुढी पाडवा ... नीट बोल गाढवा<br />
सुपारी.. तुझं लग्न दुपारी<br />
सांग... तुझी दाढी-मिशी लांब<br />
काय.. तुझ्या नाकात दोन पाय.. तुझ्या सासुच नाव काय? खाली डोकं वर पाय..<br />
म्हण्जे... वाघाचे पंजे.. कुत्र्याचे कान अन् उंटाची मान..<br />
<br />
अजून काय काय असायचं नं ह्या टाईपमधलं.. "तुझ्या नाकात दोन पाय" हे माझ्यामते सर्वात गलिच्छ वाक्य होतं.. माझ्या नाकात अजूनही हुळहूळतं हे ऐकल्यावर.. हां.. आणि ते ऐकून तोंडात घाण चव येते "दे टाळी.. खा पोळी.. दे विडा.. खा किडा.."<br />
<br />
ह्या सगळ्यावरून खेळतानाची लहानपणाची वाक्यं आठवली.. आमचे खेळ पण डेंजर असायचे सुट्टीतले..<br />
<br />
१. झुंजुमुंजू: ह्या खेळात दोन बाजूना माती असते आणि मधे राज्य घेणारा माणूस.. आणि एका बाजूने दुसऱ्या बाजूला राज्य घेणाऱ्या माणसाला चुकवून जाऊन परत यायचं.. बरं, तुम्ही " झुंजुमुंजू- झुंजुमुंजू" म्हणत जात असाल तर राज्य घेणारा माणूस तुम्हांला पकडू शकत नाही.. पण अट अशीये की तुम्ही एकाच ट्रीपमध्ये झुंजुमुंजू वापरू शकता.. म्हणजे जाताना वापरलं असेल तर येताना वापरू शकत नाही..<br />
<br />
२. इंदिप्ना पंचरसी: हा मंत्र माझ्या भावाने काढला होता.. तर ह्या खेळांत आम्ही सगळे भिडू आमच्या पडवीतल्या झोपाळ्यावर बसायचो.. राज्य घेणारा माणूस बाहेर उभा असायचा.. त्याचा aim हा असायचा की in any case झोपाळ्यावर चढायचं आणि झोपाळवरच्या भिडूंनी त्याला चढू द्यायचं नाही.. आणि हा खेळ चालू असेपर्यंत "इंदिप्ना पंचरसी-इंदिप्ना पंचरसी-इंदिप्ना पंचरसी" हा मंत्र म्हणत बसायचा.. जो थांबेल त्यावर पुढचं राज्य..<br />
<br />
३. खांब-खांब-खांबोरी: हा अंगणात मांडव असताना खेळायचा खेळ.. मांडवाच्या खांबाला धरून भिडू उभे राहतात.. राज्य घेणारा माणूस मधोमध उभा राहतो.. आता त्याला चुकवत बाकीच्यांनी खांब अदला-बदली करायचे असतात.. राज्य घेणाऱ्याने मग खांबांवर लक्ष देता देता प्रत्येक खांबाजवळ जाऊन म्हणायचं असतं<br />
राज्य देणारा: फफम्मबाई ताक दे..<br />
खांबावरचा: डेरा फुटला.. उद्या ये..<br />
<br />
४. प्रोजेक्ट चंद्रभागा: आमच्या घरामागे एक पाण्याचा पाट वाहतो. उन्हाळ्यात पाण्याचा फोर्स कमी झाला कि पाणी यायचं बंद व्हायचं .. मग मी आणि माझा भाऊ तो पाट स्वच्छ करायचा खेळ खेळायचो. त्याला आम्ही प्रोजेक्ट चंद्रभागा म्हणायचो.. आम्ही pretend करायचो कि आम्ही कोणीतरी मोठे वैज्ञानिक आहोत आणि पाट म्हणजे चंद्रभागा नदी आहे आणि तिला स्वच्छ करायची जबाबदारी आमच्यावर आहे.. ह्यात actually मंत्र वगैरे नव्हते पण पूर्णवेळ आम्ही मोठमोठ्या योजना आखायचो, बातम्या द्यायचो, मग मधेच पूर यायचा तेंव्हा नदीतल्या मुंग्यांना वाचवायचो.. etc etc.<br />
<br />
५. नोटे आटे काटे ठोम: (not at home) आम्ही सगळी भावंड, आत्या वगैरे पडवीत बसून हा खेळ खेळायला लागलो कि अख्खी दुपार मस्त जायची.. आपल्याकडे मागितलेला पत्ता आपल्याकडे नसल्यावर "नोटे आटे काटे ठोम" म्हणायला तर असला आनंद व्हायचा..आणि मग लगेच "आता तू.. मला दे.. " म्हणत त्या माणसाने घेतलेले सगळे पत्ते मागायचे..अजून मज्जा यायची ते इतरांकडचे पत्ते पाठ करण्यात "सुजय..दश्शी .. नववी.. आरती एक्का, दीपिका राजा, गोटू" तरी माझा एक लहान भाऊ त्याच्याकडे असलेलं पान दुसऱ्याकडे मागितलं कि स्वतःच ओरडायचा "नोटे आटे काटे ठोम"<br />
<br />
६. रुपांझेल रुपांझेल: आमच्याकडे एक तिरकं नारळाचं झाड होतं, त्यावर बर्यापैकी वर चढता यायचं.. आम्ही मग त्यावर चढून rapunzelची गोष्ट enact करायचो.. केसांच्या ठिकाणी एखादी वाळलेली फांदी वगैरे असायची.. सुजयला शाळेत तिचं नाव रुपांझेल सांगितलं होतं आणि तिला प्रेमाने रुपा म्हणायचे ते लोक.. मग आम्हीपण कोणीतरी खाली उभं राहून "रुपा.. रुपा तुझे सोन्यासारखे केस सोडतेस का ग खाली?" म्हणूनमग मराठीतून खेळायचो सगळा खेळ.. मग चेटकीण आणि राजकुमाराच युद्ध म्हणजे आमच्यात मारामाऱ्या आणि रडारड होईपर्यंत जायचं..<br />
<br />
आत्ता हे लिहीत असताना मंचची "शोर ना मचाया तो मजा नही आया" जाहिरात आठवली.. खरंय किती.. आता पटली ती जाहिरात.. किती आवाज करायचो आम्ही खेळताना .. खेळायच्या आधी सुटताना तर अजून विचित्र काय काय म्हणायचो .. "इनि मिनी अल्कोसा.. टीप टोप नाकोबा.. नाकोबा का बकाबू.. फ्रांस".. हे फ्रेंच असावं कदाचित.. म्हणजे आम्हाला तरी वाटायचं आणि शेवटी फ्रांस येतं.. फ्रांस ज्यावर येतं तो सुटतो..<br />
<br />
"आटली बाटली फुटली" हे मात्र माझं सर्वात नावडतं वाक्य.. लपाछपीमध्ये राज्य आलेलं कोणालाच आवडत नसेल आणि त्यात चुकीच्या माणसाचा धप्पा केल्यावर "आटली बाटली फुटली" होणं किती वाईट ना..पुण्यात काही लोक ह्याला "अंड फुटलं" म्हणतात .. पुण्यात generalच कशालाही काहीपण म्हणतात... "आटली बाटली फुटली" ची मला कायमच भीती वाटायची.. अजूनही वाटत असतेच.. तेव्हा राज्य लपाछपीपुरतं होतं आता "इनि मिनी" न करताही राज्य कायमच असतं.. आणि दिसणाऱ्या माणसाच्या आत नक्की कसा माणूस लपलाय हे अजूनही शोधता नाही येत मला.. आपण काहीतरी बोलून जायचो आणि समोरच्याने "आटली बाटली फुटली" करायचं.. ह्या भीतीने हजारो गोष्टी बोलायच्या टाळल्या आहेत मी.. 'नोटे आटे काटे ठोम" मधल्यासारखं मनातल्या मनात त्या गोष्टी घोळवत बसते मग.. "इंदिप्ना पंचरसि" आणि "झुंजुमुंजू" सारखे मंत्र शोधत बसते मग.. जरा risk घ्यायला नको.. पण मग आज सकाळी उठल्यावर स्वतःच स्वतःला म्हणून घेतलं.. "आज आहे गुढी पाडवा.. आता तरी नीट बोल..वाग अन् खेळ गं गाढवा"Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-59913980269133560072011-12-30T00:25:00.000+05:302011-12-30T00:25:38.227+05:30ओपा...फेलिक्स आणि कायरा जरा काळजीतच बसून होते. संध्याकाळ झाली तरी दिवे लावायचे अजून लक्षात नव्हतं आलं दोघांना..<br />
"काय होणार आता?" कायरा तिचे नाजुकसे हात गोऱ्या हनुवटीवर ठेवत म्हणाली..<br />
फेलिक्सने डोळे उघडले आणि म्हणाला.. "पार्टी करावी लागणार.."<br />
कायाराने तिच्या शेल्फमध्ये ठेवलेल्या काचेच्या डायनर सेटकडे पाहिलं.. बाहेरून येणाऱ्या नारिंगी उजेडात तिच्या काचेच्या प्लेट्सच्या कडा चमकत होत्या.. " ओह थेयोश मो"<br />
<br />
क्रकोझिया देशातल्या पौद् गावात फेलिक्स आणि कायरा राहत होते.. ईस्ट युरोपातला त्यांचा हा छोटा देश वेगवेगळ्या प्राचीन रुढी-परंपरा जवळ बाळगून आहे.. त्यांच्यातलीच एक परंपरा म्हणजे पार्टीनंतर जेवणाच्या प्लेट्स फोडणं.. कदाचित ग्रीसमधून ही परंपरा इथे आली असावी.. ही परंपरा का आली असावी ह्याला बरीच कारणं आहेत... कदाचित भारतात मातीचे कुल्हड वापरून टाकून देतात त्याप्रमाणे त्या प्लेट्स परत वापरू नयेत म्हणून असेल.. काही लोक म्हणतात की दुष्टआत्मे दूर रहावे म्हणून असं करतात.. कदाचित आनंदाला नजर लागू नये म्हणूनही असेल.. किंवा केह्फी, म्हणजे ग्रीकमध्ये उन्मत्त आनंद.. त्याचा उच्चारही इंग्लिशमधल्या carefree आणि आपल्या कैफीसारखा होतो.. इतका आनंद व्हावा की तो दाखवण्यात मग कुठेही अडताचं येऊ नये..<br />
क्रकोझीयात मात्र पार्टी चांगली झाली.. जेवण रुचकर असेल तरच प्लेट्स फोडल्या जातात.. पार्टीत रिझोगालो, बकलावो, रेवानीसारखी डेसर्ट डिश सर्व्ह झाली की घरातल्या बाईचे कान टवकारले जातात.. खळ.. आवाज येऊन कोणी ओपा म्हणून ओरडलं की बाईच्या डोळ्यात पाणी येतं.. आपलं जेवण लोकाना आवडलं, आता ४ दिवस आपल्या पार्टीची चर्चा होणार ह्याचा आनंद आणि पार्टीच्या प्लेट्सचा चुरा होत असतानाचा त्रास... "ओह थेयोश मो"..<br />
<br />
फेलिक्स एका सरकारी कार्यालयात जमिनीच्या कागदपत्रांची कामं करायला होता.. ह्या कामामुळे बिझीनेसमधल्या वेगवेगळ्या गोष्टी त्याला कळत होत्या, नवनवीन ओळखी होत होत्या.. त्यालाही बिझिनेसमध्ये रस वाटायला लागला.. तसंही त्याच्या कमी पगारात महिनाभर घर चालवायचा कायाराला कंटाळा आला होता.. ती कधीपासून त्याच्या मागे लागली होती.. "नोकरी सोड.. बिझिनेस कर.. एकदम श्रीमंत होऊ.. मग आपली मुलं चांगल्या शाळेत जातील..आपण बंगल्यात राहू.." कायराची ही यादी सुरु झाली की तिला थांबवणं कठीण व्हायचं आणि फेलिक्स फक्त खिडकीबाहेरच्या झाडाकडे बघत राहायचा.. फेलिक्सने बिझीनेस्ची तयारी सुरु केली.. जमिनींच्याचं व्यवहारात उतरायचं त्याने ठरवलं होतं.. तयारी पूर्ण झाल्यावर त्याने नोकरीचा राजीनामाही दिला..<br />
ज्या दिवशी त्याने राजीनामा दिला त्यादिवशी संपूर्ण दिवस रेडियोवर क्रकोझियामध्ये आलेल्या महागाईच्या लाटेबद्दल चर्चा-महाचर्चा चालू होत्या..<br />
<br />
फेलीक्सचा अंदाज अंमळ चुकलाच होता.. त्याने केलेलं आर्थिक नियोजन फसलं होतं.. आणि त्यामुळे कायराचंही बिनसलं होतं.. तिने पाहिलेल्या मोठ्या स्वप्नांना मोठ्या किमतीची पण फाईनप्रिंट लेबल असतात हे तिला आता लक्षात यायला लागलं.. बिझिनेसमध्ये उतरायचं म्हणजे सतत पार्ट्या करणं आलंच असं कायराच्या आईने तिला सांगितलं होतं.. आणि आता फेलिक्सही तेच म्हणाला.. "पार्टी".. साधीसुधी पार्टी नाही.. क्रकोझीयन पार्टी.. घरातली माणसं जीव ओततात ह्या पार्टीत.. अपेटायझर ते डेसर्ट .. सगळं परफेक्ट पाहिजे.. पडदे- टेबल क्लॉथ सगळं सारख्या रंगसंगतीत हवं.. आणि घरात पार्टी म्हणजे कायराने सुंदर दिसायला हवं.. तिचा ठेवणीतला ड्रेस खास धुवून घ्यायला हवा.. परफ्युम, रूज, लिपस्टिक... सकाळी किचनच्या जबाबदाऱ्या आटोपल्या की दुपारीच जाऊन सलोनमधून हेअरस्टाईल करायला हवी.. मग घरी आल्यावर सलाडची तयारी.. ड्रिंक्स.. फायनल बेकिंग.. सजावट आणि सर्विंग.. हे सगळं नुसतं अचूक नाही तर उत्तम असायला हवं.. का? पार्टी संपल्यावर "ओपा!" म्हणून ओरडायला हवेत ना सगळे? तिचा काचेचा डायनर सेट फुटायला नको?<br />
<br />
फेलिक्स तिच्याजवळ गेला.. तिच्या खांद्यावर हात ठेवत म्हणाला.. "ओह थेयोश मो.. त्या काचेच्या सेट्पायी तुला ही पार्टी नकोय? अगं पार्टी चांगली झाली.. अजून बोलणी झाली.. तर बिझिनेस चांगला सुरु होईल.. मग असे हजार सेट विकत घेऊन देईन तुला.."<br />
"फिल.. तुला आठवत नसेल तर हा सेट तुझ्याच आईने दिलाय मला लग्नाची भेट म्हणून.. ५६ पिसचा सेट आहे.. अजून एकदाही वापरला नाहीये आपण"<br />
"आईने काय सांगितलं होतं? आठवतं आहे का तुला कायरा? हे सौंदर्य घरा-दारांत पसरू दे.. ओपा होईल तेव्हा घरा-दारांत.."<br />
"बास.. विचारही नाही करू शकत मी फिल.. पण तू म्हणतोयस की बिझिनेससाठी करावंच लागेल तर.. पार्टीआधीच नवीन क्रोकरी घेतली तर?<br />
"कायरा.. कायरा.. खरंच नाही का गं समजते तुला? तू किती आवडतेस मला.. तुलाच खुश ठेवायचं आहे मला आणि म्हणूनच बिझिनेस करतोय ना मी.. मी पहिल्या बिझिनेस डीलमधून तुला ह्याहून सुंदर सेट घेऊन देईन.."<br />
<br />
कायरा कशीबशी तयार झाली.. मेजवानीची तारीख ठरली.. गावातल्या ठराविक मोठ्या घरात बोलावणी गेली.. आईने कायराला समजावून ठेवलं होतं.. पार्टी चांगली झाली तर चांगली कामं मिळतील.. ओपा झालं की चांगलं भाग्य उजळेल..तरीही कायरा अजून विचारातच होती.. काचेच्या प्लेट्सकडे बघत बसली होती..<br />
<br />
पार्टीचा दिवस उजाडला.. सकाळपासून कायरा मरमरून काम करत होती.. फेलिक्सने सजावटीची जबाबदारी उचलली होती.. तोही सगळं परफेक्ट करण्यात गुंतला होता.. कायरा सलोनमधून आली तेव्हाचं थोडावेळ फेलिक्स थांबला.. हिमगौरीसारखी सुंदर दिसत होती कायरा.. नवर्याच्या चेहऱ्यावरचं समाधान पाहून तीही सुखावली.. "फिल.. तुझ्या ह्या एका स्माईल साठी माझ्या काचेचा संपूर्ण सेट कुर्बान आहे".. असं म्हणत कायरा पुढच्या तयारीला लागली.. हिच्या डोक्यात अजूनही तो काचेचा सेट आहे? ह्या विचारात फेलिक्स तिच्याकडे पाहात राहिला...<br />
<br />
.."जेवण रुचकर असायला हवं.. पण त्याहून महत्वाचं आहे लोकांशी बोलणं.. जेवणावर खुश होऊन काम मिळणार नाहीये तर त्यांना बिझिनेससाठी पटवून काम येणारे.. पार्टी चांगली होत्ये ना, तेवढं बास आहे.. एखादा पदार्थ जरा वर-खाली झाला तर काय हरकत आहे? ओपा तर टाळता येईल..."असा विचार करत ग्राटीनमध्ये मीठ पडत होतं..<br />
..<br />
फेलिक्स आलेल्या पाहुण्यांशी बोलत होता.. कायरा सर्व्ह करण्यात गुंग होती.. पण तिच्या गालावरची लाली आज खुलत नव्हती.. "ओपा झाल्यावर बिझिनेस डील मिळेलही.. पण त्यानंतर किती दिवस जातील नवीन डायनर सेट येण्यात?"<br />
<br />
डेसर्ट सर्व्ह झाल्यावर कायरा बावरलेली दिसायला लागली..तिची नजर सतत फेलिक्सकडे जायला लागली.. फेलीक्सने तिच्याकडे बघितल्यावर मात्र ती नजर चुकवत होती.. ती अचानक कोपर्यात येऊन उभी राहिली.. आता जे होईल त्याला तोंड कसं द्यायचं ह्याचा विचार करताना तिच्या डोळ्यांत पाणी आलं.. तेवढ्यात तिच्याजवळ फेलिक्स येऊन उभा राहिला.. दोघांनी एकमेकांकडे पाहिलं.. तिच्या डोळ्यातलं पाणी त्याने हलकेच पुसलं आणि थोडंस हसला.. तिने त्याचा हात धरला. आणि दोघं एकत्रच म्हणाली... "ओपा नाही होणार.."<br />
" सॉरी.. प्लेट्सच्या मोहापायी मी असं केलं.. पण मला विश्वास आहे तुला बिझिनेस डील मिळेलच.. ग्राटीनमध्ये मी मीठ घातलंचं नाही.. "<br />
फेलिक्स तिचा हात सोडवत तिच्याकडे बघायला लागला.. आणि तितक्यात मागून आवाज आला...<br />
खळ..खळाळ..<br />
<br />
"ओपा!"... "ओपा!"Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6006991238301991582.post-31729956664412784392011-12-12T22:41:00.001+05:302011-12-12T22:44:42.699+05:30कारण..."तेजू .. लिही की गं काहीतरी आता" हे वाक्य हजारदा ऐकून झालं आता तुझ्याकडून.. आणि तरीही ह्या तेजुत काही फरक पडेना..<br />
<br />
"अरे.. झोपच लागून गेली.."<br />
<br />
"हो ना.. लिहिणारे.. लिहायचं आहे काहीतरी"<br />
<br />
"मला आज ट्रेनमध्ये भन्नाट सुचलं होतं.. तेव्हा गर्दी होती जाम, नोट नाही करता आलं.. म्हणजे मी नेहमी करते असं नाही .. पण नाही जमलं.. आणि आता नेमकं आठवत नाहीये"<br />
<br />
"च्यायला.. आज नक्कीचं.. लिहिणारच.. होतेच.. पण शनिवार ना.. लाईट गेले..आणि laptopचं charging संपलं होतं"<br />
<br />
" वेळ? तो काय असतो विचारू नको.. शिल्लकच नाहीये माझ्याकडे आता अजिबात.."<br />
<br />
" हां.. लिहायचं म्हणत होते मी गेल्या आठवड्यात पण ना मला सगळं असं जरा लहानपणातलं आणि काही कॉलेजमध्ये घडलेलं आठवत होतं.. पण आधीचं लोकांना वाटतं मी काही जमत नाही की rectrospective and nostalgic काहीतरी लिहिते.. म्हणजे ते खपतंच.. सो नाही लिहिलं"<br />
<br />
" मी लिहिलं आहे की.. नाही दाखवणारे पण आत्ताच.."<br />
<br />
"प्रायव्हेट ब्लॉगवर टाकलं आहे की.. ओह.. तू आहेस का तो वाचायला?.. तिथे टाकलं आहे म्हणजे ड्राफ्टमध्ये ठेवून दिलं आहे"<br />
<br />
"अरे यु वोन्ट बिलिव्ह.. ६ पोस्ट अर्ध्या लिहून राहिल्यात माझ्याकडे.. हल्ली ना... काय सांगू आता तुला.."<br />
<br />
"दिवाळी होती ना.."<br />
<br />
"अरे परीक्षा आल्या.. जाम काम होतं"<br />
<br />
"dilly-dallier?? मी? आईला विचार माझ्या.. किती काम करते ते.. काल लसूनपण सोलून दिली तिला.."<br />
<br />
"हल्ली कोण लिहितं तसंही ब्लॉग? कमीच झालंय एकुणात"<br />
<br />
"अंगठा दुखत होता.."<br />
<br />
"इतकी दमले ना दिवसभर... "<br />
<br />
"प्रवासात खूप वेळ जातो.. नाही होत मग काही दुसरं करून"<br />
<br />
" आता आम्ही नोकरदार माणसं.. दिवसभर, चाकोरीचे खरडून कागद.. सहीस पाठवतो.. पाहिलसं? हल्ली स्वतः बोलायची वाक्यंही सुचेना झालीत.."<br />
<br />
"आज ना मी मेथी- कोर्नची भाजी केली.."<br />
<br />
"नेट डाऊन होतं"<br />
<br />
"LAN card गेलं आहे"<br />
<br />
" I am only human.. sometimes I procrastinate.."<br />
<br />
"हल्ली ब्लॉगवर टाकण्यासारखं नाही सुचतं मला काही.."<br />
<br />
"मला विचार.. तुझं काय? तू कधी लिहीणारेस? आं?"<br />
<br />
"ऑनलाईन आले की मेल्सं आणि एफबीवर इतका वेळ जातो ना.."<br />
<br />
"मुडच नव्हता.."<br />
<br />
" हरिनाम सप्ताह चालू होता मागे देवळात.. म्हणजे मी नव्हते जात.. पण आवाजामुळे नाही लिहिलं"<br />
<br />
"करते मी काम अधेमध्ये.. मग लिहिणं नाही होतं"<br />
<br />
" वातावरण निर्मिती नाही होत लिहायची माझ्याकडे"<br />
<br />
"घड्याळात वाजला एक .. मी ट्राय केला नवा केक... त्याची विल्हेवाट लावण्यात एक तास गेला .. मी नाही ब्लॉग लिहिला .."<br />
"घड्याळ्यात वाजले दोन.. होणाऱ्या नवर्याचा आला फोन.. फोनवर बोलण्यात एक तास गेला.. मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले तीन... कॉलेजमध्ये घडला सीन.. गॉसिप करण्यात एक तास गेला..मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले चार.. नं कर्त्याचा वार शनिवार .. पुढची ओळ सुचण्यात एक तास गेला .. मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले पाच.. दीपिका करते माझा जाच.. तिलाच बदडण्यात एक तास गेला.. मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले सहा.. वाट पाहिली वाजायची दहा.. दहा वाजण्यात बराच वेळ गेला... मी नाही ब्लॉग लिहिला.."<br />
"घड्याळात वाजले मग दहा.. मला हवा होता चहा.. उतू गेलेलं दुध पुसण्यात एक तास गेला... मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले अकरा.. हल्ली लागत नाही MTV बकरा... फालतू यमकं जुळवण्यात एक तास गेला.. मी नाही ब्लॉग लिहिला"<br />
"घड्याळात वाजले बारा..ब्लॉग लिहून झाला सारा... अपलोड करण्यात वेळ नाही गेला.. मी हा ब्लॉग लिहिला"<br />
<br />
श्या.. आता ही पोस्ट ब्लॉगवर खाली जाईपर्यंत लवकर काहीतरी लिहीत राहायला हवं..Jaswandihttp://www.blogger.com/profile/14166130968001062874noreply@blogger.com6